ترجمه فارسی عنوان مقاله
بهینه سازی پورتفولیو توسط CVaR تحت فرایند VG*
عنوان انگلیسی
Portfolio optimization with CVaR under VG process
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
23701 | 2009 | 10 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Research in International Business and Finance, Volume 23, Issue 1, January 2009, Pages 107–116
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
کلمات کلیدی
1.مقدمه
۲. فرایند واریانس گاما
۲.۱ تعریف و ویژگی های فرایند VG
۲.۲ توصیف پویایی قیمت لگاریتمی دارایی ها با فرایند VG
۳. مدل VG چندگانه
۳.۱. پورتفولیوی مدلسازی شده با کاپیولای VG
۳.۲ ساختار بهینه سازی پورتفولیو با CVaR تحت فرایند VG
۳.۳ الگوریتم بهینه سازی پورتفولیو
جدول ۱- میانگین، چولگی و کشیدگی day return پورتفولیو
جدول ۲- ماتریس کوواریانس ابزار پورتفولیو
جدول ۳- تخمین ماتریس ضرایب A
۴. مطالعه موردی برای بازار چین
جدول ۴- تخمین پارامترها (I,k=1,2,3)
جدول ۵- پورتفولیو، VaR و CVaR با روش CVaR حداقل، تحت فرایند وینر چندگانه بامحدودیت میانگین زیان پورتفولیو کمتر از –r0=-0.0012
جدول ۶- پورتفولیو، VaR و CVaR با روش CVaR حداقل، تحت فرایند VG چندگانه با محدودیت میانگین زیان پورتفولیو کمتر از -r0=-0.0012
جدول ۷- مقایسه پورتفولیو، VaR و CVaR با روش CVaR حداقل، تحت هر دو کاپیولای گوسی (G) و (VG J=20000 و r0= 0.0012).
جدول ۸- پورتفولیو، VaR و CVaR با روش CVaR حداقل، تحت فرایند VG چندگانه که در آن یک پارامتر شاخص شانگهای (SHI) هر بار با و J=20000 تغییر می کند.
۵. نتیجه گیری
کلمات کلیدی
1.مقدمه
۲. فرایند واریانس گاما
۲.۱ تعریف و ویژگی های فرایند VG
۲.۲ توصیف پویایی قیمت لگاریتمی دارایی ها با فرایند VG
۳. مدل VG چندگانه
۳.۱. پورتفولیوی مدلسازی شده با کاپیولای VG
۳.۲ ساختار بهینه سازی پورتفولیو با CVaR تحت فرایند VG
۳.۳ الگوریتم بهینه سازی پورتفولیو
جدول ۱- میانگین، چولگی و کشیدگی day return پورتفولیو
جدول ۲- ماتریس کوواریانس ابزار پورتفولیو
جدول ۳- تخمین ماتریس ضرایب A
۴. مطالعه موردی برای بازار چین
جدول ۴- تخمین پارامترها (I,k=1,2,3)
جدول ۵- پورتفولیو، VaR و CVaR با روش CVaR حداقل، تحت فرایند وینر چندگانه بامحدودیت میانگین زیان پورتفولیو کمتر از –r0=-0.0012
جدول ۶- پورتفولیو، VaR و CVaR با روش CVaR حداقل، تحت فرایند VG چندگانه با محدودیت میانگین زیان پورتفولیو کمتر از -r0=-0.0012
جدول ۷- مقایسه پورتفولیو، VaR و CVaR با روش CVaR حداقل، تحت هر دو کاپیولای گوسی (G) و (VG J=20000 و r0= 0.0012).
جدول ۸- پورتفولیو، VaR و CVaR با روش CVaR حداقل، تحت فرایند VG چندگانه که در آن یک پارامتر شاخص شانگهای (SHI) هر بار با و J=20000 تغییر می کند.
۵. نتیجه گیری
ترجمه کلمات کلیدی
- سبد سرمایه گذاری - ارزش در معرض خطر شرطی - واریانس گاما - وسیله اتصال - مونت کارلو
کلمات کلیدی انگلیسی
Portfolio,CVaR,Variance Gamma,Copula,Monte Carlo
ترجمه چکیده
در روش های قراردادی بهینه سازی پورتفولیو، پویایی قیمت ابزار مالی با کاپیولای (تابع مفصل) گوسی شرح داده می شود. در بهینه سازی با روش GC، بدون در نظر گرفتن چولگی و کشیدگی نرخ بازگشت سرمایه ، CVaRبهینة پورتفولیو کمتر از مقدار واقعیش برآورد می شود. در این مقاله، با معرفی فرایند های لوی راهی برای بهینه سازی پورتفولیو ابداع نمودیم. این روش، به جای GC، برپویایی قیمت لگاریتمی دارایی ها با تابع مفصل (کاپیولا) واریانس گاما (VGC) تمرکز دارد.
