تاثیرات مقتضی روابط صمیمی با تامین‌کنندگان برای توسعه محصول رستوران مستقل: دیدگاه سرمایه اجتماعی

علیرغم توصیه‌هایی بر این مبنا که به منظور گسترش قابلیت‌ها، صنعت رستوران به آسانی تامین‌کنندگان را در عملیات خود شرکت می‌دهد، اما هنوز در منابع فعلی عملکرد تجاری رستوران و روابط تامین‌کننده با رستوران بررسی نشده است. این تحقیق به ارزیابی روابط رستوران-تامین‌کننده از دیدگاه سرمایه اجتماعی می‌پردازد و نقش سرمایه اجتماعی در ارتقاء محصول و توسعه محصول جدید در زمینه رستوران‌های مستقل ارزیابی می‌شود. نتایج نشان داد که ارتقاء محصول در رستوران‌های مستقل ارتباط مثبت و خطی با سرمایه اجتماعی مشتق از روابط رستوران-تامین‌کننده دارد. علاوه بر این، نتایج نشان داد ایجاد سرمایه اجتماعی در روابط رستوران-تامین‌کننده تاثیر مثبت بر توسعه محصول جدید دارد، اما وقتی تا منتها درجه بررسی می‌شود، ارتباط منفی به واسطه تاثیر منحنی‌الخط وارونه خواهد داشت. نتایج این تحقیق بینش‌های جدید برای تحقیقات آتی و تمرین‌هایی ناظر بر شیوه‌های مدیریت تدارکات رستوران‌های مستقل فراهم می‌کند.

اگرچه هنوز تایید می‌شود که بخش عمده‌ای از سبک زندگی در آمریکا شامل صرف غذا در رستوران است، اما تحلیل‌گران گزارش می‌دهند که 60 تا 90 درصد رستوران‌ها در سال ابتدایی شروع کار در نقش یک کسب‌وکار شکست می‌خورند (Parsa et al., 2010; Thangavelu, 2015). از قدیم، تجارت رستورانی تمایزی مشکوک داشته و یکی از بالاترین میزان شکست در صنعت مربوط به این کسب‌وکار بوده است (Gu, 2002; Parsa et al., 2005). بر طبق مطالعه تحقیقاتی، این وضعیت به شکلی جدی‌تر در رستوران‌های مستقل نشان داده می‌شود، یعنی رستوران‌های مستقل 3% کاهش در شمارش واحد در طی آخرین سال گزارش داشته‌اند، در حالی که تعداد رستوران‌های زنجیره‌ای به طور تقریبی تغییر نکرده است (NPD خدمات غذایی، 2016). از این رو، مشاوران در زمینه رستوران و افراد دانشگاهی به یک اندازه درباره دلایل احتمالی مربوط به این وضع نامساعد تجاری دشوار کنجکاو هستند و در نتیجه مسائل حیاتی مربوط به فعالیت این صنعت در مکان‌های بازاری کاملاً رقابتی را با مصرف‌کنندگانی با نیازها، خواسته‌ها و سلائق متغیر شناسایی کرده‌اند (Assaf and Cvelbar, 2011; Autry et al., 2014). علاوه بر این، پیش‌بینی ناپذیریِ قیمت‌های مولفه‌های غذایی، مسائل مربوط به وفاداری مصرف‌کننده و روندهای غذایی نیز این محیط تجاری دشوار را بدتر می‌کند (Lee et al., 2016). بر این اساس، مدیران رستوران سخت تلاش می‌کنند تا توانایی خود را برای پاسخ‌گویی به تغییرات در موقعیت‌های بازاری بهبود بخشند، ضمن اینکه به تمرکز بر فرایندهای توسعه محصول اثربخش ادامه می‌دهند، محصولی که ثابت شده مولفه حیاتی برای افزایش رقابت‌پذیری در بازار است (Chou et al., 2012). «توسعه محصول» در صنعت خدمات غذایی عموماً به صورت فعالیت‌های تجاری تعریف می‌شود که شامل توسعه اقلام محصولی جدید غذایی است و باعث بهبود اقلام منوی موجود می‌شود، حتی اگر به نظر برسد تغییرات جزئی یا ناکافی هستند (Ottenbacher and Harrington, 2009). برای پرداختن به مسائل توسعه اثربخش محصولی، محققان به روابط خریدار-تامین‌کننده پرداخته‌اند زیرا مشخص شده تامین‌کنندگان نقشی عمده برای فرایندهای توسعه محصولی ایفا می‌کنند که در نهایت بر سودمندی داخلی تاثیرگذار است (Ragatz et al., 2002). روابط خریدار- تامین‌کننده به شکلی گسترده به صورت موضوع تحقیقاتی دانشگاهی محبوب در صنایع مختلف بررسی شده است، از جمله محل و خدمت غذایی (Shi and Liao, 2013). برای مثال، کاتاری و همکاران (2005) بر اهمیت شراکت‌های تامین برای صنعت مسکن ایالات متحده تاکید داشتند که روزانه هزاران محصول می‌خرید و شراکت‌هایی را توصیه‌ها می‌کرد که شامل سیستم‌های تدارکات مناسب برای مدیریت تعاملات متعدد با تامین‌کنندگان بود. جئورجیادیس و همکاران (2005) چارچوب مدل‌سازی دینامیک سیستم را برای زنجیره‌های تامین غذایی استراتژیک با ملاحظه ویژگی‌های محصول غذایی شامل فاسدشدنی و مسائل مربوط به فصل ایجاد کرد تا تولید و چالش‌های تامین را بهتر مدیریت کنند.