دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 4761
ترجمه فارسی عنوان مقاله

چیزی را که به خوبی نسنجیده باشید نمی‌توانید به درستی مدیریت کنید: کارایی نوآوری تکنولوژیکی

عنوان انگلیسی
You can’t manage right what you can’t measure well: Technological innovation efficiency
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
4761 2013 12 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Research Policy, Available online 22 April 2013

فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده

  1. مقدمه

  2. چهارچوب نظری

  3. مفهوم کارایی نوآوری تکنولوژیکی

  4. جدول 1: بررسی منابع مربوط به کارایی نوآوری.

  5. اثر تعدیل‌کننده‌ی سطح شدت تکنولوژیکی و اندازه شرکت

  6. روش‌ها

  7. داده‌ها و نمونه

  8. سنجش کارایی نوآوری تکنولوژیکی

  9.  انتخاب ورودی و خروجی

  10. مدل

  11. نتایج تجربی رویکرد دو مرحله‌ای

  12. مرحله 1: کارایی نوآوری تکنولوژیکی

  13. جدول 2: میانگین، انحراف معیار و همبستگی‌ها

  14.  جدول 3:امتیازهای کارامدی خودراه‌انداز DEA  زمانی و مالمکوئیست عمومی

  15. مرحله 2: اثر کارامدی نوآوری تکنولوژیکی روی عملکرد شرکت

  16. جدول 4: برآوردهای کارایی نوآوری تکنولوژیکی

  17. جدول 5: برآوردهای مالمکوئیست عمومی

  18. جدول 6: برآوردهای ورودی‌های نوآوری

  19. جدول 7: برآوردهای خروجی‌های نوآوری

  20. بحث و نتیجه‌گیری

  21. پیوست الف

ترجمه کلمات کلیدی
بهره وری نوآوری های فن آوری - خود راه انداز تحلیل پوششی داده - شاخص مالمکوئیست جهانی - عملکرد شرکت -
کلمات کلیدی انگلیسی
Technological innovation efficiency, DEA bootstrap, Global Malmquist index, Firm performance,
ترجمه چکیده
این مقاله رویکرد جدیدی را برای مدیریت رابطه‌ی نوآوری – عملکرد پیشنهاد می‌کند. این مقاله به نتایج غیر قطعی و ترکیبی مطالعاتی که تا کنون این رابطه را آنالیز کرده‌اند می‌پردازد. این گونه بحث می‌کنیم که استفاده‌ی غیر متمایز از ورودی‌ها و خروجی‌های نوآوری برای سنجش نوآور بودن شرکت بدون مشکل نیست و،از دیدگاه بهره‌وری، بایستی هر دوی آنها را به صورت همزمان آنالیز کرد. این مطالعه از نوعی آنالیز تجربی دو مرحله‌ای پیروی می‌کند که نمونه‌ی عملی آن شرکت‌های تولیدی اسپانیایی در بازه‌ی زمانی 1992 تا 2005 هستند. با بررسی دو ورودی و دو خروجی فرایند نوآوری در مرحله‌ی نخست، کارایی نوآوری تکنولوژیکی را با استفاده از خودراه‌انداز آنالیز پوششی داده‌های بین زمانی(DEA) برآورد می‌کنیم و تغییرات کارایی سالانه را نیز بر مبنای شاخص عمومی مالمکوئیست مشاهده می‌کنیم. در مرحله‌ی دوم و از طریق سیستم روش تعمیم یافته‌ی گشتاورها (GMM)، اثر کارایی نوآوری تکنولوژیکی را بر روی عملکرد شرکت آنالیز می‌کنیم. این نتایج از بحث‌های ما پشتیبانی می‌کنند: بهترین سنجش برای خروجی‌های نوآوری تکنولوژیکی از طریق کارامدی است که آنها با آن توسعه داده می‌شوند. به علاوه، اثر تعدیل‌کننده‌ی سطح شدت تکنولوژیکی و اندازه‌ی شرکت روی رابطه‌ی کارامدی – عملکرد را نیز تست می‌کنیم.
ترجمه مقدمه
در حالی که اغلب منابع حوزه‌ی نوآوری این گونه بحث می‌کنند که نوآوری‌های تکنولوژیکی محور اصلی موفقیت کسب و کار هستند، نتایج تجربی در این زمینه قطعیت چندانی ندارند و اثرات مثبت، منفی یا خنثای نوآوری روی عملکرد شرکت را گزارش کرده‌اند. باور داریم که ریشه‌ی این موضوع بحث‌برانگیز در سنجش نوآوری است. تا کنون، به طرق مختلفی به عنوان ورودی‌های نوآوری (O’Regan et al., 2006) یا خروجی‌های نوآوری (Akgün et al., 2009) سنجیده شده است. به علاوه، در میان نویسندگان توافق چندانی در خصوص نحوه‌ی سنجش اثر نوآوری روی عملکرد شرکت وجود ندارد. این مقاله با مطالعات پیشین متفاوت است و رویکرد جدیدی را برای سنجش اثرات فعالیت‌های نوآوری تکنولوژیکی روی عملکرد شرکت پیشنهاد می‌کند. تید و بسانت (2009) اظهار می‌کنند که نوآوری فرایند پیچیده‌ای است و بایستی با در نظر گرفتن این مورد ارزیابی شود نه به عنوان یک فعالیت ورودی یا خروجی واحد. بنابراین، از این ایده دفاع می‌کنیم که ورودی‌های نوآوری خروجی‌های نوآوری را تولید می‌کنند و کلید افزایش عملکرد شرکت به کارامدی فرایند نوآوری تکنولوژیکی بستگی دارد. علاوه بر این، این گونه استدلال می‌کنیم که پیوند زدن مستقیم ورودی‌های نوآوری به عملکرد شرکت نیز نتایج گمراه‌کننده‌ای را به وجود خواهد آورد زیرا ورودی‌های نوآوری (برای مثال، مخارج R&D) نمی‌توانند به خودی خود عملکرد شرکت را بهبود دهند چرا که شامل هزینه‌های کوتاه‌مدت هستند و سرمایه‌گذاری‌هایی که منجر به نوآوری