مدیریت یکپارچه شهری: یک نمونه جدید از اقتصاد شهری

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2. اقتصاد شهری منطقه مورد مطالعه

3. حکومت یکپارچه شهری: توجیه، روش، مزایا

کادر 1: میزان ادغام سیاست توسعه شهری پایدار

کادر 2: اصول حکومت یکپارچه شهری

نتیجه گیری

همراه با ظهور مسئله جهانی شدن،به طور خاص، شهرها، با دو مشکل حیاتی مواجه شده اند کهبه موضوع وابستگی متقابل اشاره دارد: چطور می توان نابرابری های اجتماعی و مکانی را کاهش داد یا حتی از آنها جلوگیری کرد، همین طور مشکلات مرتبط اجتماعی و بخش بندی مکانی را؟چگونه می توان رشد اقتصادی محلی ثابت، رقابت های بین المللی و بین منطقه ای و همچنین آگهی بازار کارایجاد کرد؟ برای مواجهه با این چالش ها، ثابت شده است که روش های سنتی طاقت فرسا و بی اثر هستند و در نتیجه، راهبردهای حکومتی جدیدی لازم است.در میان آنها، حکومت یکپارچه شهری - یک مفهوم جدید است که دلالت بر تغییر در وضعیت اداری و روش تفکر تصمیم گیرندگان در تدوین و اجرای سیاست های توسعه ارضی دارد. حاکمیت یکپارچه شهری، داشتن دو بعد عمودی و افقی فراتر از مرزهای اداری شهرها دارد و مستلزم شناسایی عواملی که بر اساس این ابعاد هستند،می باشد.راه حل طراحی و اجرای پروژه هایی از قبیل پروژه های سهامداران نیست. باید این عوامل انتخاب و تجزیه و تحلیل شوند کسانی که می توانند پشتیبانی واقعی از این پروژه ها داشته باشند. در واقع حکومت یکپارچه شهری یک رویکرد مدیریتی برای مشکلات اساسی موجود در طول تدوین سیاست فراتر از محدودیت های مناطق سیاسی است.

