ترجمه فارسی عنوان مقاله

طراحی برای عمل: ارزیابی دستور العمل های اجتماعی در کاهش ضایعات مواد غذایی

عنوان انگلیسی

Designing for action: An evaluation of Social Recipes in reducing food waste

کد مقاله	سال انتشار	تعداد صفحات مقاله انگلیسی
123686	2017	15 صفحه PDF

منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : International Journal of Human-Computer Studies, Volume 100, April 2017, Pages 18-32

ترجمه کلمات کلیدی

زباله های مواد غذایی، تعامل اجتماعی، فن آوری تغذیه، پایداری، متقاعد کننده اشتراکگذاری، کار مشارکتی با کامپیوتر،

کلمات کلیدی انگلیسی

Food waste; Social interaction; Food technology; Sustainability; Persuasive; Sharing; Computer-supported collaborative work;

ترجمه چکیده

تقریبا، یک سوم تا نیمی از تمام مواد غذایی تولید شده در سطح جهان، هدر می رود. در کشورهای توسعه یافته تقریبا نیمی از این زباله های غذایی از مصرف کنندگان می آید. در پاسخ به این، سازمان ملل متحد اهداف خود را برای افزایش آگاهی مصرف کنندگان و کاهش تلفات مواد غذایی در سال 2030 به میزان 50 درصد تعیین کرده است. هدف ما ارزیابی چگونگی بهبود فناوری های نوظهور در خانوارها است. با الهام از امکانات احتمالی سنجش، ما یک نظام اجتماعی مبتنی بر جامعه را پیش بینی می کنیم که در دسترس بودن مواد غذایی خانگی و الگوهای پسماند را نشان می دهد و از این اطلاعات برای حمایت از آگاهی و پایداری استفاده می کند. در این کار، ما یک ارزیابی از یک جزء را می توانیم بخشی از چنین سیستمی را توصیف کنیم. این جزء یا مفهوم، به نام "دستورالعمل های اجتماعی"، هدف تشویق به اشتراک گذاری غذا با پیشنهاد گروهی از مصرف کنندگان مربوط به دستور العمل است که بر اساس مواد تشکیل دهنده از افراد و خانواده های مختلف است. برای ارزیابی دستورالعمل های اجتماعی، ما 3 مطالعات کاربر را انجام دادیم تا ببینیم چگونه می تواند آگاهی را افزایش دهد و مواد زائد مواد غذایی را کاهش دهد و پیامدهای آن را برای طراحی آن نشان دهد. در دو مطالعه اول، اثرات مورد انتظار این مفهوم را ارزیابی کردیم. سومین مطالعه یک استقرار خانه بود که در آن دستورالعمل های اجتماعی با استفاده از پروب های تکنولوژیکی برای یک تجربه واقع گرایانه ارسال شد. در اینجا، ما نیز آن را در مقایسه با روش رایجتر استراتژی نفوذ در تحقیقات پایداری ارزیابی کردیم که محدود به بازخورد (یعنی بازخورد زیست محیطی) است. یافته های اصلی ما نشان داد که دستورالعمل های اجتماعی آگاهی از در دسترس بودن غذا در خانه را افزایش داده و باعث شد که مکالمات مربوط به غذا در بین شرکت کنندگان موجب افزایش دانش شود. با این حال، دستور العمل های اجتماعی تنها به عنوان مقابله با کاهش مستقیم مواد غذایی در نظر گرفته نمی شد. بنابراین، برای طراحی یک سیستم اجتماعی مبتنی بر جامعه، ما پیشنهاد می کنیم یکی دیگر از مولفه ها را به سیستم اضافه کند که بازخورد زیست محیطی را فراهم می کند. این مولفه در کاهش ضایعات مواد غذایی با تاثیر بر آگاهی از تولید زباله و نظارت اجتماعی موثرتر درک شد. به طور کلی، هدف این کار کمک به درک اینکه چگونه دستور العمل های اجتماعی می تواند بر مصرف کنندگان تاثیر بگذارد و نحوه طراحی یک سیستم اجتماعی (دستور العمل) مبتنی بر جامعه را که می تواند در فعالیت های روزمره مصرف کننده برای پیشگیری از بروز مواد غذایی موثر، اما لذت بخش باشد، کمک کند.

دانلود رایگان 2 صفحه اول مقاله لاتین (PDF)

پیش نمایش مقاله

چکیده انگلیسی

Approximately, one-third to half of all food produced globally is wasted. In developed countries, roughly up to half of this food waste comes from consumers. In response to this, the UN has set goals to raise consumer awareness and reduce food waste by 50% before 2030. Our objective is to evaluate how emerging technologies could improve awareness in households. Inspired by future sensing possibilities, we envision a community-based social system that captures in-home food availability and waste patterns and uses this information to support awareness and sustainability. In this work, we describe an evaluation of a component that could be part of such a system. This component or concept, called Social Recipes, aims at encouraging food sharing by suggesting groups of related consumers recipes that are based on ingredients from different individuals or households. To evaluate Social Recipes, we conducted 3 user studies to see how it could raise awareness and reduce food waste and to suggest implications for its design. In the first two studies, we evaluated expected impacts of the concept. The third study was a home deployment, where Social Recipes were sent using technological probes for a more realistic experience. Here, we also evaluated it against the more common method of influence strategy in sustainability research that is restricted to feedback (i.e., eco-feedback). Our main findings showed that Social Recipes has raised awareness of in-home food availability and triggered food-related conversations among participants resulting in knowledge gain. However, Social Recipes alone was not perceived as effective in directly reducing food waste. And therefore, for the design of a community-based social system, we suggest another component to be added to the system that provides eco-feedback. This component was perceived as more effective in reducing food waste with impacts on awareness of waste generation and social surveillance. Overall, the aim of this work is to contribute to an understanding of how Social Recipes could impact consumers and how to design a community-based social (recipe) system that can be integrated in consumers daily activities for effective but pleasurable food waste prevention.