نمی‌شوند هزینه‌های غیر قابل بازگشتی هستند که عملکرد شرکت را بهبود نمی‌دهند (Koellinger, 2008). سرانجام، پیوند زدن خروجی‌های نوآوری به عملکرد شرکت بدون در نظر گرفتن تلاش مورد نیاز (ورودی‌های نوآوری) برای دستیابی به آن خروجی‌های نوآوری منجر به دیدگاه دارای چولگی می‌شود. بر مبنای بحث پیشین، هدف این مقاله این است که با پیشنهاد رویکرد جدیدی برای سنجش اثر فرایند نوآوری تکنولوژیکی روی عملکرد شرکت عملاً در منابع نوآوری – عملکرد مشارکت داشته باشد. به علاوه، اثر تعدیل‌کننده‌ی سطح شدت تکنولوژیکی و اندازه‌ی شرکت بر روی رابطه‌ی بین کارایی نوآوری تکنولوژیکی و عملکرد شرکت را نیز ارزیابی می‌کنیم. این راهبرد روش‌شناختی در دو مرحله اجرا می‌شود. در مرحله‌ی اول، با مد نظر قرار دادن اثر علی و متأخر ورودی‌های نوآوری روی خروجی‌های نوآوری، کارایی نوآوری تکنولوژی را برای هر یک شرکت بر مبنای خودراه‌انداز آنالیز پوششی داده‌های بین زمانی (DEA) خروجی‌گرا برآورد می‌کنیم. در راستای تلاش برای دستیابی به نتایج قدرتمندتر، شاخص مالمکوئیست عمومی را برآورد کردیم تا پویایی‌های کارایی نوآوری تکنولوژیکی را مشاهده کنیم. در مرحله‌ی دوم، کارایی نوآوری تکنولوژیکی برآورد شده را به عنوان متغیر توضیحی عملکرد شرکت در برآورد مدل داده‌های صفحه‌ی پویا در نظر گرفتیم. برای تأیید سازگاری بحث‌های خود، دو مدل را نیز برآورد می‌کنیم که به جای کارایی نوآوری تکنولوژیکی شامل ورودی‌های نوآوری و خروجی‌های نوآوری به عنوان متغیرهای توضیحی عملکرد شرکت هستند. برای دستیابی به هدف دوم، اثر تعدیل‌کننده‌ی سطح شدت تکنولوژیکی و اندازه‌ی شرکت را نیز در این مدل‌ها تست کردیم. مطالعات اندکی وجود دارند که برای سنجش کارایی نوآوری تکنولوژیکی تلاش کرده باشند و اغلب آنها ورودی‌ها یا خروجی‌های نوآوری را فراتر از فرایند نوآوری ترکیب کرده‌اند (Zhong et al., 2011)، در حالی که برخی دیگر اثر تأخیری R&D روی ورودی‌های نوآوری را نادیده گرفته‌اند (Guan et al., 2006) یا از داده‌های سطح کلان استفاده کرده‌اند (Lee et al., 2010). به علاوه، پیوند بین کارایی نوآوری تکنولوژیکی و عملکرد شرکت تقریباً در منابع وجود ندارد. در این زمینه، این مقاله با برآورد سنجش کارایی نوآوری تکنولوژیکی صرفاً با استفاده از ورودی‌ها و خروجی‌های نوآوری در آنالیز به مشارکت در منابع می‌پردازد و امکان نوعی ارزیابی عینی فرایند نوآوری تکنولوژیکی را فراهم می‌کند و بین کارایی برآورد شده و عملکرد شرکت ارتباط برقرار می‌کند. به علاوه، ماهیت نمونه‌ی ما به ما اجازه می‌دهد نتایج قویتری به دست بیاوریم زیرا می‌توانیم درون‌زایی و خودهمبستگی در مرحله‌ی دوم آنالیز را اصلاح کنیم. این مقاله به صورت زیر ادامه پیدا می‌کند. بخش دو چهارچوب نظری فرضیه‌ها را ارائه می‌کند. داده‌ها و روش‌های مورد استفاده در بخش سوم توصیف می‌شوند. نتایج برآوردهای مرحله اول و دوم در بخش چهارم نمایش داده می‌شوند، در حالی که بخش پنجم به بحث و ارائه‌ی نتایج می‌پردازد.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  چیزی را که به خوبی نسنجیده باشید نمی‌توانید به درستی مدیریت کنید: کارایی نوآوری تکنولوژیکی

This paper proposes a new approach to tackle the innovation–performance relationship. It addresses the, so far, mixed and inconclusive results of studies analyzing this relationship. We argue that the undifferentiated use of innovation inputs and outputs to measure firm innovativeness is not without problems, and that, from a productive perspective, they should be simultaneously analyzed. This study follows a two-stage empirical analysis using a sample of Spanish manufacturing firms for the period 1992–2005. By examining two inputs and two outputs of the innovation process in the first stage, we estimate technological innovation efficiency by means of an intertemporal data envelopment analysis (DEA) bootstrap and also observe the yearly efficiency changes based on a global Malmquist index. In the second stage we analyze the effect of technological innovation efficiency on firm performance through a generalized method of moments (GMM) system. The results support our arguments that the best measurement of outcomes of technological innovations is through the efficiency with which they are developed. In addition, we test the moderating effect of technological intensity level and firm size on the efficiency–performance relationship.