مقایسه ابزار خودارزیابی اختلال استرس پس از حادثه (PTSD) با ابزار بکارگرفته شده توسط محقق در بخش اورژانس

چکیده

کلمات کلیدی

مقدمه

مواد و روش‌ها

نتایج

بحث

جدول 1: اختلاف بین افراد دارای علائم مثبت PTSD براساس آنکه خودارزیابی شده یا توسط محقق مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند.

محدودیت‌ها

نتیجه‌گیری

مطالعات اخیر نشان داده‌اند میزان اختلال استرس پس از حادثه در بخش‌های مرکزی شهر بالاتر است. هدف: هدف از این تحقیق آن است که مشخص شود آیا بیماران در بخش اورژانس مورد ارزیابی اختلال PTSD قرار می‌گیرند یا خیر. علاوه براین آیا نوع استفاده از ابزار PTSD بر کاربرد خدمات PTSD تاثیرگذار است؟ مواد و روش‌ها: جامعه آماری این تحقیق بیماران 12 سال و بالاتر و مبتلا به یک نوع بیماری غبر روانپزشکی بودند. تحقیق در سطح بخش اورژانس مرکزی بزرگسالان و کودکان انجام شد. پرسشنامه معتبر PTSD بصورت تصادفی به گونه ای بین شرکت کنندگان توزیع شد که یا خود بیمار آن را تکمیل کند یا توسط محقق تکمیل گردد. نیمی از بیماران پرسشنامه را خودشان پاسخ داده و نیمی دیگر آن را به کمک محقق کامل کردند. باافرادی که براساس ابزار استفاده شده نتیجه مثبت داشتند، یک هفته بعد تماس گرفته شد. این کار برای آن بود که تعیین شود آیا آنها مراجعه دیگری داشته اند و یااینکه تنها برای معاینه پس از درمان مراجعه کرده اند. این تحقیق مورد تایید هیئت بازنگری نهادی (IRB) قرار گرفته است. نتایج: در مجموع 299 نفر در این پرسشنامه شرکت داده شدند. نیمی از آنها (149نفر) ابزار PTSD را خودشان تکمیل کردند. تعداد کل شرکت‌کنندگانی که PTSD در آنها مثبت گزارش شد 35% (105نفر) بود. اختلاف چشمگیری (01/0) بین کسانیکه خودشان ابزار را تکمیل کرده (26%، 40نفر) و کسانیکه ابزار توسط محقق برایشان تکمیل شده بود (12%، 18نفر) وجود داشت. این اختلاف در مورد فردی که به دلیل سلامت رفتاری مراجعه کرده بود نیز مشاهده شد. نتیجه‌گیری: این نتایج نشان می‌دهد که 35% از شرکت‌کنندگان دارای PTSD مثبت بودند. اکثریت کسانیکه مثبت اعلام شده بودند و از خدمات پیگیری استفاده کردند، خودشان ابزار را تکمیل کرده بودند. این مسئله نشان می‌دهد که آنها براساس نتایج خود بیشتر به دنبال خدمات درمانی بوده‌اند.

