ترجمه فارسی عنوان مقاله

ای آینه ای آینه : چطور زنان متوجه نارضایتی از بدن خود میشوند

عنوان انگلیسی

Mirror, mirror on the wall: How women learn body dissatisfaction

کد مقاله	سال انتشار	تعداد صفحات مقاله انگلیسی
36417	2014	6 صفحه PDF

منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Eating Behaviors, Volume 15, Issue 3, August 2014, Pages 397–402

فهرست مطالب ترجمه فارسی

چکیده

کلمات کلیدی

1- مقدمه

2. روش

2.1 شرکت کنندگان و روند

2.2قدرت اماری

2.3 معیارها

2.3.1 نارضایتی از تصویر بدنی

2.3.2 قیاسهای غیرمستقیم- تصویر بدنی ایده ال

2.3.3 قیاس مستقیم

3. نتایج

جدول 1. همبستگی بین مقایسه مستقیم و غیر مستقیم تصویر تصور شده بدن دیگران و اختلافات خودآفرینی

جدول 2. تجزیه و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی پیش بینی شاخص های نارضایتی بدن از دلبستگی، مقایسه های غیر مستقیم با مادر، خواهر، و بهترین بدن دوست، کنترل BMI.

شکل 1. مدل معادلات ساختاری مقایسه های غیر مستقیم، مقایسه های مستقیم و نارضایتی تصویر بدن.

4. بحث

ترجمه کلمات کلیدی

تصویر بدن - نارضایتی از بدن - مقیاس رتبه بندی شکل - شاخص توده بدنی - مقایسه اجتماعی - محرک برای لاغری

کلمات کلیدی انگلیسی

Body image; Body dissatisfaction; Figure rating scale; BMI; Social comparisons; Drive for thinness

ترجمه چکیده

تحقیقات گسترده نشان میدهد که قرارگیری در معرض رسانه ها و مدلینگ توسط عوامل اجتماعی فرهنگی، از جمله دوستان و خانواده، عناصر پیش بینی کننده در پیشرفت نارضایتی ها از تصور فرد از بدن خود (BID) است. این تاثیر بواسطه قیاس اجتماعی و درونی ساختن ایده ال لاغری است. در این مطالعه ما قیاسهای بین شرکت کنندگان و دیگر زنانی که با آنان رابطه نزدیکی دارند (مثلا مادر، خواهر، و دوستان صمیمی هم جنس) را بررسی کردیم و فرض را بر این نهادیم که اینها بر BID و محرک لاغری زنان تاثیرگذارند. 283 زن بین سنین 18 تا 42 سال (میانگین: 25.04، انحراف معیار: 3.53) بعنوان نمونه از طریق شبکه اجتماعی گزارشی انلاین از خود ارائه دادند : این گزارش شامل مقیاس رتبه اندامی اصلی، که منجر به اختلاف با خود ایده ال شد، و همچنین نسخته اصلاح شده از این مقیاس که شامل قیاس خود فرد با مادر، خواهر فرد با سن و سال نزدیک به وی، و بهترین دوست فرد بود، میشد. سپس از انها خواسته شد که مستقیما خود را با این زنان مقایسه کنند. بعلاوه انها محرک EDI-2 را برای خرده مقیاستهای لاغری و نارضایتی از بدن تکمیل و گزارشی از شاخص توده بدنی (BMI) ارائه دادند. نتایج نشان داد که مقایسه با مادر، خواهر و دوستان صمیمی همه مربوط به اختلاف با خود ایده ال فرد میشدند. شاخص BMI تنها به مقدار کمی این تاثیر را تخفیف میداد. مقایسه با خواهر و دوستان صمیمی بر محرک لاغری و نارضایتی از بدن تاثیرگذار بود. بین مقایسه های مستقیم و غیرمتسقیم با دیگران همبستگی مثبتی مشاهده شد. مقایسه با دوستان صمیمی بیشترین عامل تاثیرگذار بر ایده ال اندامی مشاهده شد. نتیجه گرفتیم که مقایسه با دیگر افراد نزدیک به فرد به شدت بر ایده ال اندامی فرد تاثیرگذار بوده و میتواند نقش شکل دهنده ای به پیشرفت نارضایتی زنان از بدن خود داشته باشد. از انجایی که زنان قادر به انتخاب مادر و خواهر خود نیستند، دوست صمیمی شان را خودشان انتخاب میکنند؛ و نکته جالب اینجاست که مقایسه با دوستان صمیمی بسیار تاثیر گذار است.

