ترجمه فارسی عنوان مقاله
واکنشپذیری زبانی و عملکرد کاری در اسکیزوفرنی
عنوان انگلیسی
Language reactivity and work functioning in schizophrenia
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
39035 | 2005 | 6 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Schizophrenia Research, Volume 75, Issues 2–3, 15 June 2005, Pages 241–246
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
کلیدواژهها
۱- مقدمه
۲- روش
۳- شرکت کنندگان
جدول 1. شرح نمونه
۴- رویه تشخیص
۵- نمونههای گفتار
۶- درجهبندی شکستهای ارتباطاتی
۷- کارکرد شغلی
۸- تجزیه و تحلیل
جدول 2. درجهبندی کارکرد شغلی در بیماران واکنشپذیر-زبان و غیرواکنشپذیر-زبان
۹- نتایج
۱-۹ مشخصات نمونه
۹-۲ کارکرد شغلی
۱۰- بحث
کلیدواژهها
۱- مقدمه
۲- روش
۳- شرکت کنندگان
جدول 1. شرح نمونه
۴- رویه تشخیص
۵- نمونههای گفتار
۶- درجهبندی شکستهای ارتباطاتی
۷- کارکرد شغلی
۸- تجزیه و تحلیل
جدول 2. درجهبندی کارکرد شغلی در بیماران واکنشپذیر-زبان و غیرواکنشپذیر-زبان
۹- نتایج
۱-۹ مشخصات نمونه
۹-۲ کارکرد شغلی
۱۰- بحث
ترجمه کلمات کلیدی
واکنش پذیری عاطفی - واکنش پذیری زبان - اسکیزوفرنی - کار - استرس
کلمات کلیدی انگلیسی
Affective reactivity; Language reactivity; Schizophrenia; Work; Stress
ترجمه چکیده
برخی تحقیقات نشان دادهاند گفتار بیماران استثنائی اسکیزوفرنی در موقعیتهای آزمایشگاهیِ استرسزا بینظمتر شده است. با این حال، مشخص نیست آیا واکنشپذیری اثربخش گفتار با پاسخدهی استرس نشانگان در جهان واقعی مرتبط هست یا خیر. این تحقیق بررسی میکند آیا بیماران واکنشپذیر-زبان نواقص مرتبط با استرس بیشتر در قالب شغلی نسبت به بیماران غیرواکنشپذیر زبانی نشان میدهند یا خیر. چهل و شش بیمار نمونههای گفتاری فراهم کردند و بررسی سوابق کاری را تکمیل کردند. مشخص شد احتمال پذیرش گویههای مربوط به اضطراب اجتماعی و دشواری در ارتباط با سایرین همانند دلائل دشواری کارهایشان از سوی بیماران واکنشپذیر- زبان نسبت به بیماران غیرواکنشپذیر-زبان بسیار محتملتر خواهد بود. این موضوع نشان میدهد بیماران واکنشپذیر-زبان درباره محرکهای تنشزای اجتماعی نسبت به بیماران غیرواکنشپذیر- زبان حساستر هستند.
© 2004 الزویر B.V. تمام حقوق محفوظ است.
ترجمه مقدمه
دوچرتی و همکاران متوجه شدهاند گفتار تقریباً در 50% بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی هنگام برخورد با موضوعات استرسزا و دشوار بینظم میشود، این بینظمی نشان میدهد برخی بیماران نسبت به دیگران درباره استرس حساستر هستند (دوچرتی و همکاران، 1994؛ دوچرتی و هبرت، 1997). فرض گرفته شده است این تاثیر، تحت عنوان «واکنشپذیری عاطفی نشانگان زبان»، جلوه احتمالی فزونکاری عمومیتر برای استرس باشد (دوچرتی، 1996). بررسیهای اخیر درباره همبستگیهای واکنشپذیری عاطفی در بیماران اسکیزوفرنی نشان میدهد شدت نشانگان مثبت دوره زندگی (دوچرتی و هبرت، 1997)، بزرگی پاسخ پلکزدن وحشتزده (دوچرتی و گریلون، 1995؛ دوچرتی و همکاران، 2001)، و آشنایی با اختلال (دوچرتی و همکاران، 1996ب، 1998) همگی با این تاثیر ارتباط دارند.
علیرغم توصیههای اولیه دوچرتی و هبرت (1997)، پیامدهای آتی زندگی واقعی واکنشپذیری عاطفی نشانگان زبان در اسکیزوفرنی هنوز باید بررسی شوند. هنوز مشخص نیست آیا واکنشپذیری عاطفی گفتار با ناتوانی برای ایفاء نقش در موقعیتهای استرسزا از جمله کار ارتباط دارد یا خیر. در حالی که کار معمولاً با مزایای بسیاری از جمله اجرت مالی، جایگاه اجتماعی و فرصتی برای تعامل با دیگران ارتباط دارد، اشتغال میتواند تاثیرات منفی معنیدار بر سلامت روانشناختی مردم و اثربخشی روزانه داشته باشد (وار، 1995). برای نمونه، مشخص شده است استرس در محیط کار گاهی اوقات به پیشرفت و بدترشدن نشانگان روانپریشی کمک میکند (دوئرینگ و همکاران، 1998؛ مونتانر و همکاران، 1991). استرس کاری میتواند مانعی برای آسیبدیدگی افراد از بیماری ذهنی ناشی از یافتن و/یا حفظ شغل باشد (وسترمیر و هارو، 11987). با توجه به وجود احتمالی گروهفرعی واکنشپذیر-استرس بیماران اسکیزوفرنی، احتمال دارد بیماران واکنشپذیر-زبان اختلالات بیشتر در کارکردشان داشته باشند.
بنابراین هدف اولیه این مطالعه اکتشافی بررسی این موضوع بوده است که آیا بیماران اسکیزوفرنی واکنشپذیر-زبان اختلالات مرتبط با استرس بیشتر نسبت به بیماران غیرواکنشپذیر-زبان در کارکرد شغلیشان بروز خواهند داد یا خیر. با شرکتکنندگان این تحقیق درباره سابقه کاریشان مصاحبه شد و از آنها خواسته شود معیار خودگزارش برای 16 دلیل اختصاصی مربوط به اختلال کاری را تکمیل کنند. از آنجایی که اعتقاد بر این است که بیماران واکنشپذیر-زبان بیقراری درونی بیشتر را تحمل میکنند، فرض گرفته شد آنها گزارش کنند نشانگان اضطراب، افسردگی و استرس نسبت به بیماران غیرواکنشپذیر-زبان عاملهای اختلالبرانگیزتر در فعالیتهایشان برای یافتن و/یا حفظ شغل هستند. علاوه بر این فرض گرفته شد، بیماران واکنشپذیر-زبان، در مقایسه با گروه غیرواکنشپذیر-زبان، استرس و بدترشدن نشانگان را دلائل اولیه ترک شغل تعیین خواهند کرد.