استفاده از اقتصاد رفتاری برای پیش بینی مصرف مواد افیونی در طول درمان وابستگی به موادافیونی

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

جدول1. آمار توصیفی متغیرهای مطالعه برای شرکت کنندگانی که درمان وابستگی به مواد را دریافت می کنند (نمونه353 نفر)

2. روش ها

2.1 الگوی مطالعه

2-2 نمونه مطالعه

2-3 اندازه گیری مطالعه

2.4 تجزیه و تحلیل آماری

2.4.1 تجزیه و تحلیل مقدماتی

3. نتایج

3.1- آمار توصیفی

جدول 2. همبستگی پیرسون و دورشته ای نقطه ای بین متغیرهای هزینه مصرف قبل درمان

3.2 ارتباط بین هزینه مصرفی داروی مخدر و منبع مواد افیونی

3.3- ارتباط بین هزینه مصرف مواد افیونی و شدت وابستگی/ مصرف مواد افیونی

3.4- پیش بینی مصرف موادافیونی در طول درمان

جدول 3. نتایج مدل رگرسیون چند سطحی باری پیش بینی مصرف مواد قبل درمان، تغییرات، متغیرهای هزینه مصرف دار مخدر و منبع مواد افیونی

4- بحث

شکل1. ارتباط بین هزینه مصرفی کل در ماه گذشته قبل درمان با احتمال مصرف موادافیونی در طول درمان

شکل2. ارتباط بین هزینه مصرفی نسبی در ماه گذشته قبل درمان با احتمال مصرف موادافیونی در طول درمان

هدف: پژوهش های مبتنی بر اقتصاد رفتاری قبلاً رفتارهای اعتیادآور را با تصمیم گیری مختل شده وپردازش پاداش مرتبط می دانستند، اما این اصول اعتیاد به موادافیونی را مورد بررسی قرار نداده است که اکنون یک مشکل مهم بهداشت عمومی است. این مطالعه بررسی می کند که ایا ارزش تقویتی داروهای مخدر قبل از درمان، مصرف مواد مخدر در طی درمان سرپایی اعتیاد به مواد مخدر را پیش بینی می کند یا خیر؟ روش: تجزیه وتحلیل ثانویه بیماران وابسته به مواد افیونی را که 12 هفته بوپره نورفین- نالکسون را دریافت می کردند و در طرح درمانی بالینی چندگانه مشاوره دریافت می کردند، مورد بررسی قرارداد. اندازه گیری اولیه منبع موادافیونی و شاخص های ارزش تقویتی داروهای مخدر، شامل مقدار هزینه مصرفی کل و نسبی که برای داروهای مخدر خرج شده است،مورد ارزیابی قرارداد. تست غربالگری ادرار به صورت هفتگی مصرف مواد را اندازه گیری می کرد. نتایج: موادافیونی بدست آمده از پزشکان با هزینه پایین مصرفی مواد مخدر قبل از درمان مرتبط بود در حالیکه موادافیونی بدست آمده از فروشندگان مواد با هزینه مصرفی بیشتر مرتبط بود. با توجه به کنترل اطلاعات جمعیت شناختی، تاریخچه مصرف موادافیونی و فراوانی منبع مواد افیونی، بیمارانی که مقدار کل درآمدشان (OR = 1.30, p <.001) و مقدار درآمد نسبی شان را (OR = 1.31, p <.001) برای مواد مخدر خرج می کردند به احتمال بیشتری با مصرف مواد مخدر در طول درمان مرتبط بود. نتیجه گیری: تفاوت های فردی در ارزش تقویتی مواد مخدر، آنگونه که توسط تخصیص منابع اقتصادی برای دارو مخدر نشان داده شده است، تمایل به مصرف مواد افیونی در طول درمان در بین افراد دارای اعتیاد به مواد منعکس می کند. مطالعات آینده باید مستقیماً تصمیم گیری مختل شده و پردازش پاداش ها را در مصرف کنندگان موادافیونی بررسی کنند و آزمایش کنند که آیا آسیب شناسی تقویت کننده می تواند در این جمعیت بهبود یابد.

