پاسخ های حرفه ای به اصلاحات پسابوروکراتیک بیمارستانی و تاثیرشان بر ارائه خدمات درمانی

چکیده

کلید واژه ها

1. مقدمه

مرور بر ادبیات

2. روش ها

2.1 شرکت کننده ها

2.2 جمع آوری داده ها

2.3 تحلیل داده 

2.4 ملاحظات اخلاقی

3. یافته ها

3.1 مضمون اول: زمان، تکالیف و وظایف سازمانی

3.1.1 تغییرات در ارائه مراقبت

3.1.2 جمع آوری اطلاعات پزشکی

3.1.3 معضلات وفاداری

3.1.4 درمانجوها با نیازهای روانی اجتماعی

3.2 مضمون 2: کنترل مدیریتی کار

3.2.1 ثبت اقدامات

3.2.2 نشان دادن بهره وری

3.2.3 تجربه حرفه ای و الزامات ثبت

3.2.4 خطرات دادخواهی

4. بحث

4.1 مدیریت زمان

4.2 افزایش استفاده از چک لیست ها و شیوه های غربالگری

4.3 شیوه های مستقیم و غیرمستقیم ارائه خدمات درمانی

4.4 تنزل ارزش تخصص مامایی

5. محدودیت های مطالعه

6. نتایج و تحقیقات بیشتر

پیش زمینه: پسابوروکراسی بطور فزاینده به کارکرد متخصصان خدمات درمانی شکل می دهد. در محیط های بیمارستانی، پسابوروکراسی اغلب به فقدان استقلال حرفه ای و مراقبت مبتنی بر پروتکل ربط داده می شود. بااین حال، این تحول بر روابط بین ارائه دهندگان و دریافت کنندگان خدمات درمانی تاثیر می گذارد. موضوع: بررسی تجارب متخصصان از اصلاحات پسا بوروکراتیک بیمارستانی و تاثیرشان بر ارائه خدمات درمانی. روش: داده ها از 9 مصاحبه مینی گروهی با ماما ها (تعداد= 3 نفر)، پرستاران (تعداد= سه نفر) و فیزیوتراپیست ها (تعداد=3 نفر) در بین تمام 30 شرکت کننده بدست آمد. داده ها با استفاده از نظریات فعلی دانش حرفه ای و پسا بوروکراسی تحلیل شد. یافته ها: دو مضمون عمده شناسایی شد: «زمان، تکالیف و وظایف سازمانی» که به تحولات در شیوه های مراقبت، افزایش استفاده از شیوه های غربال گری، الزامات کارآیی و تطبیق زمان خطی با نیازهای روانی اجتماعی بیماران مربوط می شود. «کنترل مدیریتی کار» که افزایش الزامات اداری، شرکت در اقدامات حفاظتی، و متخصصان جوان تر تحت فشار تعهدات ثبت و ترس از رویه های انضباطی را توصیف می کند. نتیجه گیری: محیط سازمانی ظاهرا نقش کلیدی در شکل دادن به شیوه ها و اقدامات درمانی ایفا می کند. گرچه ماما ها، پرستاران و فیزیوتراپیست ها تجارب مشابهی از اصلاحات پسابوروکراتیک بیمارستانی دارند، اما تغییرات در ارائه خدمات درمانی می تواند به طرق مختلف بر این مشاغل تاثیر گذارد. مامایی به عنوان یک رشته بر مبنای روابط بین زنان و ماماها شکل گرفته است. مراقبت های بالینی استاندارد و متعارف، الزامات ایفاگری، خطرات دادخواهی و افزایش تعهدات اداری احتمالا ارائه خدمات درمانی مربوط به زنان را به چالش می کشند. این تغییرات از طریق اثرگذاری بر برخی از گروه های زنان بیش از سایرین موجب افزایش نابرابری در مراقبت از مادران در دوران بارداری می شوند.

