ترجمه فارسی عنوان مقاله
بخشش و رضایت از زندگی میان گروه های سنی مختلف در بزرگسالان
عنوان انگلیسی
Forgiveness and life satisfaction across different age groups in adults
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
131843 | 2018 | 7 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Personality and Individual Differences, Volume 120, 1 January 2018, Pages 17-23
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
کلمات کلیدی
1-مقدمه
1-1 بخشش
-1 تفاوت های سنی در بخشش
3-1 بخشش و رضایت از زندگی
1- روش
1-2 شرکت کنندگان
2-2 مقیاس ها
1-2-2 بخشش
2-2-2 رضایت از زندگی
2- نتایج
3- مباحث
1-4 محدودیت های مطالعه
2-4 نتیجه گیری
ترجمه کلمات کلیدی
بخشش، بخشش رضایت با زندگی، توسعه بزرگسالان، سلامت روانی،
کلمات کلیدی انگلیسی
Forgiveness; Forgivingness; Satisfaction with life; Adulthood development; Psychological well-being;
ترجمه چکیده
هدف این مطالعه تحلیل رابطه بین میل باطنی برای بخشش و رضایت از زندگی در گروه های سنی مختلف است. نسخه های لهستانی مقیاس بخشش هرتلند( استفاده شده توسط کالتا، مروز و گُزویکز، 2016) و رضایت با مقیاس زندگی دینر و همکارانش (SWLS ، 1985) توسط جاکزینسکی (2012) مورد استفاده قرار گرفت. این نمونه از 436 فرد 19-67 تشکیل شده است. برای همه گروههای سنی تحلیل های جداگانه انجام شد. ابعاد مثبت و منفی بخشیدن خود ، بخشیدن دیگران و شرایط پس از کنترل افراد بررسی شد. نتایج رابطه بین جنبه های مختلف تمایل به بخشش و رضایت از زندگی بین نمونه کامل را نشان دادند. علاوه بر این روابط مثبت و معنادار بین جنبه های مثبت و منفی بخشش و رضایت از زندگی در افراد 19-30 و 41-50 مشاهده شد. از سوی دیگر در گروه پاسخگوی 31-40 ساله رابطه مثبت و معناداری بین نبخشیدن کاهش یافته و رضایت از زندگی مشاهده شد درحالیکه در گروه های سنی 50 سال و بیشتر رابطه بین بخشودگی مثبت و رضایت از زندگی مشاهده شد.
ترجمه مقدمه
یافته ها تا به امروز نشان داده اند که بخشش دارای نیروی تقویت کننده روابط دشوار و بهبود رفاه فرد است. چندین مطالعه پیوند بین بخشش و کیفیت بالای روابط نزدیک (فنچمن، بیچ و داویلا، 2004)، خوشبینی، امیدواری، تحصیلات، رفاه روانشناختی، روحی و بودن (هیل و الماند، 2010؛ ری و همکارانش، 2001؛ زازنیاک و سوارز، 2011؛ توسینت و فردمن، 2009؛ وول ، دشی و واکینی، 2008)، سلامتی جسمی و روحی( لاولر-رو و پیفری، 2006؛ مالتبی، دی و باربر، 2004) و حتی عملکرد در سرکار (تامپسون و شاهن، 2003) را نشان داده اند. بنابراین، طبق فرضیات روانشناسی مثبت (سلینگمن و چیکسنت میهایی، 2000) بخشش پدیده مرتبط با کیفیت بالای زندگی انسان است.