تجویز داروهای اعتیاداور درایالات متحده و دیگر کشورهای توسعه یافته به یک مشکل مهم بهداشت عمومی تبدیل شده است و بار اقتصادی بر دوش این کشورها قرار داده است (Birnbaum et al., 2011; Ling et al., 2011)..تجویز موادافیونی در واقع دومین داروی سوء مصرف رایج در ایالات متحده است (SAMHSA, 2013b). علاوه بر این، در میان همه داروهای سوء مصرف مواد، مصرف بالای مواد افیونی رایج تر است و در طی 15 سال گذشته افزایش بیشتری داشته است (Calcaterra et al., 2013; Joneset al., 2013).. میزان سوءمصرف مواد افیونی و پذیرش درمان اعتیاد به مواد افیونی در طی این دروه زمانی به سرعت در حال افزایش است(SAMHSA, 2013a; Atluri et al.,2014; Compton and Volkow, 2006).. این روند مختل شده باعث افزایش توجه فدرال به موضوع تجویز موادافیونی شد که شامل پژوهش هایی با هدف رشد درمان های مؤثر و درک پاسخ های درمانی بود (Compton and Volkow,2006; Manchikanti, 2006).. در میان انواع مدل های نظری برای رفتارهای اعتیاد، اقتصاد رفتاری بعنوان چارچوبی مفهومی برای توضیح استفاده از مواد ناهنجار، بسرعت در حال افزایش است. بعنوان ترکیبی از تحلیل و بررسی رفتاری و اصول اقتصادی، اقتصاد رفتاری فرایند تصمیم گیری را با استفاده از منابع محدود ( مانند زمان، پول، تلاش) برای رقابت با انواع محدودیت های مختلف، بررسی می کند(Hursh, 1993).. در این فرایند افراد معتاد دارای اختلال در این فرایند نیز هستند. علی رغم افزایش هزینه های مالی و روانی، این افراد مقداری زیادی از این منابع را برای بدست اوردن و استفاده از این داروها، صرف می کنند. (Bickel et al., 2014a, 2010).شاید یکی از بارزترین نشانه های اختلال در اعتیاد تخفیف های تأخیری بیش از اندازه است که افراد وابسته به مواد مخدر، ترجیحات غیرمنطقی برای فوریت پاداش های تأخیرشده ایجاد کرده اند (Bickel et al., 2014b;MacKillop et al., 2011). افراد دارای سوء مصرف مواد یا وابسته به این مواد، تقاضا این نوع از داروها را نیز بالا می برند، به وسیله بهای بیشتر مواد که علی رغم وجود عامل های موقعیتی که مصرف را کاهش می دهد مانند افزایش قیمت یا وجود سایر تقویت کننده ها، ادامه می یابد، مشخص می شوند (Murphy and MacKillop, 2006; Murphy et al., 2009). پیوند اخیر با نشانگرهای عصبی و ژنتیکی اهمیت بالقوه تخفیف های تأخیری و بالارفتن تقاضای مواد مخدر را به عنوان نشانگرهای فنوتیپی برای رفتار اعتیاد آور نشان داده است (MacKillop,2013; Mackillop et al., 2014). علاوه بر این، تصمیم گیری فنوتیپی ایجاد شده در محیط پژوهشی آزمایشگاه، نظریه اقتصاد رفتاری منجربه توسعه شاخص های معتبر اکولوژیکی ارزش داروها در محیط طبیعی می شود. این معیارها ارزش تقویتی داروهای مخدر را از طریق میزان منابع واقعی، مانند زمان یا پول، تعیین می کند که افراد را به سمت بدست اوردن یا مصرف مواد هدایت می کند. برای مثال، شاخص هزینه مصرفی اختیاری که درآمد اختصاص داده شده به الکل را با پس انداز آن درآمد مقایسه می-کند، پیش بینی میکند که در آینده مصرف الکل در نوشندگان میانه رو