از دهه 1990 کشورهای شمال اروپا، مانند سایر کشورهای غربی، خدمات درمانی عمومی را بازسازی کردند. در کشورهای شمال اروپا، این تغییر به دلیل سنگینی هزینه نظام رفاهی دولتی آغاز شد. نظام رفاهی جدید تحت سلطه منافع سیاسی انعطاف پذیری کارگر و افزایش حجم کار قرار داشت. به عنوان پاسخی به این مسئله، مدل های بازارگرا و «کارآمد» برای بازسازی موسسات خدمات درمانی از جمله مراقبت از مادران باردار استفاده شدند. این تحول نیز نیازمند تغییر از اشکال بورورکراتیک سنتی به اشکال پسابوروکراتیک سازمان در بیمارستان ها بود. Josserand et al عنوان کردند که بوروکراسی به جای ناپدیدشدن، در یک شکل ترکیبی از طریق تلفیق اصول عقلانی قدیمی با اصول سیاسی جدید دموکراسی و شبکه های سازمانی ظاهر شده است. سازمان پسابوروکراتیک شامل تفکیک شدن ساختارهای سازمانی قبلی و تمرکززدایی اختیار و قدرت می شود. در منطق پسا بوروکراسی رقابت بین موسسات خدمات درمانی مختلف و بین حرفه های مختلف خدمات درمانی شدت می گیرد. به گفته Davies، مدل های حاکمیت و نظارت پسا بوروکراتیک وارد خدمات درمانی عمومی شده اند تاافزایش تقاضاهای مشتریان و درمانجوها برآورده شده و در عین حال هزینه های خدمات درمانی کنترل و محدود شود. تنظیمات استاندارد مرکزی، پاسخگویی و مسئولیت پذیری بالینی و افزایش بازرسی ارائه خدمات از جمله اجزای این مدل های حاکمیت هستند. در نتیجه، مراقبت از مادران باردار به شدت تحت تاثیر ارائه خدمات درمانی استاندارد و متعارف و نظارت بر ارائه مراقبت و خدمات درمانی قرار گرفته است. این تحول نیز موجب کاهش در خودنظارت گری حرفه ای می شود. بازسازی خدمات درمانی (مراقبت از سلامت) الزامات جدیدی را به طور یکسان بر دوش مدیران خدمات درمانی و کارکنان خدمات درمانی قرار می دهد. از یک طرف، نقش مدیریت تحول یافته و باید تضمین کند که متخصصان خدمات درمانی مسئولیت های خود را به انجام می رسانند. از طرف دیگر، مدیران به تعهد فعال از سوی کارکنان وابسته هستند. برای کارکنان، بازسازی خدمات درمانی مستلزم آن است که نقش های خود را اصلاح کرده و پایگاه دانش خود را با سازمان جدید تطبیق دهند. این الزام می تواند موجب مشکلات در استفاده صحیح از دانش، مهارت ها و عادات قبلی شده و در عین حال اشکال جدید تصمیمات و انتخاب های اختیاری را ضروری سازد. اصلاحات مراقبت از مادر در دوران بارداری در بسیاری از کشورهای غربی تمرکز سیاسی بیشتری بر حقوق مصرف کننده و تامین خدمات درمانی متمرکز بر زنان دارد. با این حال، این بحث مطرح است که نیاز به کارآیی در مراقبت از مادران در دوران بارداری موجب افزایش نابرابری می شود. در کشورهای شمال اروپا، زایش از دهه 1970 وارد چارچوب های سازمانی مشترک شده است. با وجود انجام زایمان در بیمارستان، تعداد کمی از مطالعات تا به حال حرفه مامایی را در کنار سایر حرفه های خدمات درمانی در محیط های بیمارستانی بررسی کرده اند. تا به حال، تحقیقات عمدتا بر تاثیر تغییرات ساختاری در خود حرفه مامایی تمرکز داشته است. در این مقاله، بحث می شود که مراقبت های مامایی را نمی توان از ساختارهای سازمانی و منطق های سازمانی در بیمارستان های مدرن تفکیک کرد. مقاله حاضر نشان می دهد که ماماها دارای یک سری چالش های پسا بوروکراتیک مشترک با دیگر حرفه های خدمات درمانی هستند. بطور همزمان، این چالش ها پیامدها و تبعات گسترده ای خاص مراقبت از مادران در دوران بارداری دارند. مقاله حاضر بحث را با کاوش تجارب اصلاحات بیمارستانی پسابوروکراتیک و تاثیرشان بر ارائه خدمات درمانی توسط ماماها، پرستاران و فیزیوتراپیست ها آغاز می کند. بحث بعدی اهمیت این یافته ها را برای عملکرد مامایی در بیمارستان ها بررسی می کند.