اثرات استراتژی زیست محیطی، عدم قطعیت زیست محیطی و تعهد مدیریت ارشد به عملکرد زیست محیطی شرکتی: نقش حسابداری مدیریت زیست محیطی

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2. پیش زمینه نظری و توسعه فرضیه

2.1 دیدگاه مبتنی بر منابع طبیعی  (NRBV)

2.2 استراتژی زیست محیطی، حسابداری مدیریت زيست محيطی و عملکرد زیست محیطی سازمانی

2.3 تعهد مدیریت ارشد، حسابداری مدیریت زيست محيطی و عملکرد زیست محیطی سازمانی

2.4. عدم قطعیت زيست محيطی ادراکی و استفاده از حسابداری مدیریت زيست محيطی

3. روش تحقیق

شکل1. مدل مفهومی و روابط بین متغیر ها.

3.1 اقدامات و مقیاس ها

3.2 تحلیل داده ها

4. یافته های پژوهشی

جدول 1. شاخص های ساختار و مدل اندازه گیری عملکرد زیست محیطی (EP)

جدول 2. شاخص های ساختار و مدل اندازه گیری حسابداری مدیریت زيست محيطی.

جدول 3. شاخص های ساختاری و مدل اندازه گیری CES، PEU و TMC.

جدول 4. نتایج همبستگی و روایی متقابل.

شکل 2: ارزیابی مدل اندازه گیری ساختاری.

4.1 آزمایش فرضیات

4.2 تجزیه و تحلیل مازاد

5. بحث

جدول 5.نتایج مدل ساختاری.

جدول 6.رابطه بین متغیرها (اثر مستقیم).

6. نتیجه گیری

هدف از این مقاله بررسی تاثیر ترکیبی استراتژی زیست محیطی شرکت، تعهد مديريت ارشد و عدم قطعیت زيست محيطي با تاکید بر نقش حسابداری مدیریت زيست محيطی ، بر عملکرد زیست محیطی شرکت است. ما با استفاده از یک نظرسنجی آنلاین از 107 شرکت دارای گواهینامه ایزو 14001 که در بازار بورس اندونزی ثبت شده اند مجموعه داده خود را جمع آوری کردیم. شواهد تجربی نشان می دهد که بین منابع سازمانی (استراتژی زیست محیطی شرکتی، تعهد مدیریت ارشد و عدم قطعیت زیست محیطی) بر استفاده از حسابداری مدیریت زيست محيطی تأثیر مثبت و قابل توجهی وجود دارد، که به نوبه خود می تواند عملکرد زیست محیطی شرکت ها را بهبود بخشد. یافته های این مقاله نشان می دهد که حسابداری مدیریت زيست محيطی ابزار مفید و مهمی در ارائه اطلاعات جهت دستیابی به عملکرد زیست محیطی برتر در شرکت های اندونزیایی بوده و همچنین یافته ها برای شرکت های فعال در کشورهای دیگر از نظر قابلیت توسعه با توجه به عدم قطعیت زیست محیطی در قابلیت مدیریت ابزارهای حسابداری مدیریت زيست محيطی و بهبود عملکرد زیست محیطی سازمانی، مناسب است.