ترجمه مقدمه

مشخص شده است که قرارگرفتن در معرض رسانه و قیاسهای اجتماعی با BID بویژه در زنان در ارتباط است. فرهنگ غربی تاکید رو به رشدی بر ایده‌الِ اندام فوق لاغر دارد و این امر در رسانه‌ها منعکس میگردد . تحقیقات نشان داده بین قرار گرفتن در معرض رسانه و BID، حتی در دختران بسیار جوان، ارتباط است . برای مثال انشوتز و انگلرس دریافتند که دختران جوانی که بین 11-12 سال سن دارند ایماژ یا تصویر بدنی خود را با دختران نشان داده شده در تلوزیون مقایسه میکنند. اما، در برسی گسترده ای، از تاثیر رسانه بر نارضایتی از بدن، Ferguson, Winegard, و Winegard (2011) دریافتند که قرارگیری در معرض رسانه به خودی خود تنها و اصیلترین عامل در درونی سازی ایده ال لاغری نیست. استدلال انها بر این است که متاآنالیز تنها ابعاد تاثیری نسبتا کمی را بدست میدهد و این راه را برای بررسی و کاوش دلایل دیگر BID در زنان و دختران جوان باز میکند . بنابراین رسانه باید یکی از عوامل در نظر گرفته شود. نظریه‌ی عینی سازی/خود شیء انگاری ، مدعی است که زنان غربی مرتبا شیء انگاری میشوند و بدنشان توسط دیگران بعنوان روشی برای ارزیابی ارزش فردی انها مورد استفاده قرار میگیرد. زنان بواسطه اجتماعی شدن، این امر را که ارزش فردی‌شان تا حد زیادی بر نظر دیگران در مورد انها بستگی دارد را درونی سازی میکنند. و در نتیجه، این منجر به قیاسهای اجتماعی ناخوداگاه مداوم انها از بدن خود با دیگران میشود. این نظریه پردازان6 همچنین مدعی شدند که این امر ممکن است از دلایل اصلی افزایش اختلالات تغذیه ای در دو دهه اخیر باشد که اغلب در زنان مشاهده میشود. انها برای حمایت از ادعای خود شواهد فراوانی ارائه دادند. از ان پس تحقیقات زیادی برای حمایت از نظریه عینی سازی بعنوان عامل پیش بینی کننده اختلال در تغذیه، انجام شده است . اگرچه از تاثیر رسانه بر درونی سازی ایده ال تصویر بدنی لاغر بسیار گفته شد، در مورد تاثیر دوست و خانواده اطلاعات چندانی در دست نیست. تئوری قیاس اجتماعی فستینگر پیشنهاد میکند که انسانها بدنبال معیارهای عینی (آبژکتیو) برای سنجش ارزش فردی خود و نیز جایگاه درونی (سابژکتیو) خودشان هستند.زمانیکه استاندارهای عینی پیدا نشوند، قیاس اجتماعی (مثلا قیاس با افراد مرتبط به فرد) اجرا خواهد شد. در بسیاری از موارد افراد ترجیح میدهند خود را بگونه ای قیاس کنند که به درک مثبت از خودشان کمک کند . بعلاوه، احتمال دارد افراد خود را با دوستان و خانواده مقایسه کنند تا افراد متفاوت‌ و دور دیگر، مثل انها که در رسانه نمایش داده میشود . در مقابل، تحقیقات در مورد ایماژ یا تصویر بدنی بطور مداوم این نکته را نشان میدهد که زنان اغلب خود را با زنانی که از خود زیباتر می‌پندارند قیاس میکنند علارغم اینکه سبب میشود حس بدی به خودشان دست بدهد . و این قیاس ممکن است منجر به نارضایتی از بدن و اختلال در تغذیه شود . احتمال میرود قیاس اجتماعی شکل بدن زنان هم بواسطه عینی سازی/ خود شیء پنداری هدایت میشود و هم وسیله‌ای در خدمت به این عینی سازی است. فستینگر بیان میکند که تصمیم به قیاس اندامی بصورت خودانگیز انجام شده و این فرایند خودجوش یا بعبارتی پیش‌آگاه یا ناخوداگاه است. در این مطالعه فرض ما بر این است که قیاسهای غیرمستقیم، خودانگیزتر بوده و در نتیجه تاثیر بیشتری بر نارضایتی از بدن نسبت به قیاس های مستقیم و خوداگاه‌تر، دارند. دختران نوجوان اهمیت بیشتری بر قضاوت دوستان هم سن و سال در مورد ظاهر خود قائل بوده و این امر بر رضایت یا نارضایتی انها از بدن خود تاثیرگذار است . این هم سالان ممکن است بواسطه ارتباط زبانی، توقعات زیبایی، یا ایجاد ارتباط بین زیبایی و ارزش فردی، بطور مستقیم بر نارضایتی از بدن تاثیر بگذارند. همچنین ممکن است تاکید ناخوداگاهی بر قیاسهای اندامی/بدنی بین دوستان وجود داشته باشد . اغلب تحقیقات در مورد تاثیرگذاری همسالان، بر اساس معاشرت مستقیم از انتظارات و توقعات اجتماعی است . محققین نشان دادند که در مورد دختران پیش- نوجوان که هنوز به بلوغ نرسیده‌اند، ارتباط و معاشرتهای اجتماعی با هم سن و سالان، نسبت به مواجهه مستقیم رسانه، بر نارضایتی بدنی انها تاثیرگذاری بیشتری دارد. انها بیان کردند که باورها و نگرشهای هم سالان تاثیر قابل توجهی بر نحوه بیان تصویر بدنی خود، باورهای انها از ظاهر و اهمیت آن، دارد. در مطالعه منحصربفردی، 30 دختر کلاس دهمی تحت مصاحبه نیمه ساختار یافته در مورد توجه به وزن بدن و دغدغه های مربوط به آن قرار گرفتند. اگرچه هیچیک از دختران گزارشی مبنی بر اذیت شدن مستقیم و یا مجبور شدن به کاهش وزن ارائه نداد، نیمی از انها گفتند که خود را با دوستان‌شان مقایسه میکنند و اینکه رژیم غذایی دوستان و نظرات