تفاوت های میان فرهنگی در مقیاس تعهد اجتماعی ارزیابی شده ی والدین (SRS)؟ ارزیابی نسخه ی فنلاندی در میان پسران با عملکرد بالا همراه با ابتلا یا عدم ابتلا به اختلال طیف اوتیسم در سنین مدرسه

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2.روش ها

2.1.مقیاس ها

2.1.1.SRS

2.1.2.ASSQ

جدول 1. مثال هایی از میانگین SRS، مجموع نمره (خام) و برش غربالگری ابتدایی در گروه گزارش 

2.2. شرکت کنندگان و رویه ها

2.3.تحلیل آماری

3.نتایج

3.1.پایایی

3.2.روایی

4.مباحثه

جدول 2. تفاوت های گروهی ASSQ و SRS

شکل 1. منحنی ROCنمره ی کل خام SRS در نمونه ی مورد مطالعه

4.1. محدودیت ها

5.نتیجه گیری

با ورود پرسشنامه ی غربالگری ASD، مشخص گردید که دخالت/گزارش والدین در رابطه با صفات درخودماندگی تحت تاثیر عوامل فرهنگی قرار دارد. این مطالعه با هدف ارزیابی مقدماتی نسخه ی فنلاندی مقیاس تعهد اجتماعی (SRS) ارزیابی شده ی والدین و تعیین اثرگذاری این مقیاس در غربالگری انجام گرفت. نمونه ی مورد مطالعه شامل بیماران ASD مذکر سرپایی بیمارستان آموزشی اول و با عملکرد بالا در سنین مدرسه می باشد (n=44, سن: 11.8±2.4 سال). همسانی درونی نیز مانند روایی همگرا و تشخیصی با تحقیقات پیشین همسو بود. هرچند نتایج نشان داد که بخش انتشاریافته در راهنمای SRS، ممکن است فراتر از محدوده ی قابل استفاده در فنلاند باشد. نتایج ما موید اهمیت تعیین طیف هنجاری برش های بالینی در فرهنگ های گوناگون به هنگام ورود پرسشنامه های غربالگری تشخیصی در جلوگیری از بالا رفتن درصد منفی کاذب در فازهای غربالگری، و همچنین ریسک عدم تشخیص و توان بخشی مناسب برای بسیاری از کودکان می باشد.

