تجزیه و تحلیل مشارکت سهامداران در پیاده سازی شبکه Natura 2000 در اسلواکی

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2. مشارکت عمومی در پیاده سازی شبکه Natura 2000

3. هدف مطالعه

4. مواد و روش ها

4.1 چارچوب نظری-تحلیلی

4.2 شبکه Natura 2000 در اسلواکی

4.3. نظر سنجی

4.4 تحلیل و بررسی

4.4.1 سطح مشارکت

جدول 1 . فهرست سهامداران کلیدی مشارکت کننده در نظرسنجی.

4.4.2 موانع و فرصت ها

5. نتایج

5.1 سطح مشارکت

شکل 1: سطح ایده آل مشارکت دسته های سهامداران در سایت های Natura 2000 در اسلواکی براساس پاسخ های نظر دهندگان.

5.2 موانع و فرصت ها

جدول 2. توزیع سهام داران با در نظر گرفتن سطح مشارکت در فرآیند پیاده سازی شبکه Natura ۲۰۰۰

جدول 3. فرصت‌های اصلی شبکه Natura ۲۰۰۰ برای فعالیت‌های انسانی با نمونه‌هایی از پاسخ‌ها.

جدول 4. موانع اصلی شبکه Natura 2000 برای فعالیت های انسانی با نمونه هایی از پاسخ ها.

6. بحث

شکل 2: نمرات اولولیت فعالیتها ذر سایتهای Natura 2000 براساس نظرات پاسخ دهندگان

7. نتیجه گیری

Natura ۲۰۰۰ یک شبکه از مناطق حفاظت‌شده با هدف تضمین حفاظت از زیستگاه‌های اروپایی و تنوع زیستی گونه‌ها است. دولت‌های ملی کشورهای عضو اتحادیه اروپا مسئولیت اداره سایت های Natura ۲۰۰۰ را در سطح زیر منطقه‌ای / ملی به عهده گرفته‌اند. مسئول مدیریت سایت Natura ۲۰۰۰ باید مشارکت سهامداران را در فرآیند تصمیم‌گیری سازمان دهی کند تا اهداف حفاظت از طبیعت را با منافع اجتماعی و اقتصادی متعادل کند. هدف این مقاله بررسی روند مشارکت عمومی در اجرای شبکه Nature ۲۰۰۰ در اسلواکی است. پس از تجزیه و تحلیل سهامداران، ۱۶ سهامدار در این نظرسنجی شرکت کردند. داده‌ها از طریق مدیریت پرسشنامه رو در رو جمع‌آوری گردید. مشارکت سهامداران با توجه به این موضوع مورد ارزیابی قرار گرفت : موانع و فرصت‌های Natura ۲۰۰۰ برای فعالیت‌های انسانی و سطح مشارکت. نتایج نشان می‌دهد که شبکه Natura ۲۰۰۰ به عنوان یک فرصت برای فعالیت‌های انسانی توسط سهامداران در نظر گرفته می‌شود، چرا که می‌تواند یک حامی اقتصادی برای مالکان خصوصی، یک ابزار بازاریابی برای ترویج اکوتوریسم، و ابزاری برای بهبود خدمات اکوسیستم باشد. بالعکس، برخی از سهامداران شبکه Natura ۲۰۰۰ را مانعی ناشی از محدودیت‌های بالقوه برای فعالیت‌های کشاورزی و جنگلداری در نظر می‌گیرند. در مورد فرآیند مشارکتی، نتایج نشان می‌دهند که بازیگران عمومی از طریق تصمیم گیری مشترک مشارکت داشته اند، در حالی که دسته‌های دیگر سهامداران در سطوح مختلف ( هم‌کاری یا اطلاعات ) درگیر بوده‌اند، که در هر مورد تمایل به پیروی از یک رویکرد مشارکتی را نشان می‌دهند. با توجه به سهامداران بررسی شده، زمان کوتاه اجرای دستورالعمل زیستگاه پس از الحاق اسلوواکی به اتحادیه اروپا از ارتباطات فکری و استراتژی‌های مشارکتی بیشتر جلوگیری می‌کند.