در مورد وزنشان، بر دغدغه‌های اگاهانه انها در مورد وزن بدنی خودشان تاثیر میگذارد . خانواده نیز میتواند نقش مهمی در توجه به وزن بدن و رژیم غذایی داشته باشد. تاثیر خانواده بر تصویر بدنی ممکن است بطور مستقیم از طریق نظرات انها در مورد اندام فرد و یا بطور غیرمستقیم بواسطه دغدغه کلی خانواده نسبت به بدن، ایماژ بدن و رژیم و اختلال تغذیه‌ای به فرد منتقل شود . تاکید خانواده بر ظاهر و نارضایتی دختر خانواده از بدن خود هر دو از عوامل پیش بینی کننده در اختلال تغذیه‌ای ، بوده و ارتباط مثبت قدرتمندی بین انتقاد خانوادگی، کنایه، و تشویق و ترغیب در مورد وزن یا سایز بدن، با نارضایتی از بدن وجود دارد . با اینحال محققان در مطالعه ای مربوط به تاثیر دلبستگی، رسانه، والدین و هم سالان بر نارضایتی از بدن، دریافتند که با اینکه رسانه عامل پیش بینی کننده ای در نارضایتی از بدن است، انتقاد دوستان یا والدین این تاثیر را ندارد. تا به امروز، مطالعات در مورد تاثیر فشارهای خانوادگی و هم سالان بر نارضایتی از بدن بر قیاسهای اجتماعی زنان تاکید نداشته است. بسیاری از مطالعات بر ارتباطات مستقیم با دیگران و تاثیر این ارتباط بر احساس ارزش فردی متمرکز بوده است. محققان بیان میکنند که قیاسهای ناخوداگاه با هم سالان ممکن است نسبت به قیاس های اگاهانه با رسانه‌ها، تاثیر بیشتری بر نارضایتی فرد از بدن خود داشته باشد. در این مطالعه میخواهیم تاثیر قیاسهای مستقیم (خوداگاه) و غیرمستقیم (پیش اگاه) زنان با اطرافیان خود را بر احساس نارضایتی این زنان از بدن و محرک لاغری را بررسی کنیم . شاخص توده بدنی زنان جوان میتواند به خودی خود بر محرک لاغری و سنجش تصویر بدنی تاثیرگذار باشد. در مطالعه طولی کوتاه مدتی، محققین دریافتند که دختران نابالغ که BMI بالاتری دارند، یک سال بعد، نارضایتی بدنی بیشتر و سطح تحریک به لاغری بالاتری را گزارش دادند (حتی با در نظر گرفتن این عوامل در اغاز تحقیق ). همچنین مشخص شد که دختران با BMI بالاتر، در معرض قیاسهای اجتماعی بیشتر، رضایت کمتر از بدن، و تحریک بیشتر به لاغری قرار دارند. محققان قیاسهای اجتماعی بدست امده از گزارشهای خود دختران از معاشرتها و گفتگوهای انها در مورد ظاهرشان (و نه قیاسهای مستقیم سابژکتیو: مثلا اینکه از دختر سوال کنند ایا به نظر او از دوستش چاقتر است یا خیر) را مورد ارزیابی قرار دادند. اگرچه قیاسهای بسیاری میتوان از جوانب ظاهری متفاوت انجام گیرد، مطالعات پیشین بر لاغری بیش از اندازه و غیرمنطقی متمرکز است چراکه بنظر اینها بعنوان محرکهای مرکزی در نارضایتی از بدن محسوب میشوند. بهمین دلیل ما در این مقاله بر لاغری بعنوان جنبه اصلی BID تاکید داریم. در این مطالعه مقایسه تصویر بدنی زنان با زنان نزدیک انها و تاثیر این مقایسه بر BID ، محرک لاغری و تناقض تصویر بدنی ایده ال انها را مورد بررسی قرار خواهیم داد. همچنین تفاوتهای بین قیاسهای مستقیم و غیرمستقیم را بررسی میکنیم. بعلاوه این فرضیه فستینگر از تئوری قیاس اجتماعی را در مورد اینکه زنان قیاسهایی را انتخاب میکنند که به بهبود اعتمادبنفس انها کمک کننده باشد مورد بررسی قرار میدهیم. برای حمایت از این فرضیه، باید بیش از نیمی از زنان باید خود را با بهترین دوستشان که میپندارند از تصویر بدنی خود انها کمتر لاغرند، مقایسه کنند. تاکید ما بر دوستان صمیمی است زیرا شرکت کنندگان نمیتوانند مادر خود را انتخاب کنند و برخی تنها یک خواهر دارند؛ اما دوستان صمیمی انتخابی هستند که یک بزرگسال قادر به انجام ان است. فرض ما به پیروی از نظریه فستینگر بر این است که زنان این احساس را دارند که مادر/خواهر/ دوست انها وزن بیشتری دارند تا بدین ترتیب تصویر بدنی مثبتی از خودشان داشته باشند. از زنان خواستیم که به درک خود از بدنشان، و نیز درک خود از تصویر بدنی ایده ال، اندام مادر، خواهر با اختلاف سنی کم، و بهترین دوستشان نمره بدهند. این قیاس غیرمستقیم است. زیرا از زنان نمیخواهیم خود را با انها مقایسه کنند. بلکه فقط به انها در مقیاسی جداگانه نمره بدهند. سپس از انها خواستیم تا مستقیما اندام خود را با مادر، خواهر و بهترین دوستشان مقایسه کنند. فرض ما بر این است که: 1. انها قیاسهایی را انتخاب میکنند که از خودشان وزن بیشتری داشته باشند (چه خواهر و چه دوست صمیمی) با این هدف که اعتماد به نفس خود را حفظ کنند. 2. قیاسهای مستقیم و غیرمستقیم به هم مرتبط اند. 3. قیاسهای نامطلوب (مثلا اینکه احساس کنند دیگران از انان لاغر اندام ترند) با تناقض بیشتر در ایده ال بدنی، نارضایتی بیشتر از بدن، و تحریک بیشتر به لاغری ارتباط دارد. 4. بهنگام پیش بینی محرک لاغری، و نارضایتی از بدن، قیاسهای غیرمستقیم قوی تر از قیاسهای مستقیم خواهد بود.