بر اساس هدف این مطالعه، در یک مطالعه موردی که بر روی شاخص های بازار سهام چین انجام شد، بهترین موقعیت های کم ریسک شاخص شانگهای (SHI)، شاخص Shenzhen (SZI) و شاخص Small Cap (SCI) با تابع عملکرد CVaR تحت مدل VG را محاسبه نمودیم. این مورد را می توان با تکنیک های برنامه نویسی غیر خطی و شبیه سازی مونت کارلو ترکیب نمود. این ساختار برای تمام شرکت های سرمایه گذاری مناسب است.
ترجمه مقدمه
از زمانی که مارکوویتز تحقیق خود را (که در آن ساختار مدیرت میانگین/واریانس ریسک را در سال ۱۹۵۲ معرفی نموده بود) منتشر کرد، تحقیقات تئوری و تجربی بسیاری دربارة بهینه سازی پورتفولیو با توابع مطلوبیت و محدودیت ها و سنجه های گوناگون ریسک انجام شده است.
مرتون (1969، 1971) پیشگام کاربرد مدل های تصادفی زمان-پیوسته در مطالعه بازارهای مالی (بدون هزینه معاملات) بود. وی نشان داد که سیاست سرمایه گذاری بهینه برای یک سرمایه گذار دائمی نسبتا ریسک گریز (CRRA) این است که در کل دوره سرمایه گذرای، بخش ثابتی ازکل سرمایه ریسک پذیرش را نگه دارد. معرفی مدل مرتون مبنی بر هزینه معاملات نسبی، اولین بار توسط ماگیل و کانستانتینیدس (1976) و دیویس و نورمن (1990) که مساله هزینه های معاملات در یک زمان نامحدود را مطالعه کردند، انجام شد. در تحقیق دیگری که توسط سونر و شِرِو (1994) انجام شد، سیاست های بهینه با اتکا به مفهوم راه حل ویسکوزیته در معادلات Hamilton-Jacobi-Bellman (HJB) به طور کامل مشخص شدند. لواشتاین و لیو (2002) مساله بهینه با افق زمانی تصادفی را طبق توزیع ارلانگ مورد توجه قرار دادند. از مقالات دیگر در این زمینه می توان بهDai and Yi (2006) و Sun et al., (2007) اشاره نمود.
سنجه های ریسک، نقش بسیار حیاتی در بهینه سازی در زمان های نامطمئن دارند، به خصوص هنگام غلبه بر زیان هایی که ممکن است در شرایط مالی صنعت بیمه جبران نشوند. ارزش در معرض ریسک یا به طور خلاصه (VaR) به دلیل سادگیش یکی از رایج ترین سنجه ها است که بیشترین میزان مطالب در قوانین این صنعت را به خود اختصاص داده است. ولی این سنجة ریسک، همیشه زیر جمعی یا محدب نیست. آرتزنر و همکاران (1999) ویزگی های اصلی را که یک سنجة ریسک باید برای انسجام داشته باشدپیشنهاد دادند.
«ارزش در معرض ریسک» شرطی (یا به طور خلاصه CVaR) عبارت است از میانگین وزنی VaRو افت هایی که در توزیع های عمومی، بسیار بیشتر از VaRهستند (Rochafellar and Uryasev, 2002). ثابت شده است که سنجة ریسک CVaR یک سنجة ریسک منسجم در pflug (2000) است(Acerbi and Tasche, 2002; Acerbi et al., 2001; Rochafellar and Uryasev, 2001).
پس از آن، گروه های دیگر سنجه ها پیشنهاد شدند که هر کدام ویژگی مجزایی داشتند: افت سرمایه در معرض ریسک شرطی (CDaR) (Chekhlov et al., 2000)، ES (Acerbi et al., 2001)، سنجه های کوژ (Follmer and Shied, 2002)، سنجه های طیفی (Acerbi and Simonetti, 2002) و سنجه های انحرافی (Rockafellar et al., 2006).
توصیف سادة روش حداقل سازی CVaR و مسائل بهینه سازی با محدودیت های CVaR را می توان در تحقیق چخلوف و همکاران (2000) یافت. Gaivoronski Pflug (2000) دریافت که در برخی موارد، بهینه سازی VaR و CVaR می تواند باعث ایجاد پورتفولیو های متفاوت شود.