اختلال طیف اوتیسم (ASD) معرف شدت نهایی در طیف اختلالات اجتماعی می باشد که تا رسیدن به سطح بهنجار دارای توزیع مستمر در کل جامعه می باشد (بولت، پاستکا، و کنستانتینو، 2008؛ بولت، وستروالد، هلتمن و همکاران، 2011؛ کنستانتینو و همکاران، 2003؛ کنستانتینو و گروبر، 2005، 2012؛ کنستانتینو و تاد، 2000، 2003؛ کنستانتینو، پرزیبک، فریزن، و تاد، 2000؛ فریتیج، 2007؛ کومیو، اینادا، نوریواکی، و همکاران، 2012). در شرایط اولیه، ارجاع یک کودکدر سنین مدرسه به دلیل مشکلات اجتماعی-احساسی یا عصبی-شناختیبه یک ارائه دهنده ی مراقبت های بهداشتی (مثلا پرستار/روانشناس/دکتر مدرسه) را می توان به چالشی برای شناخت کودکان نیازمند به ارزیابی گسترده تر توسط یک متخصص بالینی ASD بدل نمود. غربالگری کیفی ریسک نتایج منفی کاذب در موارد نمود خفیف ASD را در پی خواهد داشت، بنابراین، استفاده از مقیاس های کمی در چنین شرایطی حائز اهمیت است. مقیاس تعهد اجتماعی کنستانتینو (SRS؛ کنستانتینو و همکاران، 2000؛ کنستانتینو و گروبر، 2005، 2012) هم افت شناسی درخودماندگی را بیشتر به صورت کمی مورد ارزیابی قرار می دهد تا قطعی. این پرسشنامه دارای 65 گویه می باشد که جهت غربالگری و همچنین به عنوان ابزاری کمکی در تشخیص بالینی طراحی شده است. این پرسشنامه ابعاد ارتباطی و ویژگی های رفتاری ASD را در بر می گیرد و با استفاده از مقیاس لیکرت صفات درخورماندگی را به صورت کمی اندازه گیری می کند. مجموع نمرات نشان دهنده ی سطح اختلال درخودماندگی و خرده مقیاس ها بیانگر دامنه ی علایم خاص می باشند (آگاهی اجتماعی، شناخت، ارتباط، انگیزش، و عملکرد محدود و یکنواخت). مقیاس تعهد اجتماعی در تشخیص کودکان مبتلا به ASD از آنان که در سایر شرایط روانی اطفال (برای مثال،اختلالات کم توجهی-بیش فعالی، سلوک و خلقی)قرار دارند و همچنین کودکان با پیشرفت معمول موثر ظاهر شده است (برای مثال، بولت و همکاران، 2008؛ چارمان و همکاران، 2007؛ کنستانتینو و گروبر، 2005، 2012؛ کامیو و همکاران، 2012؛ ریرسن، کنستانتینو، فولک و تاد، 2007). باد این وجود، برخی از یافته ها در مطالعات پیشین نشان دهنده ی امکان تشخیص اضافی در نمونه های بالینی می باشد (آلدریج، گیبز، شمیدورف و همکاران، 2012؛ پاین، گویر، گولدوین، توبین، و لیبنلوفت، 2008). نتایج متناقضی از مطالعات در باب رابطه ی میان سطح شناخت و نمرات SRSحاصل گردیده است. مطالعات کنستانتینو و همکاران (2000، 2003 و 2007) بیانگر عدم وابستگی میان نمرات SRS و IQ در کودکان فاقد اختلال طیف اوتیسم می باشد. حتی در مواردASD (IQ 50-140) این عوامل دارای همبستگی معکوس، و یا غیر مرتبط ارزیابی شدند. کامیو و همکاران (2012) دریافتند که در نمونه ی شامل کودکان با IQ هفتاد یا بالاتر، همبستگی میان نمرات SRS وجود ندارد، اما زیرگروه شامل عقب ماندگان ذهنی به سمت نمرات SRS بالاتر گرایش داشت. مقیاس تعهد اجتماعی (2000) که در اصل در ایالات متحده ایجاد و تایید اعتبار گردید، اخیرا تحت عنوان SRS-2 به روزرسانی شد و اکنون در نسخه هایی جداگانه برای کودکان در سنین پیش دبستان و مدرسه، وهمچنین بزرگسالان در دسترس قرار گرفته است (کنستانتینو و گروبر، 2012). ویژگی های روان سنجی SRSبسیار خوب گزارش شده اند (برای مثال، کنستانتینو و همکاران، 2000؛ کنستانتینو و تاد، 2000، 2003؛ کنستانتینو و گروبر، 2005، 2012؛ موررای و همکاران، 2011). نسخه ی مربوط به سنین مدرسه که در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفته است در هنگام تنظیم پرسشنامه دست نخورده باقی مانده است و اعتبار آن در ایالات متحده، ژاپن، بریتانیا، آلمان، و هلند مورد تایید می باشد (بولت و همکاران، 2008، 2011؛ کنستانتینو و گروبر، 2005، 2012؛ کامیو و همکاران، 2012؛ روئیرز، تایس، دروارت، دشریور، و شیتکات، 2011؛ ویگهام، مک کوناچی، تاندوز و لکوتر، 2012). برای فرهنگ ها، زبان ها، ارزیابان (مادران/پدران/معلمین)، و جوامع مورد مطالعه ی مختلف، تغییراتی جزئی در برش پیشنهادی برای غربالگری ابتدایی اعمال گردید (جدول 1). از میان مقیاس های غربالگری ASD که برای کودکان در سنین مدرسه طراحی شده اند، تنها پرسشنامه ی مقیاس تعهد اجتماعی (SRSQ)در فنلاند کاملا مورد تایید قرار گرفته است (ماتیلا، جوسیلا، و لینا و همکاران، 2012). در طول فرایند اعتباریابی SRSQ، متوجه تفاوت اساسی توانایی غربالگری نسخه ی ویژه ی ارزیابی والدین این پرسشنامه در سایر فرهنگ ها و کشور ها شدیم (ماتیلا و همکاران، 2012). از آنجا که ASD اختلالی عصبی-زیستی می باشد، به نظر نمی رسد که عوامل فرهنگی در ابراز علایم اصلی آن نقش تعیین کننده داشته باشد. با این وجود، این امر ممکن است در مورد تعبیر این علایم صادق نباشد. گذشته از این، تحقیقات نشان می دهند که برخی از حیطه ها در مهارت های ارتباطی تحت تاثیر عوامل فرهنگی هستند (برای مثال، لوید، کامایونی، و ارکولانی، 1995؛ لوکوسا، رایدر، و لئینونن، 2008)، بنابراین، استفاده از ابزار تجربی برای درک چگونگی تعریف رفتار نرمال در کودکی با توجه به استانداردهای متنوع فرهنگی، در چنین تحقیقاتی بسیار حائز اهمیت است. آگاهی پیرامون صفات همگانی و وابسته به فرهنگ ASD، تنها از طریق مقایسه ی نمود های متنوع اختلال طیف اوتیسم در فرهنگ های مختلف حاصل می گردد. تحقیق حاضر با هدف مطالعه ی چگونگی ثبت صفات درخودماندگی در نمونه های بالینی و هنجاری پسران با عملکرد بالا در سنین مدرسه، توسط نسخه ی فنلاندی SRS برای ارزیابی والدین انجام شد.