دانلود رایگان 2 صفحه اول مقاله لاتین (PDF)

پیش نمایش مقاله

چکیده انگلیسی

Extensive research indicates that exposure to media as well as pressure and modeling by sociocultural agents, such as peers and family, are predictive of the development of body image dissatisfaction (BID). This influence is mediated by social comparison and internalization of the thin-ideal. In the current study we assessed comparisons between participants and other women with whom they were in close relationships, (e.g. mother, sister and close female friend), and hypothesized that these would influence women's BID and drive-to-thinness. 283 women between the ages of 18–42 (mean = 25.04; SD = 3.53) sampled through social networking completed an online self-report which included the original Figure Rating Scale, which yielded self-ideal disparity, as well as a modified version comparing self to mother, self to sister closest-in-age, and self to best friend and then were asked to directly compare themselves to these women. In addition they completed the EDI-2's drive-for-thinness and body dissatisfaction subscales, and reported on Body Mass Index (BMI). Results indicate that comparisons to mothers, sisters, and best friend, were all associated with self-ideal disparity. BMI only slightly mediated this effect. Comparison to sister and to best friend, but not to mother, influenced drive-for-thinness and body dissatisfaction. Positive correlations were found between direct and indirect comparisons to others. Comparison to best friend was the most influential on body ideal. We conclude that comparison to others in close proximity greatly influences women's body ideal and may have a formative role in the development of women's body dissatisfaction. While women cannot choose their mother and sister closest in age, they do choose their best friend; and it is interesting that the comparison to the best friend is so influential.

مقدمه انگلیسی

Exposure to media and social comparisons has been found to be associated with body image dissatisfaction (BID), especially in women. Western culture places a growing emphasis on an ultra-thin body ideal, and this is reflected in the media (Anschutz et al., 2008, Borzekowski et al., 2000, Calado et al., 2011, Carlson Jones, 2001 and Dittmar and Howard, 2004). Research has found associations between exposure to media and BID, even in very young girls (Anschutz and Engels, 2010, Anschutz et al., 2012, Anschutz et al., 2011, Blowers et al., 2003 and Calado et al., 2011). Anschutz and Engels (2010), for example, found that girls as young as 11–12 years old compared their body image unfavorably to those viewed on TV.