پیامدهای تجارب آسیب‌زا را می‌توان در طیف گسترده ای از جمعیت مشاهده کرد. این تجارب می‌توانند از نظر جسمی و روانی بر شخص تاثیر گذاشته و براستفاده کلی از خدمات مراقبت‌های بهداشتی نیز اثرگذار باشند. معمولا پاسخ‌های متنوعی به چنین رویداد‌هایی مشاهده می‌شود که شامل ترس، اندوه، تغییر در اشتها یا خواب و افسردگی می‌باشد. طبق گفته اسپون و فلدون اگر این رفتارها بیش از 6 ماه ادامه پیدا کنند، ممکن است فرد دچار PTSD شده باشد. بااین حال PTSD اغلب باید توسط پزشکان متخصص تشخیص داده شود. بنابراین درمان‌های فعلی به بیماران مبتلا به استرس پس از حادثه تجویز نمی‌شود. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که میزان اختلال استرس پس از حادثه در بخش‌های مرکزی شهر بالاتر است. این مسئله می‌تواند بعلت خشونت اندمیک مشاهده شده در ایالات متحده باشد که بطور نامتناسبی بر جوانان آمریکایی آفریقایی تاثیر گذاشته است. بدین ترتیب خشونت به یک معضل سلامتی مهم تبدیل شده است. مراکز دولتی کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها گزارش کرده‌اند که 30% از جمعیت جوانان مرکز شهر آمریکا دارای اختلال استرس پس از حادثه هستند. این جمعیت همچنین میزان بالایی از تروما یا ضربه روحی را نیز تجربه می‌کنند. بعنوان مثال در سال‌های 2003 و 2011 تعداد کودکان کشته شده در شیکاگو از افراد آمریکایی که در عملیات آزادسازی افغانستان گم شدند، بیشتر بود. کودکانی که در معرض خشونت قرار دارند اغلب از مسائل روانشناختی متعددی رنج می‌برند که می‌تواند شامل مواردی از این قبیل باشد: مشکلات مربوط به دلبستگی، رفتارهای واپسگرایانه، اضطراب و افسردگی، پرخاشگری و مشکلات رفتاری. این مسائل می‌تواند به رفتارهایی مثل اجتناب و آگاهی افزایشی و هوشیاری بیش از حد بیانجامد. طبق تحقیقات کوربین علائمی مثل هوشیاری بیش از حد ممکن است موجب شود قربانیان خشونت احساس آسیب پذیری داشته و به رفتارهایی همچون حمل سلاح روی آورند که خطر و احتمال آسیب مجدد را بالا می‌برد. تشخیص اولیه درمان PTSD در میان مردان آفریقایی آمریکایی که در معرض خشونت قرار گرفته بودند، می‌تواند احتمال بروز خشونت و آسیب در آینده را کاهش دهد. مطالعات دیگر شوارتز و پست نیز نتایج مشابهی را نشان می‌دهند. آنها کودکان و نوجوانایی را مورد بررسی قرار داده‌اند که درمناطقی با میزان خشونت بالا زندگی می‌کردند. شوارتز بااستفاده از پرسشنامه علائم PTSD نشان داد که 43% از این کودکان علائم PTSD دارند. پست نیز بااستفاده از مقیاس علائم PTSD PCL نشان داد که حدود 49% از نوجوانان مورد بررسی دارای PTSD هستند. نکته کلیدی در مراقبت آگاهانه از تروما، شناسایی و ارجاع بیماران به مراکز خدمات رفتاردرمانی می‌باشد. بااین حال در ارزیابی و ارجاع این اختلال کمبودهایی نیز دیده می‌شود. تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که بخش فوریت های پزشکی فضایی مناسب برای ارزیابی و ارجاع بیماران مبتلا به بیماری‌های روانی ناشناخته می‌باشد. ابزاری برای خودارزیابی و ارجاع نیز توسعه داده شده است که می‌تواند به بیمار کمک کند اختلال استرس پس از حادثه را در خود شناسایی کند. غربالگری مراقبت اولیه PTSD (PC_PTSD) را می‌توان در زمینه‌های پزشکی مختلفی بکار گرفت. این غربالگری با ابزار ارزیابی PTSD متفاوت است و غربالگری مثبت را به فهرست خاصی از وقایع آسیب‌زا مرتیط نمی‌سازد. در عوض ابزاری است که فقط میزان تاثیر جسمی و روانی پاسخ‌دهندگان را در معرض وقایع آسیب‌زا می‌سنجد. مزایای ابزار خود ارزیابی سلامت روان در تحقیقات متعددی نشان داده شده است. فری در تحقیق خود نشان داده است که استفاده از چنین ابزارهایی می‌تواند بر راه‌های مقابله با نابرابری‌های سلامت روان تاثیر بگذارد. همچنین بکارگیری آن می‌تواند منجر به نتایج بهتری از قبیل ارجاع به متخصصین شود که بویژه برای افراد و گروه های حاشیه ای غیرانگلیسی زبان بسیار مفید واقع شده بود. تحقیقات دوونیلز نیز مفید بودن بکارگیری پرسشنامه‌های خود ارزیابی بیمار را نشان می‌دهند. او افزایش ارجاع به متخصص را در بین گروهی که خودارزیابی را بکار گرفته بودند، گزارش کرده است. این نشان دهنده اثربخشی و کاربرد بالقوه پرسشنامه‌های خودارزیابی سلامت بویژه در بین جمعیت‌هایی است که لزوما نمی‌دانند در معرض خطر چنین بیماری‌هایی قرار دارند. فرد پاسخ‌دهنده بااستفاده از ابزار PC-PTSD در صورتی مثبت تلقی می‌شود که به سه مورد از چهار سوال پاسخ مثبت دهد. غربالگری مثبت PTSD بااستفاده از این ابزار به این معنا نیست که بیمار دارای اختلال PTSD می‌یاشد. بلکه نشان می‌دهد که فرد در معرض خطر می‌باشد. بنابراین باید با یک ارزیابی ثانویه توسط متخصص سلامت روانی از این مسئله اطمینان پیدا کرد. این غربالگری را می‌توان برای بیماران در بخش انتظار اورژانس بکار برد و نتایج آن را در طول ارزیابی به آنها منتقل کرد. تحقیقات اندکی در این مورد وجود دارند که آیا افرادی که در غربالگری مثبت تلقی شده اند از خدمات ارجاع به متخصص و پیگیری پس از درمان استفاده خواهند کرد یا خیر. تحقیقات متعددی نیز در جوامع با خطر بالای سایر مسائل سلامتی انجام شده است. این تحقیقات نشان داده‌اند که عوامل محیطی بر نحوه ادراک مردم از مسئله تاثیرگذار است. این عوامل همچنین میزان درک افراد از سطح خطر و پیگیری برای درمان را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. لیبشوتز دریافته است که بی‌اعتمادی بنیادی، پیش بینی از قبل، اتکاء به نفس و مسائل لجیستیکی نیز بر تصمیم بیمار به استفاده از خدمات پیگیری پس از درمان تاثیر می‌گذارند. بنابراین ترکیبی از عوامل فرهنگی و محیطی می‌تواند براینکه آیا هرگونه خدمانی مورد نیاز و استفاده قرار خواهد گرفت موثر باشد. هدف از این تحقیق تعیین این مسئله بود که آیا بیماران در بخش اورژانس ارزیابی اختلال استرس پس از حادثه را بکار خواهند گرفت یا خیر. علاوه براین آیا نحوه پیشبرد پرسشنامه منجر به افزایش بکارگیری خدمات PTSD خواهد شد؟