یک گزارش EC که اخیرا درباره شهرهای آینده،چالش ها، مناظر و چشم اندازها (EC، 2011، ص 91) منتشر شد بر اهمیت اصول،اولویت ها و اهداف اساسی شهری و توسعه شهری که در مقاله های لایپزیگ چاترا درباره شهر پایدار اروپا (اتحادیه اروپا، 2007)، بیانیه تولدو درباره توسعه شهری (اتحادیه اروپا،2010) و دستور کار اتحادیه ارضی اروپا 2020 (اتحادیه اروپا، 2011) به دست آمده، و همچنین به اهمیت بعد مهمتر ارضی در سیاست های منسجم آینده تاکید کرده است. با اشاره به این که اروپا یکی از قاره هایی است که بیشترین مناطق شهری را داراست(بیش از دو سوم جمعیت اروپا را در مناطق شهری زندگی می کنند و این رقم رو به افزایش است)، شهرها کلید توسعه پایدار اتحادیه اروپا هستند گزارش EC (2011 ب) چالش های عمده و اقدامات لازم برای مقابله با این چالش ها را ارائه می دهد. در واقع، مدل اروپایی توسعه پایدار شهری است با اثرات منفی بسیاری تهدید می شود (EC، 2011ب، ص VI): • تکامل فردی، از شهری به شهر دیگر متفاوت است و باعث مشکلات مختلفی می شود از جمله: پیر شدن جمعیت، کاهش مناطق شهری یا گسترش روزافزون اراضی اداری. • کم شدن سرعت و یا حتی کاهش رشد اقتصادی موثر اروپا به صورت دوره ای، تهدید بزرگی برای بسیاری از شهرها به شمار میرود، به ویژه شهرهای مرکزی و شرقی اروپا، و همچنین شهرهای قدیمی صنعتی غرب اروپا که در انها اقتصاد راکد یا در حال زوال است. • بازار کار از یک سو به شدت تحت تاثیر اختلافات رشد اقتصادی است و از طرف دیگر، با کاهش تعداد مشاغل و پیشرفت اجتماعی روبه رو است. افراد بیشتری از بازار کار محروم هستند، و رو به کارهایی می آورند که به مهارت کمتری نیاز دارد. • تحت تاثیر تهدیدات بالا، جمعیت فقیر تر می شود و نابرابری دستمزد ها هم بالا می رود. ما این نتیجه را در برخی محله های شهرها یی می بینیم که در آن مردم با نابرابری هایی روبرو هستند از نظر مسکن، آموزش، دسترسی به خدمات خاص حقوق بیکاری(بهداشت، حمل و نقل، ITC). • افزایش چند قطبی شدن و تفکیک اجتماعی،با بحران های اقتصادی اخیر شدیدتر شده است بحران هایی که باعث بدتر شدن وضع بازار و کاهش تدریجی رفاه اجتماعی در بسیاری از کشورهای اتحادیه اروپا شده است، و باعث اختلافات طبقاتی، به حاشیه رانده شدن گروه های کم درآمد و ناتوانی در یافتن مسکن مناسب با قیمت معقول شده است. • این وضعیت می تواند به گسترش حاشیه نشینی در بسیاری از شهرها منجر شود، زندگی درفضای بسته با خرده فرهنگی، که رفتارهای ضد اجتماعی را پایه گذار می شود. • توسعه شهری و ظهور مناطق مسکونی کم تراکم یک تهدید بزرگ برای توسعه پایدار مناطق است به دلیل اینکه خدمات عمومی پر هزینه تر و غیر قابل دسترس تر هستند. با توجه به تهدید / چالش هایی که در بالا ذکر شد، گزارش EC (2011ب، ص. VII) اشاره می کند که ترویج اشکال جدیدی از حاکمیت شهری ضروری است برای اینکه تهدیدات امروز را به نقاط قوت شهرهای فردا تبدیل کنیم. بنابراین، ما به روش زیر با این چالش ها مقابله می کنیم: • اتخاذ یک مدل جهانی از توسعه پایدار شهری که حاکی از موارد زیر است: - شناسایی چالش ها بر اساس ویژگی های جدایی ناپذیر و جهانی بودن آن ها؛ - ترکیب راهکارهای مرتبط که بر مناطقی تمرکز دارند که افراد یا گروههای خاص در آن وجود دارند؛ - ترکیب ساختارهای رسمی دولتی با حکومت انعطاف پذیر تر و غیررسمی تر. - اقتباس ساختارها مبنی بر به اندازه چالش های موجود؛ - همکاری به منظور حصول اطمینان از توسعه فضایی منسجم و استفاده موثر از منابع. • اقتباس سیستم های حکومتی برای دسترسی به تکامل وضعیت و در نظر گرفتن افق های زمانی مختلف و ساختارهای ارضی(به عنوان مثال، بیش شهری و فرا شهری). • توجه به تمامی بخش های فعال و اجتناب از شهرهایی که بر یک بخش تمرکز دارند و بحث و گفتگو درباره اینکه زندگی شهری باید چطور باشد. • هماهنگی افقی و عمودی، وقتی شهرها با سطوح مختلف حکومتی باید با هم کار کنند وبه تقویت همکاری خود بپردازند، از جمله ایجاد شبکه با دیگر شهرها به اشتراک گذاشتن سرمایه ها و خدمات لازم در یک محیط بزرگ تر. • مشارکت همه سرمایه داران در اشکال جدید حکومتی. • اقدام آینده نگرانه، چرا که فقط به این روش می توانیم دوره ها رابگذرانیم، درگیری ها را کنترل کنیم، تضاد بین اولویت ها را تشخیص دهیم، واقعیت ها فرصت ها و اهداف را هم درک کنیم. بر اساس نتیجه گیری و توصیه های این گزارش EC(2011b)، این مقاله قصد دارد مفهومحکومت شهری را به عنوان یک پارادایم جدید از اقتصاد شهری یکپارچه معرفی کند.