ترجمه فارسی عنوان مقاله

دیابت، سالمندی و زوال شناختی

عنوان انگلیسی

Diabetes, aging, and cognitive decline

کد مقاله	سال انتشار	تعداد صفحات مقاله انگلیسی
76032	2005	5 صفحه PDF

منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Neurobiology of Aging, Volume 26, Issue 1, Supplement, December 2005, Pages 21–25

فهرست مطالب ترجمه فارسی

چکیده

کلیدواژه‌ها

1- مقدمه

2- اختلال شناختی، دیابت و سالمندی: تحلیل مقطعی

2-1- آزمودنی‌ها

2-2- عملکرد شناختی

2-3- متغیرهای زیست‌پزشکی

2-4- تحلیل‌ها

2-5- نتایج شناختی

شکل 1: عملکرد (خطای استاندارد میانگین ± میانگین) بزرگسالان دیابتی و غیردیابتی تقسیم شده به پنج گروه سنی در دو معیار کارایی روانی-حرکتی

2-6- پیش‌بین‌های زوال روانی-حرکتی

3- کندی روانی-حرکتی: نقص شناختی بنیادی مرتبط با دیابت؟

ترجمه کلمات کلیدی

دیابت؛ عملکرد شناختی

کلمات کلیدی انگلیسی

Diabetes; Cognitive function

ترجمه چکیده

دیابت نوع 1 با تغییرات شناختی در کودکان و بزرگسالان رابطه دارد، اما میزان زوال شناختی با افزایش سن و مدت دیابت موضوعی کمتر شناخته شده است. در این مطالعه مقطعی، به بررسی عملکرد عصب‌روان‌شناختی در 200 بزرگسال دیابتی و 175 بزرگسال غیردیابتی می‌پردازیم. این افراد بین 18 تا 64 سال داشتند و به پنج گروه سنی تقسیم‌بندی شدند. زوال شناختی (مرتبط با سن) مشابهی در معیارهای حل مساله، یادگیری و حافظه، و سرعت روانی-حرکتی مشاهده شد، اما تنها در معیار آخری تفاوت معناداری بین آزمودنی‌های دیابتی و غیردیابتی وجود داشت. وجود عوارض زیست‌پزشکی قابل توجه از نظر بالینی به خصوص رتینوپاتی پرولیفراتیو، نوروپاتی محیطی و بیماری عروق محیطی (PVD) بهترین پیش‌بین برای کندی روانی-حرکتی بود. اکنون به نظر می‌رسد که کندی روانی-حرکتی، نقص شناختی بنیادی مرتبط با دیابت ملیتوس است. این که چرا سایر مهارت‌های شناختی کمتر تحت تاثیر قرار می‌گیرند چندان مشخص نیست.

ترجمه مقدمه

اختلال شناختی خفیف در افراد مبتلا به دیابت وابسته به انسولین به هیچ وجه اختلال غیرمعمولی نیست. در کودکان [32] و بزرگسالان [4] مبتلا به دیابت نوع 1، تغییرات شناختی در معیارهای هوش، کارایی روانی-حرکتی، انعطاف‌پذیری شناختی و پردازش سریع اطلاعات بروز پیدا می‌کند. تعداد روزافزونی از مطالعات نشان داده‌اند که اختلال شناختی مرتبط با دیابت تا حد زیادی نتیجه بروز تغییرات در سیستم عصبی مرکزی (CNS) بر اثر هیپرگلیسمی مزمن است [3، 16، 21]. تغییرات مغزی-عروقی [15، 20، 46]، استرس اکسیداتیو به واسطه رادیکال‌های آزاد [2، 31]، تشکیل محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته [43، 44] و احتمالا، اختلال در سیستم‌های مغزی سیگنالینگ انسولین [13] در دیابت و دمانس‌های دژنراتیو مانند بیماری آلزایمر شایع هستند. مطالعات انجام شده بر روی افراد سالم غیردیابتی جامعه عموما نشان داده‌اند که زوال شناختی تقریبا یکی از بخش‌های اجتناب‌ناپذیر روند طبیعی سالمندی است. این تغییرات ممکن است خیلی زود در بزرگسالی آغاز شوند، به طوری که زوال شناختی در معیارهای استدلال انتزاعی، حافظه و سرعت ذهنی در سنین 35 سالگی مشهود است [40]. در صورتی که مکانیزم‌های پاتوفیزیولوژیک متداول در اختلال شناختی برای دیابت و سالمندی مشابه باشند، می‌توان وجود اثرات هم‌افزایی را انتظار داشت. این یعنی با افزایش مدت بیماری و نیز با افزایش سن ممکن است سرعت و میزان زوال شناختی در بزرگسالان دیابتی نسبت به افراد سالم شتاب پیدا کند.

دانلود رایگان 2 صفحه اول مقاله لاتین (PDF)

پیش نمایش مقاله

چکیده انگلیسی

Type 1 diabetes is associated with cognitive changes in children and adults, but the extent to which cognition declines with increasing age, and increasing duration of diabetes, remains poorly understood. This cross-sectional study assessed neuropsychological performance on 200 diabetic and 175 nondiabetic adults, 18–64 years of age, stratified into five age bands. Similar age-related cognitive declines were seen on measures of problem-solving, learning and memory, and psychomotor speed, but it was only on the latter measure that diabetic and nondiabetic subjects differed significantly. The best predictor of psychomotor slowing was the presence of clinically significant biomedical complications, particularly proliferative retinopathy, peripheral neuropathy, and peripheral vascular disease (PVD). It now appears that psychomotor slowing is the fundamental cognitive deficit associated with diabetes mellitus; why other cognitive skills are relatively unaffected remains poorly understood.