بازگشت می کند (Tucker et al., 2002,2006, 2009). همچنین زمان خرید کوکائین، خود مدیریتی کوکائین در آزمایشگاه را پیش بینی کرد. مشابه با نخفیف تأخیری و تقاضا، جستجوی موا مخدر در محیط طبیعی به عنوان یک فنوتیپی متمایز با پایه ژنتیکی، معتبر شناخته شده است. این معیارهای طبیعی نشانگر بالقوه ارزش تقویتی مواد مخدر و پاسخ درمانی ضعیف در افراد وابسته به مواد هستند اما قبلاً در این جامعه آماری بررسی صورت نگذفته است. در یک مطالعه درمانی جندگانه برای اعتیاد به مواد مخدر، شرکت کنندگان مدیریت پزشکی بهنجار دریافت کردند و در طی12 هفته بوپرنورفین- ناکسون دریافت کردند. بدون تفاوت شرایط درمان روانشناختی، تحمل نهایی در 49% نمونه بدست آمد (Weiss et al., 2011). سن بالا، افسرگی عمیق در طول عمر، هیچ گونه سابقه مصرف غیرخوراکی مواد مخدر و هیچ گونه سابقه درمانی گذشته، میزان بالایی از تحمل نهایی را پیش بینی می-کرد. اگرچه سابقه مصرف مواد افیونی و شدت وابستگی اولیه نتایج درمان را پیش بینی می کند، بیماران دارای سطح مشابه شدت در وابستگی به مواد یا مصرف مواد ممکن است سطوح مختلفی از منابع را برای تهیه و مصرف مواد اختصاص دهند. این تفاوت های فردی در ارزش تقویتی مواد مخدر ممکن است به طور منحصر به فرد و پیوسته پاسخ درمان را پیش بینی کند. علاوه بر این در مقایسه با عوامل جمعیت شناختی و تاریخی نسبتاً تغیر ناپذیر، فرایندهای اقتصاد رفتاری در تصمیم گیری می تواند از طریق مداخلات تغییر کند (Koffarnus et al., 2013; Murphy et al.,2013, 2012). یک بررسی از ارزش تقویتی داروی مخدر در مصرف-کنندگان موادافیونی ممکن است بینش هایی از فرایند متداولی که برای تقویت اثرات درمانی به کار می رود فراهم کند. این مطالعه یک بررسی اولیه از پیش بینی کننده های اقتصاد رفتاری بر مصرف مواد مخدر در طول زمان درمان اعتیاد به مواد مخدر است. ما مقدار کل و نسبی درآمد اختصاص داده شده به داروی مخدر قبل از درمان را در آزمایش بالینی چندگانه فوق الذکر بررسی کردیم. ما فرض کردیم افرادی که بیشترین مقدار کل و نسبی درآمد خود را صرف خرید داروها قبل از درمان کردند به احتمال بیشتری به مصرف مواد در طول مدت درمان ادامه می دهند. با توجه به اینکه مصرف کنندگان داروهای افیونی مواد را از منابع مختلفی دریافت می کنند، قیمت خرید از منابع غیرقانونی بیشتر است (Ciceroet al., 2008; Mars et al., 2014 ما انتظار داریم که افرادی مواد را از منابع غیرقانونی بدست می آورند مبلغ بیشتری از پول خود را برای دارومخدر خرج می کنند. ما همچنین متوجه شدیم که این اثر می تواند رابطه بین هزینه مصرف دارو و مصرف مواد در طول درمان را مختل کند چرا که موادافیونی بدست آمده از منابع غیرقانونی ممکن است هم با هزینه مصرفی مواد و هم شدت وابستگی بیشتر مرتبط باشد. بنابراین ما متغییر منایع موادافیونی و اندازه گیری شدن وابستگی مواد را در تحلیمان درابره نتایج مصرف مواد افیونی کنترل کردیم تا بررسی کنیم که آیا فرض رابطه بین ارزش تقویتی داروی مخدر اولیه با مصرف موادافیونی در طول درمان به این اختلالات مرتبط است یا خیر؟