راکفلر و اوریاسِو (2000) نشان دادند که که می توان از تکنیک های برنامه نویسی خطی در بهینه سازی سنجه «ریسک ارزش در معرض خطر» شرطی (CVaR) استفاده نمود. مطالعات موردی گوناگونی نشان دادند که بهینه سازی ریسک با محدودیت های تابع عملکرد CVaR را می توان برای پورتفولیوهای بزرگ و طرح هایزیادیکه منابع محاسباتی نسبتا کوچک دارند انجام داد. راکفلر و اوریاسِو (2000) یک مطالعه موردی بر روی مصونیت (کم ریسکی) یک پورتفولیو با استفاده از تکنیک حداقل سازی CVaR انجام دادند. همچنین، روش حداقل سازی CVaRبرای معتبر کردن مدیریت ریسک پورتفولیوی باند ها به کار گرفته شد (Andersson et al., 1999). در این مقاله روش حداقل سازی CVaR که توسط راکفلر و اوریاسِو (2000) شرح داده شد به مسائل دیگر حاوی توابع CVaR بسط داده می شود. بعلاوه، روش حداقل سازی CVaR به مصون سازی پورتفولیوی مشتق شده (Alexander et al., 2003) و با هزینه معاملات (Alexander et al., 2006) بسط داده شد.
آنها در این مقالات، پویایی قیمت لگاریتمی دارایی ها را با فرایند وینر چندگانه که یک توزیع نرمال و پیوسته است شرح می دهند. متاسفانه، همانگونه که در تعداد زیادی از مقالات نوشته شده توسط اساتید وکارآموزان آمده است، هر دو فرض نرمال بودن و پیوسته بودن، در داده های موجود در مدارک گوناگون نقض می شوند. همانگونه که فاما (1965) بیان نمود، توزیع های بازگشتی ابزار مالی، کشیدگی بیشتری نسبت به توزیع های نرمال داشته و تمایل به توزیع «دم کلفت» بودن دارند. این پدیده به ویژه در داده هایی که فراوانی بالایی دارند آشکار است و وقتی دوره نگهداری کوتاه تر می شود برجسته تر است. از این نظر فرایند VG که اولین بار در مدلسازی مالی توسط سنتا و مادان (1990) برای غلبه بر نواقص مدل بلک شولز معرفی شد، به فرایند وینر برتری دارد.
با معرفی پارامترهای اضافی، فرایند واریانس گاما (VG) دارای چند ویژگی ریاضیاتی خوب است و اثبات شده که تعدادی از یافته های اقتصادی ر اشرح می دهد. از نظر ریاضی، این توزیع ویژگی های خوبی دارد از جمله کشیدگی و دم کلفتی. از نظر اقتصادی، Madan و همکاران (1998) نشان دادند که مدل آنها می تواندتفاوت های درج شده در منابع تبسم ضریب نوسان (“volatility smile”) را در برگه های اختیار خرید تساوی حقوق شرح دهد. بعلاوه، شوتنز و کاریبونی (2004) نشان دادند که مدل VG آنها برای قیمت گذاری CDOsبه خوبی بر انواع منحنی های اعتباری تک اسمی برازش می شود.
ما در این مقاله از محدودیت فرضیات نرمال و پیوسته بودن صرف نظر می کنیم و مبانی روش خود را کامل می نماییم. ساختار بهینه سازی پورتفولیو را با شرح پویایی قیمت لگاریتمی دارایی ها با کاپیولای VG به جای کاپولای گوسی بسط می دهیم. در می یابیم که CVaR بر اساس توزیع نرمال چندگانه کلاسیک، مقدار ریسک ابزار مالی را کمتر از مقدار واقعی نشان می دهد. بنابراین پیشنهاد می کنیم در ساختار بهینه سازی پورتفولیو با معرفی کاپیولای واریانس گاما برای توصیف پویایی ابزار، چولگی و کشیدگی در نظر گرفته شوند.
طرح کلی این مقاله بدین شرح است: خلاصه ای از فرایند واریانس گاما در بخش ۲ آمده، ویژگی های آن بیان شده و با جزییات مورد بحث قرار می گیرد. در بخش ۳ ساختارهای بهینه سازی پورتفولیو با کاپیولای VG (VGC) به جای کاپیولای گوسی (GC) را مجددا فرمول نویسی می کنیم. یافته های تجربی و آنالیز تفاوت بین مدل های VGC و GC در بخش ۴ می آید. بخش ۵ نتیجه گیری کلی را در بر می گیرد.