دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 33877
ترجمه فارسی عنوان مقاله

خودیاری برای اختلال در کاربری مواد: تاریخ، تاثیرگذاری، خلا علمی وفرصت تحقیقاتی

عنوان انگلیسی
Self-help for substance-use disorders: history, effectiveness, knowledge gaps, and research opportunities
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
33877 2003 25 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Clinical Psychology Review, Volume 23, Issue 5, October 2003, Pages 639–663

فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2-خلاصه ای مختصر و کلیتی از جنبش های خودیار در آمریکا

1-2 : از میانه روی تا بی نامی در مصرف الکل

2-2 : سازمان خودیاری و درمان 

3- آیا گروههای خودیار واقعا کمک رسان هستند ؟ بازبینی صحت و تاثیر و مطالعات مربوط به مقرون به صرفه بودن 

1-3 : تاثیر خودیاری را به سختی می توان پیش بینی کرد. 

2-3: فراتحلیل 

3-3 : مسائل روش شناختی 

4-3 : دوره های کنترل شده ی تصادفی

5-3 : مطالعات موثر 

6-3: مقرون به صرفه بودن : هزینه های بهداشتی 

4- برای چه کسی گروههای خودیار مفید هستند و برای چه کسی نیستند ؟

1-4 : روانی

2-4 : مذهب 

3-4 : خانم

4-4 : جوانی 

5- چگونه و چرا گروههای خودیار کار می کنند ؟

6- خلاء علمی و فرصت های تحقیقاتی

1-6 : خارج شدن و عدم حضور 

2-6 : شیوه ی تسهیلی 11 مرحله ای 

3-6 : جمعیت های خاص و نیاز های خاص

4-6 : سازمان های غیر سنتی خودیار

5-6 : صرفه جویی در هزینه 

7- خلاصه 
ترجمه کلمات کلیدی
12 الکلی های بی نشان - ناشناس مواد مخدر - کوکائین ناشناس - خودیاری - کمک متقابل - 12 مرحله ای - اختلال مصرف مواد - سوء مصرف مواد - درمان دارویی - درمان الکل - درمان سوء مصرف مواد -
کلمات کلیدی انگلیسی
Alcoholics Anonymous; Narcotics Anonymous; Cocaine Anonymous; Self-help; Mutual help; 12-step; Substance-use disorder; Substance abuse; Drug treatment; Alcohol treatment; Substance abuse treatment
ترجمه چکیده
شواهد علمی بیانگر این موضوع هستند که دخالت گروهی در خودیاری SUD محور یک مسئله ی یاری رسان برای عملکرد و بهبود SUD است اما هنوز خلاء علمی عظیمی وجود دارد. هدف اصلی این مقاله مشخص کردن زمینه های نقص علمی و استفاده از آنها برای تحقیق و عمل است. برای حل این موضوع شواهد مربوط به اینکه آیا دخالت گروه خودیار تاثیرگذار است و چگونه بودن آن بررسی خواهد شد. صحت گروههای خودیار برای گروههای خاص جمعیتی با توجه به مسائل روان شناختی، راهبردهای مذهبی،جنسیت و سن بررسی خواهد شد. شواهد زیادی بیانگر فواید دخالت گروهی خودیار است. در مورد گروههای جمعیتی، شواهد موجود بیانگر تاثیر و فایده ی پایین افراد مذهبی در مقایسه با گروههای خودیار به نسبت زنان مذهبی است که وارد این مسئله شده اند. اما حضور و تاثیرپذیری از گروههای خودیار سنتی برای بیماران تشخیص داده شده را می توان با استفاده از یکسری مسائل روان شناختی به تعادل کشید. بعضی جوانان ظاهرا از این موضوع سود می برند اما هنوز بررسی کامل انجام نشده است. میزان عدم حضور خیلی بالاست. علی رغم پیشنهادات بالینی برای حضور. متخصصین بالینی خیلی می توانند بر تاثیر خودیاری مفید باشند اما روش های بهینه و دوره های تسهیلات را باید سنجید. درک عمیق عللی که چرا خیلی از افراد حضور پیدا نمی کنند و یا ترک تحصیل می کنند نیازمند فعالیت زیادی است.
ترجمه مقدمه
در 15 سال اخیر توجه علمی زیادی به درک و ارزیابی تاثیر، سازمان های خودیار در زمینه ی اختلال در استفاده از مواد و درمان آن شده است. یک مقاله ی انتشار یافته در اوایل دهه 90 توجه خاصی به سازمان خودیار داشت.( مقاله ای با نام الکی های بی نام ) این مقاله شامل حجم زیاد تاثیرگذاری بود که نتیجه گیری می کرد که مطالعات موجود کیفیت کاربردی ضعیفی دارند در نتیجه شک و شبهه ی بالینی زیادی در مورد تاثیر خودیاری بروز کرد اما حجم زیادی از شواهد علمی در سال های اخیر بروز کرده اند. هدف مقاله ی کنونی یکپارچه کردن شواهد جدید و قدیمی در موضوع تاثیر خودیاری است و علاوه بر آن تحقیقاتی در مورد تاثیر آن بر زیرگروههای بیمار خاصی انجام خواهد شد که تمایل دارند نگرانی بالینی ایجاد کنند ( مثل افراد جوان ) در ابتدا این مقاله یک تاریخ مختصر و کلیتی از یکپارچگی خودیاری با درمان در آمریکا را ارائه می دهد در ادامه فراتحلیل هایی با RCT و مطالعات تاثیر گذاری از تاثیر گروههای خودیار و یکسری نگرانی های کاربردی بررسی خواهند شد. در ادامه شواهد با توجه به نگرانی در مورد کسی که از خودیاری سود می برد یا نمی برد با تاکید بر چهار زمینه ی خاص بازبینی خواهند شد : مسائل روان شناختی، راهبردهای مذهبی، جنس و سن. توجه زیادی به مطالعاتی خواهد شد که تلاش دارند تا شفاف سازی کنند چگونه و چرا گروههای خودیار می توانند مفید باشند یا نباشند. در بخش نتیجه گیری پیشنهاداتی برای تحقیقات آتی ارائه خواهند شد.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  خودیاری برای اختلال در کاربری مواد: تاریخ، تاثیرگذاری، خلا علمی وفرصت تحقیقاتی

