مطالعه خاطرات مقایسه‌های ظاهری اجتماعی و سرخوردگی نیاز در زنان جوان

چکیده

کلمات کلیدی

1. مقدمه

1.1 احساسات خودآگاه

1.2 ارزیابی زیست محیطی لحظه‌ای

1.3 نقش بالقوه روانشناختی سرخوردگی نیاز

1.4. اهداف مطالعه

2. روش

2.1 شرکت‌کنندگان

2.2. معیارها

2.2.1 مقایسه‌های ظاهری صعودی

2.2.2. ناامیدی روانشناختی

2.2.3. بدن و ظاهر احساسات خودآگاه

2.2.4. افکار و رفتارهای جبرانی رژیم غذایی و ورزشی

2.2.5. BMI

2.3 رویه ها

2.4 تجزیه و تحلیل داده ها

3. نتایج

3.1 تجزیه و تحلیل اولیه

جدول 1. تجزیه و تحلیل روند برای همه متغیرهای دفتر خاطرات.

جدول 2. همبستگی مرتبه صفر بین مقایسه حالت صعودی حالت و صفت و سرخوردگی نیاز و BMI دارد.

3.2 تحلیل‌های اصلی

4. بحث

جدول 3. همبستگی‌های نظم صفر بین احساسات خودآگاه مربوط به ظاهر، افکار در مورد، و محدودیت رژیم غذایی و رفتارهای ورزشی.

4.1 محدودیت ها، نقاط قوت و پیامدهای عملی را مطالعه کنید

جدول 4. اثرات مقایسه ظاهر صعودی و سرخوردگی نیاز در احساسات خودآگاه مربوط به ظاهر، افکار در مورد، و محدودیت رژیم غذایی و رفتارهای ورزشی.

شکل 1. تعامل بین مقایسه وضعیت صعودی و وضعیت سرخوردگی نیاز در افکار محدودیت رژیم غذایی دارد.

4.2 نتیجه

سپاسگزاریها

 

هدف از این پژوهش بررسی اثرات صعودی مقایسه‌های ظاهری و سرخوردگی روان‌شناختی نیاز در مورد احساسات خودآگاه به ظاهر و رژیم‌های غذایی جبرانی و ذهنیات و رفتارهای ورزشی بود. یک طرح ارزیابی زیست‌محیطی لحظه‌ای بر روی زنان جوان اِعمال شده بود (n=126؛ Mage= 21.26؛ SD=2.76) که در آن به مدت یک هفته، سه بار در روز و هر یک روز در میان به پیمایش‌ها پاسخ می‌دادند. معیارهای نتیجه‌ی این پیمایش‌ها شامل احساسات خودآگاه در مورد ظاهر و بدن (خجالت، گناه و غرور اصیل و غرور اهانت‌کننده) و (ذهنیات) محدودیت رژیم غذایی و ورزش بود. مدل‌سازی خطی ترکیبی نشان داد که مقایسه‌های صعودی در مورد ظاهر و سرخوردگی روان‌شناختی نیاز، مستقلا چندین احساس و رفتار غیرانطباقی مبتنی‌بر ظاهر را پیش‌بینی می‌کنند. برای ذهنیات محدودیت رژیم غذایی، تعاملی پدیدار گشت که به موجب آن ذهنیات محدودیت رژیم غذایی، در شرایطی که شرکت‌کنندگان در مقایسه‌های صعودی ظاهر درگیر بودند و سطوح بالایی از سرخوردگی نیاز را گزارش می‌دادند، تشدید می‌شد. یافته‌ها نشان می‌دهد که نه تنها مقایسه‌های صعودی ظاهر بلکه سطوح بالای حالت سرخوردگی نیاز می‌تواند زنان را در مقابل احساسات خودآگاه و رژیم غذایی جبرانی و ذهنیات و رفتارهای ورزشی آسیب‌پذیرتر کند.

نظریه‌ی مقایسه‌ی اجتماعی (SCT) فستینگر به عنوان چارچوبی برای درک چگونگی شکل‌گیری قضاوت‌های افراد در مورد ظاهرشان استفاده شده است (کورنینگ ، کروم و اسمیتام 2006). طبق نظریه‌ی فستینگر، در قضاوت در مورد کفایت ویژگی‌های مربوط به خود، افراد ممکن است در سه نوع مقایسه متفاوت درگیر باشند. مقایسه‌های اجتماعی صعودی به افرادی اطلاق می‌شود که خود را با شخصی مقایسه می‌کنند که تصور می‌کنند در یک ویژگی خاص بهترین است. مقایسه‌های رو به پایین به موقعیت‌هایی اشاره دارد که در آن افراد خود را برتر از هدف مورد مقایسه می‌دانند. سرانجام، مقایسه‌های جانبی به موقعیت‌هایی اشاره دارد که در آن فرد قضاوت می‌کند که شبیه شخص مورد نظر است. در حوزه ظاهر، نتایج مطالعات تجربی نشان داده است که مقایسه صعودی ظاهر به طور مداوم با نتایج منفی تصویر بدن، از جمله عدم رضایت از بدن ارتباط دارد، زیرا درگیر شدن در چنین مقایسه‌هایی، تابسندیدگی‌های ظاهری فیزیکی را برجسته می‌کند (لهانی ، کروثر و میکلسون 2007). SCT مدعی است که اگر فردی از ظاهر خود ناراضی باشد، رفتارش در جهت به حداقل رساندن اختلافات موجود خواهد بود (کورنینگ و همکاران، 2006). این رفتار ممکن است به شکل اتخاذ رفتارهای کنترل وزن جبرانی باشد که تهدیدی برای سلامتی است. در واقع، تمایل به انجام مقایسه‌های صعودی برای پیش‌بینی آسیب‌شناسی تغذیه در زنان در سنین دانشگاه (به عنوان مثال، آریگو ، شوماخر و مارتین ، 2014) مشخص شده است.