ارزش حسابداری زیست محیطی در جستجو برای سازمان های پایدار در حال افزایش است (کرایست و بوریت، 2015؛ شالتگر و سیوتورا، 2012؛ شالتگر و لودک-فرند ، 2013). دلیل این امر، فشار سهامداران به مدیران بر تمرکز بیشتر بر مسائل زیست محیطی و ارزیابی عملکرد زیست محیطی است (بنت و همکاران، 2003؛ بوریت و شالتگر، 2010؛ رودریگو و همکاران ، 2013). به منظور دستیابی به مدیریت زیست محیطی سازمانی بهتر، اجرای استراتژی های محیطی و استفاده از حسابداری مدیریت زیست محیطی برای بسیاری از شرکت ها جزء مزایای رقابتی اصلی بر شمرده می شود (بوریت ، 2005؛ گاناراتنه و لی، 2015؛ لیسی، 2015 واگنر و شالتگر ، 2004). در این مقاله، حسابداری زيست محيطی به عنوان مدیریت اطلاعات مالی، ملموس و کیفی درباره اثرات زیست محیطی و عواقب مالی فعالیت های اقتصادی مرتبط با محيط زيست در نظر گرفته می شود. اطلاعاتی که از تصمیم گیری های داخلی و خارجی، گزارش دهی و پاسخگویی پشتیبانی می کنند (شالتگر و همکاران، 2003). یک سازمان سازگار با محيط زيست عمدتاً متکی بر تعهد مدیریت ارشد است، که در نهایت می تواند منجر به کسب مزیت رقابتی بهبود یافته شود (اسپنسر و همکاران، 2013؛ پورتر و ون در لنده، 1995). فرآیند ها با سمت و سوی عملکرد زیست محیطی در سطح جهانی نیازمند مشارکت منابع شرکتی هستند که شامل تعهد مدیریت ارشد، یک فرایند برنامه ریزی شده که قادر به ادغام استراتژی شرکتی با مسائل زیست محیطی می باشد و استفاده از حسابداری مديريت زيست محيطی است. با این حال، تا به امروز، آزمایش تجربی این روابط گسترده نبوده و واقعیت اقتصاد های نوظهور همانند اندونزی در نظر گرفته نشده است. با این حال، ادبیات نشان می دهد که جهت درک بهتر وضعیت اندونزی از نظر مفاهیم و شیوه های مرتبط با پایداری تحقیقات بیشتر مورد نیاز است (چاپل و مون ، 2005). این تحقیق به دلیل فقدان شواهد تجربی موجود درباره محصولات پاک تر می باشد؛ یعنی، آیا استفاده از حسابداری مدیریت زيست محيطی قابلیت بهبود عملکرد زیست محیطی شرکت ها را دارد یا خیر؟ (جاچ، 2006؛ شالتگر و همکاران، 2012). اکثر تحقیقات موجود که حسابداری را به پایداری مرتبط کرده اند، بر افشای اجتماعی شرکتی تمرکز داشته اند (ماکلا، 2017؛ ماس و همکاران، 2016؛ لودیا و هس ، 2014) و بیشتر بر تاثیرات کارایی بر عملکرد شرکت متمرکز بودند (بوریت و ساکا، 2006؛ جورنو، 2016؛ لی ، 2012 ) با این حال، چندین مطالعه اجمالی اساسی (درچی و همکاران، 2015؛ اوون، 2008؛ پارکر ، 2011 ) نشان دادند که برخی شکاف های مداوم درباره بهبود وضعیت سبز سازمانی در ادبیات وجود دارد که هنوز مورد بررسی قرار نگرفته اند، از جمله نقش منابع ترکیبی شرکت مانند حسابداری مدیریت زيست محيطی، پشتیبانی مدیریت ارشد، و غیره (هارت و داول ، 2011). در این زمینه، هدف اصلی این مطالعه، آزمایش تجربی چارچوب اثرات استراتژی زیست محیطی، عدم قطعیت زیست محیطی و تعهد مدیریت ارشد در بهبود عملکرد زیست محیطی شرکت ها با در نظر گرفتن نقش حسابداری مدیریت زيست محيطی می باشد. اهداف ثانویه عبارتند از: 1. درک اثرات مستقیم و غیر مستقیم (از طریق حسابداری مدیریت زيست محيطی) استراتژی زیست محیطی بر عملکرد زيست محيطی شرکتی؛ 2. درک اثرات مستقیم و غیر مستقیم (از طریق حسابداری مدیریت زيست محيطی) تعهد مدیریت ارشد بر عملکرد زيست محيطی شرکتی؛ 3. درک اثر مستقیم عدم قطعيت زيست محيطی ادارکی بر حسابداري مديريت زيست محيطی. اندونزی به دلایل متعددی به عنوان زمینه این مطالعه انتخاب شد. اتخاذ گواهینامه ایزو 14001 و افشای اجتماعی شرکت ها در اندونزی همچنان داوطلبانه بوده ( دیجاجکرتا و تریرکسانی ، 2012 )، و شایسته درک بهتر است. علاوه بر این، اندونزی بزرگترین کشور در آسیای جنوب شرقی است که با چالش های ترکیب رشد اقتصادی و حفاظت زيست محيطی مواجه است. اندونزی که پیشتر مستعمره هلندی ها بوده، شامل زنجیره ای از هزاران جزیره بین آسیا و استرالیا می باشد. امروزه کشور از لحاظ قومی متنوع بوده و دارای بیش از 300 زبان محلی، با ترکیبی از زندگی روستایی و شهری مدرن است. اندونزی به یکی از بزرگترین اقتصاد های نوظهور جهان بدل شده ( بی بی سی، 2007 )، و به نظر می رسد تا سال 2050 در میان اقتصاد های برتر جهاني قرار گیرد (پرایسواترهوسکوپرز ، 2015). از نظر علمی، شواهد تجربی در اندونزی نایاب می باشد (پارکر، 2011؛ ژانگ و همکاران ، 2016 ). از این مطالعه دستاورد های متعددی انتظار می رود. نسخت، این مطالعه اولین نمونه ای است که مفاهیم اثر استراتژی های زيست محيطی، عدم قطعیت زیست محیطی و تعهد مدیریت ارشد بر عملکرد زیست محیطی شرکت ها با توجه به نقش حسابداری مدیریت زيست محيطی را با هم ادغام می کند. این مطالعه در پی تحقیقات اخیر در ادبیات حسابداری اجتماعی و زيست محيطی (کرایست و بوریت، 2013؛ پاندویل و همکاران، 2013؛ اسپنسر و همکاران ، 2013 ) به ارائه شواهد تجربی این عوامل بر عملکرد شرکت ها رسیدگی می کند. اگر چه مطالعات کرایست و بوریت (2013) و پاندویل و همکاران (2013) نقش عوامل احتمالی، زمینه و استراتژی در تأثیرگذاری بر حسابداری مدیریت زيست محيطی را بررسی کرده اند، اما چارچوب آزمایشی بسیار گسترده تر است. دوم، این مطالعه، یافته های تحقیقاتی از اندونزی را به حوزه تحقیقاتی که نتایج متفاوتی را کشف کرده، می افزاید. به عنوان مثال، کرایست و بوریت (2013) دریافتند که استراتژی زیست محیطی، پیش بینی کننده حساسی برای حسابداری مدیریت زيست محيطی است، در حالی که فریرا و همکاران (2010) چنین ارتباطی را نیافته اند. در عوض، پاندویل و همکاران (2013) نشان دادند که عدم قطعیت زيست محيطی بر اتخاذ سیستم اطلاعات زیست محیطی تاثیر نمی گذارد، در حالی که آگبژول و باروز (2007) رابطه مثبتی بین این دو را دریافتند. در ادامه، مقاله به شرح زیر است. در بخش بعدی، پایه نظری و توسعه و تدوین فرضیه ها، و سپس طرح روش تحقیق ارائه می شود. در پی آن، نتایج تجربی را ارائه داده می شود. در نهایت، نتایج را مورد بحث قرار داده و مفاهیمی که ممکن است برای دانشگاهیان و کارگزاران این زمینه مفید باشد را ارائه می کنیم.