براساس دستورالعمل اتحادیه اروپا ( EU ) 92 / 43 / EEC ( که به عنوان دستورالعمل زیستگاه شناخته می‌شود )، " Natura ۲۰۰۰ " شبکه‌ای از مناطق حفاظت‌شده است که هدف آن تضمین حفاظت بلند مدت زیستگاه‌های اروپایی و تنوع زیستی گونه‌ها می‌باشد ( EC، ۲۰۰۰ ). شبکه Natura ۲۰۰۰ شامل مناطق خاصی از حفاظت ( sacs) و مناطق حفاظت ویژه ( spas ) است که توسط دستورالعملEEC /ٍ79 /ٍ 409 شورای اروپا ( موسوم به دستورالعمل پرندگان ) تعریف شده‌است. کشورهای عضو اتحادیه اروپا شبکه Natura سال ۲۰۰۰ را از طریق استفاده از برنامه‌های خاص پیاده سازی کردند. فرآیند سیاسی که از طریق آن "Natura ۲۰۰۰ " اجرا می‌شود شامل سه مرحله است ( Ferranti و همکاران، ۲۰۱۰ ) : طراحی سایت‌ها، مدیریت این سایت‌ها و ارزیابی تاثیرات. مقامات ملی به عنوان مثال، وزارت محیط‌زیست مسئول طراحی مکان‌های Natura 2000 و برای مدیریت مکان‌های حفاظت‌شده که در طی سمینارهای بیوجئوگرافیک برگزارشده در سال ۱۹۹۶ مشخص شد، مسئول هستند ( Ferranti و همکاران، ۲۰۱۴ ). در چندین مورد، بسته به ساختار سیاسی کشور ( متمرکز یا فدرال )، دولت‌های ملی مدیریت " مکان های ( Natura ۲۰۰۰ ) را به مقامات محلی و منطقه‌ای واگذار کرده‌اند ( Beunen و ِDi Vries، ۲۰۱۱ ). طبق اظهارات EI Teide ( ۲۰۰۲ )، دستورالعمل زیستگاهی در حال حاضر پیش‌بینی می‌کند که مقامات مسئول مدیریت " سایت های " (Natura ۲۰۰۰ ) دربرگیرنده سهامداران - به خصوص افراد محلی و مالکان - در فرآیند برنامه‌ریزی به منظور تعادل اهداف حفاظت از طبیعت با منافع اجتماعی - اقتصادی هستند ( Koppenjan و Klijn، ۲۰۰۴ ). در نتیجه، رویکرد فرماندهی و کنترل سنتی دیگر در سیاست حفاظت از طبیعت اتحادیه اروپا مناسب نیست ( Apostolopoulou و Pantis، ۲۰۰۹ ). این گرایش اخیر به رویکردی پایین به بالا در سیاست حفظ طبیعت مبتنی بر اصل زیربنایی است که به شرح زیر خلاصه شده‌است ( Berkes، ۲۰۰۴ ) : " تا حد امکان محلی و تنها مقررات دولتی لازم است ". تعریف زیربنایی در زمینه حفاظت از طبیعت ارایه‌شده توسط Berkes ( ۲۰۰۴ ) با تعریف اصلی اتحادیه اروپا ( EU) متفاوت است. در بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپا، براساس اصل زیربنایی اتحادیه اروپا، مدیریت سایتهای " Natura 2000 توسط مقامات محلی یا منطقه‌ای اداره می‌شود، اما بدون نقش قوی دولت محلی / منطقه. در رویکرد بالا، گروه‌های مختلف ذینفعان می‌توانند به روش‌های مختلف بر نتایج سیاست تاثیر بگذارند ( فرانتی و همکاران، ۲۰۱۰ ).