چکیده انگلیسی

Scientific evidence suggests substance-use disorder (SUD)-focused self-help group involvement is a helpful adjunct to SUD treatment, yet significant knowledge gaps remain. The principal aim of this review is to highlight areas of knowledge deficit and their implications for research and practice. To accomplish this, evidence regarding whether self-help group involvement is effective, for whom, and why, is reviewed. The appropriateness of self-help groups for certain subpopulations is considered with respect to psychiatric comorbidity, religious orientation, gender, and age. An increasingly rigorous body of evidence suggests consistent benefits of self-help group involvement. Regarding subpopulations, current evidence suggests non- or less-religious individuals benefit as much from self-help groups as more religious individuals and women become as involved and benefit as much as men. However, participation in, and effects from, traditional self-help groups for dually diagnosed patients may be moderated by type of psychiatric comorbidity. Some youth appear to benefit, but remain largely unstudied. Dropout and nonattendance rates are high, despite clinical recommendations to attend. Clinicians can significantly influence the effectiveness of self-help, but optimal methods and duration of facilitation efforts need testing. Greater understanding of the reasons why many do not attend or drop out would benefit facilitation efforts.

مقدمه انگلیسی

In the last 15 years, increasing scientific attention has been directed to understanding and assessing the influence of self-help organizations in the context of substance-use disorders (SUDs) and their treatment. A monograph published in the early 1990s (McCrady & Miller, 1993) focused purely on the self-help organization, Alcoholics Anonymous (AA). The review included in that influential volume as well as others since, have concluded that available studies were generally of poor methodological quality (e.g., Emrick, Tonigan, Montgomery, & Little, 1993). Consequently, a certain amount of clinical skepticism regarding the merits of self-help has remained. However, a more rigorous and more diverse body of research evidence has emerged in recent years. The aim of the current review is to integrate both old and new evidence with regard to the influence of self-help, but, in addition, to examine research about effects for particular patient subgroups that tend to arouse clinical concerns (e.g., psychiatrically comorbid, youth). Initially, this review will present a brief history and overview of self-help and self-help integration with treatment in the United States. Then, meta-analyses, randomized controlled trials (RCTs), and effectiveness studies of the effects of self-help groups are reviewed and methodological concerns addressed. The evidence is then reviewed with regard to concerns about who may or may not benefit from self-help involvement, with focus on four specific areas: psychiatric comorbidity, religious orientation, gender, and age (youth). Attention is then turned to studies attempting to elucidate how or why self-help group involvement may or may not be beneficial. In the concluding section, recommendations for future research are made.