دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 36641
ترجمه فارسی عنوان مقاله

شاخص های فیزیولوژیکی و رفتاری اختلال در نظم احساسات به عنوان پیش بینی کننده نتیجه از درمان شناختی رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای اضطراب

عنوان انگلیسی
Physiological and behavioral indices of emotion dysregulation as predictors of outcome from cognitive behavioral therapy and acceptance and commitment therapy for anxiety
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
36641 2015 9 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Journal of Behavior Therapy and Experimental Psychiatry, Volume 46, March 2015, Pages 35–43

ترجمه کلمات کلیدی
رفتار درمانی شناختی؛ درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد؛ نتیجه درمان؛ ضربان قلب؛ اجتناب رفتاری
کلمات کلیدی انگلیسی
Cognitive behavioral therapy; Acceptance and commitment therapy; Treatment outcome; Heart rate variability; Behavioral avoidance
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  شاخص های فیزیولوژیکی و رفتاری اختلال در نظم احساسات به عنوان پیش بینی کننده نتیجه از درمان شناختی رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای اضطراب

چکیده انگلیسی

Background and objectives Identifying for whom and under what conditions a treatment is most effective is an essential step toward personalized medicine. The current study examined pre-treatment physiological and behavioral variables as predictors and moderators of outcome in a randomized clinical trial comparing cognitive behavioral therapy (CBT) and acceptance and commitment therapy (ACT) for anxiety disorders. Methods Sixty individuals with a DSM-IV defined principal anxiety disorder completed 12 sessions of either CBT or ACT. Baseline physiological and behavioral variables were measured prior to entering treatment. Self-reported anxiety symptoms were assessed at pre-treatment, post-treatment, and 6- and 12-month follow-up from baseline. Results Higher pre-treatment heart rate variability was associated with worse outcome across ACT and CBT. ACT outperformed CBT for individuals with high behavioral avoidance. Subjective anxiety levels during laboratory tasks did not predict or moderate treatment outcome.