مدیریت سرمایه انسانی-جنبه کارآمدی سرمایه انسانی در آموزش دانشگاهی

چکیده

کلیدواژه ها

1.مقدمه

2.راه حل هایی برای مدیریت سرمایه انسانی

3.رویکرد سیستم به مدیریت سرمایه انسانی

4.بهره وری و مدیریت سرمایه انسانی

5.اندازه گیری ارزش سرمایه انسانی

5.1مدل های اندازه گیری سرمایه انسانی

5.2مانیتور سرمایه انسانی

جدول 1. فهرست شاخص های اندازه گیری سرمایه انسانی طبق مجمع برتری در مدیریت و رهبری

5.3حسابدری منابع انسانی

6.اندازه گیری کارایی HC

7.مثال عملی

7.1شاخص نرخ ارزش-نوسان HC

شکل 1. توسعه نرخ نوسان سالانه  برای INTERSPORT OC DubeĖ. منبع: پردازش طبق اسناد داخلی

شکل 2. نرخ نوسان سالانه، مقایسه فروشگاه های INTERSPORT در سال 2012. منبع: پردازش بر اساس خروجی IS داخلی

7.2شاخص کارایی HC- شاخص موفقیت خدمات مشتری

جدول 2. محاسبه شاخص موفقیت خدمات مشتری INTERSPORT OC DubeĖ، 2012.

جدول 3. ارزش های شاخص موفقیت خدمات مشتری در انواع فروشگاه های INTERSPORT در اسلواکی، سال 2012.

8.نتیجه گیری

مدیریت سرمایه انسانی رویکردی برنامه ریزی شده و استراتژیک برای مدیریت ارزشمندترین موارد سازمان و نیروی کار است.دستیابی به اهداف سازمان برای ارزیابی ارزش و کارآمدی سرمایه انسانی لازم است. برای ارزیابی سرمایه انسانی و اثربخشی آن، چندین رویکرد شناخته شده است اما هنوز روش واحدی برای آن شناخته نشده است. در فرآیند آموزش تحقق در دانشگاه ها، بررسی مضامین مدرن و جدید که تحقیق روی آنها ادامه دارد لازم است. هدف مقاله ما توضیح بعضی از سنجه های کارآمدی سرمایه انسانی و حل نمونه های عملی است که پیاده سازی احتمالی دانش در این حوزه را در آموزش موضوعات اقتصادی و بررسی تز دیپلم نشان می دهد.

کسب و کار به عنوان یک نظام اجتماعی بر اقتصاد و بعد اجتماعی کسب و کار تأکید دارد-علایق و عامل انسانی ترجیح. کارکنان ستون سازمان هستند. اگر کارکنان نباشند، سازمان نمی تواند بقا یابد. (کلوچکا، 2011) سازمان با کمک افرادی که به شیوه خود در موفقیت و بهرهوریآن سهیم هستند، به حرکت خود ادامه می دهد.کارکنان بیشترین بخش از روز خود را در ادارات سپری می کنند و در تلاش هستند به اهداف و مقاصد سازمان دست یابند. کارکنان باید گهگاه انگیزه دریافت کنند به طوری که حس تعلق با سازمان خود را کسب کرده و همچنین حداکثر توان خود را به کار گیرند. سرمایه انشانی (HC) نقشی حیاتی در افزایش بهره وری و خروجی سازمان بازی می کند. سرمایه انسانی یک عامل تولید نسبتاً نوپا است و چون ارتباط نزدیکی با عوامل تولید نیروی کار داشته و وجوه مشترکی نیز با آن دارد، تحلیل و تحقیق، اغلب به وضوخ ذکر نمی شوند". (توکترچیکوا، 2010). هر کارمند در شغل خود، مجموعه ای از مهارت ها را از طریق تجربه، مواجهه، آموزش و غیره کسب می کند که بهره وری او را بیشتر افزایش می دهد که در نهایت به نفع سازمان است. دانش و تخصصی که کارکنان در زمان مقرر برای افزایش بیشتر بهره وری سازمان کسب می کنند، سرمایه انسانی نامیده می شود. هر کارمند در جایگاه خود بیشترین تلاش خود را به کار می گیرد تا مهارت های خود را در مدت فداکاری برای سازمان افزایش دهد. سرمایه انسانی به عنوان سهم مهارت، تخصص و دانش کارکنان تعریف می شود که نقش مکمل در افزایش بهره وری سازمان بازی می کنند. هر سازمان، بخشی از پول و منابع خود را برای آموزش کارکنان سرمایه گذاری می کند. کارکنان نیز به نوبه خود تلاش مضاعف کرده و دانش و سهم فعلی خود را برای افزایش بهره وری سازمانشان ارتقا می دهند. روند سازمان پتانسیل رو به افزایش داشته و نیازمند کارکنان شایسته و دارای صلاحیت است. (توکارچیکوا، 2013) یکی از جنبه های واضح فرآیندهای جهانی سازی پیش رو، مهاجرت بین المللی جمعیت است. این پدیده را پویایی جمعیت، توسعه منطقه ای و فشارهای اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و همچنین تاریخی و فرهنگی شکل می دهند. عامل مهمی که انگیزه مهاجرت را در افراد ایجاد می کند عمدتاً تفاوت در اوضاع اقتصادی کشورهاست. (ولژنیکوا و کنزاچکوا، 2012). با این حال، برای افزایش رقابت پذیری کشورها و شرکت ها، ایجاد شرایطی که مردم در خارج از آن محیط نمی توانند در مورد سرمایه انسانی و پتانسیل خود تجربه کنند، و در نتیجه ایجاد انگیزه برای باقی ماندن در کشور خود، اهمیت دارد. بالا بردن عملکرد و میل به سوری رشد اقتصادی نیز برای توجه به استفاده مؤثر از ورودی های تولید شرکت و اقتصاد کلان و از این رو، سرمایه انسانی، حائز اهمیت است. سرمایه انسانی شامل توانایی طبیعی،مهارت های ذاتی و اکتسابی، دانش، تجربه، استعداد و خلاقیت است. تمام این خصوصیات، مؤلفه های سرمایه انسانی هستند. اساس ایجاد، افزایش ارزش و اثربخشی سرمایه انسانی، اکنون پول خرج می کند اما انتظار می رود که در آینده، نفع ببرد. شکل های افزایش ارزش سرمایه انسانی، مخارج محور هستند، به عنوان مثال، برای سلامت، امنیت، علم، تحقیق و آموزش. (کوچارچیکوا، 2011). سرمایه انسانی در سطح کلان، منبع رشد اقتصادی گسترده است. از طریق سرمایه گذاری در آموزش (با افزایش ارزش سرمایه انسانی)، منبع رشد اقتصادی شدید نیز است. در سطح شرکتی، ورودی تولید لازم و ایجادکننده ارزش بازار شرکت است. مضمون سرمایه انسانی در حال حاضر، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. به این دلیل، عنوانی مناسب برای تدریس در چندین موضوع در دانشکده انفورماتیک و علوم مدیریت است. موضوعات مذکور عبارتند از مبانی اقتصاد، اقتصاد کلان، تجارت در واحدهای تجاری متوسط و کوچک، اقتصاد تجارت.