انعطاف پذیری ابرازی : تواناییهای تقویت و سرکوب پیشگویی کننده های متفاوت رضایت از زندگی و نشانه-های آسیب شناسی روانی

چکیده

کلمات کلیدی

1. مقدمه 

1.1 فراوانی تنظیم هیجان درمقابل توانایی انعطاف پذیری ابرازی 

2.1 اهمیت نسبی تواناییهای تقویت و سرکوب ابرازی 

3.1 پژوهش کنونی

2. روش

1.2 شرکت کنندگان و شیوه کار 

2.2 مقیاسها

1.2.2 توانایی تنظیم ابرازی 

2.2.2 تاب آوری

3.2.2  فراوانی تنظیم هیجان 

4.2.2 نشانه های آسیب شناسی روانی

5.2.2 رضایت از زندگی

3.2 تحلیل های آماری

3. نتایج 

3.1 تحلیل فاکتور تاییدی

شکل1. بارگذاریهای فاکتور استانداردسازی شده برای الگوی مرتبه ای مقیاس FREE

جدول1. همبستگی های مرتبه صفر فاکتورهای مرتبه دوم مقیاس FREE با مقیاسهای تنظیم هیجان، تاب-آوری، آسیب شناسی روانی و رضایت از زندگی

2.3 تحلیل همبستگی مرتبه صفر

3.3 تحلیل های رگرسیون 

جدول 2. ضریبهای رگرسیون استانداردسازی شده پیشگویی کننده افسردگی با انعطاف پذیری ابرازی با کنترل جنسیت، سن و تنظیم هیجان

جدول 3. ضریبهای رگرسیون استانداردسازی شده پیشگویی کننده اضطراب با انعطاف پذیری ابرازی با کنترل جنسیت، سن و تنظیم هیجان

جدول 4. ضریبهای رگرسیون استانداردسازی شده پیشگویی کننده رضایت از زندگی با انعطاف پذیری ابرازی با کنترل جنسیت، سن و تنظیم هیجان

شکل2. تاثیر متقابل بین تواناییهای تقویت و سرکوب در پیشگویی رضایت از زندگی. سطوح بالا و پایین مطابق با 1 SD بالا یا پایینتر از متوسط است، بترتیب: توانایی تقویت تنها در سطوح بالای توانایی سرکوب رابطه مثبتی با رضایت از زندگی دارد. 

4. بحث

هدف پژوهش حاضر بررسی این موضوع است که آیا انعطاف پذیری ابرازی (یعنی، تواناییهای تقویت و سرکوب) با کاهش آسیب شناسی روانی و افزایش رضایت از زندگی ارتباط دارند. مجموع 310 شرکت کننده دانشجوی چینی نسخه ی چینی مقیاس تنظیم انعطاف پذیر بیان هیجانی (FREE) را همراه با مجموعه ای از مقیاسهایی که به ارزیابی فراوانی تنظیم هیجان، تاب آوری، افسردگی، اضطراب و رضایت از زندگی می پردازند را تکمیل کردند. ویژگیهای روانسنجی نسخه ی چینی FREE کافی بود. هنگام کنترل آماری و فراوانی تنظیم هیجان، توانایی سرکوب بالاتر با نشانه های کمتر افسردگی و اضطراب ارتباط داشت، درحالیکه توانایی تقویتی بالاتر پیشگویی کننده رضایت زندگی بالاتر بود. علاوه براین، طبق ساخت انعطاف پذیری، توانایی تقویت تنها هنگامی پیشگویی کننده ی افزایش رضایت از زندگی بود که توانایی سرکوب بالا بود. این نتایج مجموعا نشان می دهند که انعطاف پذیری ابرازی بطور فزاینده ای مسئول سلامت روانی در فراوانی تنظیم هیجان است، و اینکه تواناییهای تقویت و سرکوب علت ابعاد مختلف سلامت روان هستند. دلالتهای بالینی و پژوهش آینده درباره انعطاف پذیری ابرازی مورد بحث قرار می گیرد.

تفاوتهای فردی در فراوانی تنظیم هیجان فاکتورهای فراتشخیصی هستند که هم علت آسیب شناسی روانی و هم سلامت روان هستند (Aldao, Nolen-Hoeksema, & Schweizer, 2010; Gross & John, 2003). شواهد قابل ملاحظه ای استفاده مکرر از استراتژیهای تنظیم هیجان معین را به سلامت روان پیوند داده اند (Aldao et al., 2010; Gross & John, 2003; Webb, Miles, & Sheeran, 2012). در این تحقیقات، فرض می شود که ارزیابی مجدد عموما انطباقی باشد درحالیکه سرکوب و نسخوار فکری استراتژیهای ظاهرا ناسازگارانه پنداشته می شوند. هرچند، پژوهشهای جدیدتر، هم با درنظر گرفتن تلاشهای تنظیمی و هم بافت اجرای استراتژیهای تنظیمی بر اهمیت انعطاف پذیری در تنظیم هیجان تاکید کرده اند ((Aldao, Sheppes, & Gross, 2015; Bonanno & Burton, 2013; Kashdan & Rottenberg, 2010)). این الگوهای انعطاف پذیری تاحدی متکی بر پژوهش درباره انعطاف پذیری ابرازی است، یعنی توانایی تقویت و سرکوب احساسات نمایش یافته فرد مطابق با نیازهای موقعیتی (Bonanno, Papa, Lalande, Westphal, & Coifman, 2004; Gupta & Bonanno, 2011; Westphal, Seivert, & Bonanno, 2010). دو نوع توانایی تنظیمی در چارچوب انعطاف پذیری ابرازی وجود دارد: تواناییهای تقویت و سرکوب. درحالیکه توانایی تقویت به نشان دادن افزایش نشانه های بیرونی واکنش پذیری هیجانی برای برآوردن نیازهای یک بافت معین اشاره دارد مثلا هنگامی که دوستان شادی یا غم شان را درمیان می-گذارند، توانایی سرکوب برعکس مربوط به کاهش نسبی بیان هیجانی در بافت مربوطه است مانند هنگامی که همکاری اشتباه جالب اما خجالت آور در ارائه نمایش اسلایدی انجام می دهد. انعطاف پذیری ابرازی به توانایی تقویت و سرکوب هیجانات اشاره دارد. یافته های آزمایشی پیشین نشان می دهند که انعطاف پذیری ابرازی پیشگویی کننده سطوح بالاتر نشانه های آسیب شناسی روانی و ساگاری روانی بهتر است (Bonanno et al., 2004; Rodin et al., 2017; Southward & Cheavens, 2017) and better psychological adjustment(Westphal et al., 2010). برتون و بونانو (2016) پرسشنامه ای برای ارزیابی انعطاف پذیری ابرازی، مقیاس تنظیم انعطاف پذیر بیان هیجانی (FREE) تهیه کردند که به بررسی توانایی ادراک شده برای تقویت یا سرکوب بیان هیجانی در مجموعه ای از موقعیتهای اجتماعی فرضی می پرداخت. مقیاس FREE به ارزیابی چهار بُعد توانایی ابرازی، بترتیب تقویت هیجان مثبت، تقویت هیجان منفی، سرکوب هیجان مثبت، و سرکوب هیجان منفی می پردازد. عوامل مرتبه دوم، بترتیب تواناییهای سرکوب و تقویت، نیز وجود دارند.