دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 155721
ترجمه فارسی عنوان مقاله

تعلق ذهنی و فریب گرایی در گروه

عنوان انگلیسی
Subjective belonging and in-group favoritism
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
155721 2017 11 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Journal of Experimental Social Psychology, Volume 73, November 2017, Pages 136-146

ترجمه چکیده
سه تحقیق ارتباط بین نفع گرایی در گروه و تعلق ذهنی را مورد بررسی قرار داد. مطالعه 1 نشان داد که پس از نیوزلندی ها منابع مثبت بیشتری را به گروه در میان گروه های خارج از گروه اختصاص داد (به عنوان مثال، آسیایی ها)، آنها سطح بالاتری از تعلق را گزارش دادند. مطالعه 2 نشان داد که وقتی نیوزلندی ها اعضای گروه را بیشتر از اعضای خارج از گروه به طور مثبت ارزیابی می کردند، افزایش وابستگی را گزارش کردند. مطالعه 3 ارتباط میان تعلق و تخصیص منابع منفی (یعنی سر و صدای سفید) را به اعضای گروه و اعضای خارج از میان شرکت کنندگان پذیرفته، رد و پایه بررسی کرد. اعضای گروهی که سر و صدای سفید بیشتری به گروه خارج از گروه اعطاء کردند، متعلق به خودشان بود. نسبت به کسانی که در ابتدای مسیر، شرکت کنندگان پذیرفته شده و رد شده، الگوهای مشخصی از فریبندگی گروهی را بیان کردند. با هم، نتایج نشان می دهد که (الف) اشکال مختلف فانتزی گرایی در گروه (یعنی ارزیابی ها و تخصیص منابع مثبت و منفی) به طور مستقیم با تعلق بیشتر افزایش می یابد؛ (ب) هر دو نسبت بالا و پایین می توانند فریب گرایی گروهی را ارتقا دهند و (ج) این روابط از نظر شخصیت، عزت نفس یا شناسایی گروهی عمل نمی کنند.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  تعلق ذهنی و فریب گرایی در گروه

چکیده انگلیسی

Three studies assessed the association between in-group favoritism and subjective belonging. Study 1 revealed that after New Zealanders allocated more positive resources to in-group than out-group members (i.e., Asians), they reported higher levels of belonging. Study 2 showed that when New Zealanders evaluated in-group members more positively than out-group members, they reported an increase in belonging. Study 3 examined the link between belonging and the allocation of negative resources (i.e., white noise) to in-group and out-group members amongst accepted, rejected and baseline participants. Group members who allocated more white noise to out-group than in-group members displayed elevated belonging. Relative to those in the baseline, accepted and rejected participants manifested pronounced patterns of in-group favoritism. Together, the results indicate that (a) different forms of in-group favoritism (i.e., evaluations and the allocation of positive and negative resources) are directly associated with enhanced belonging, (b) both high and low belonging can promote in-group favoritism, and (c) these relationships are not a function of personal esteem, group esteem or group identification.