دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 133010
ترجمه فارسی عنوان مقاله

شهری ناراضی (زمانی که شهر آمریکایی خیلی بزرگ است)

عنوان انگلیسی
Unhappy metropolis (when American city is too big)
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
133010 2017 12 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Cities, Volume 61, January 2017, Pages 144-155

ترجمه چکیده
اکثر محققان در مطالعات شهری و سیاست عمومی / دولت حمایت شهرستان زندگی می کنند، است که، آنها نشان می دهد که مردم در شهرستانها خوشحال هستند و یا حداقل آنها در مورد چگونه به مردم را خوشحال در شهرستانها تمرکز می کنند. برنامه ریزان همچنین عمدتا بر ساختن شهر ها خوش شانسی تمرکز دارند. اقتصاددانان تاکید می کنند که اقتصادهای تجمع شهرنشینی محبوب و مدرن است. هدف این مطالعه این است که به چالش کشیدن این خرد عمومی و تحریک بحث ها بپردازد. از محدوده عمومی اجتماعی برای محاسبه رفاه ذهنی و یا شادی با اندازه یک مکان برای پیدا کردن زمانی که یک مکان خیلی بزرگ است استفاده می کنم. اختلال یا ناراحتی با اندازه یک محل افزایش می یابد (با ضربه ای حدود 10 کیلوگرم جمعیت) و هنگامی که جمعیت بیش از چند صد هزار نفر به سطح قابل توجهی می رسد. نتایج به کارگیری یک منطقه شهری پایبند هستند و به توسعه مدل با کنترل های متعدد شناخته شده برای پیش بینی خوشبختی. این مطالعه فقط مربوط به ایالات متحده است و نتایج نباید به سایر کشورها و یا زمینه های تاریخی تعمیم داده شود. دستورالعمل های مربوط به پژوهش های آینده مورد بحث قرار گرفته است.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  شهری ناراضی (زمانی که شهر آمریکایی خیلی بزرگ است)

چکیده انگلیسی

Most scholars in urban studies and public policy/administration support city living, that is, they suggest that people are happy in cities or at least they focus on how to make people happy in cities. Planners also largely focus on making cities happy places. Economists emphasize agglomeration economies. Urbanism is popular and fashionable. The goal of this study is to challenge this common wisdom and stimulate discussion. I use the General Social Survey to calculate subjective wellbeing or happiness by size of a place to find out when a place is too big. Malaise or unhappiness increases with size of a place (with a bump around 10k people) and reaches a significant level when population exceeds several hundred thousand. Results are robust to the operationalization of an urban area, and to the elaboration of the model with multiple controls known to predict happiness. This study concerns only the US, and results should not be generalized to other countries or historical contexts. Directions for future research are discussed.