ترجمه فارسی عنوان مقاله
استفاده از اقدامات محدود کننده در یک مرکز خدمات بهداشت روان حاد کودکان و نوجوانان بستری
عنوان انگلیسی
The Use of Restrictive Measures in an Acute Inpatient Child and Adolescent Mental Health Service
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
30930 | 2014 | 3 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Archives of Psychiatric Nursing, Volume 28, Issue 6, December 2014, Pages 389–391
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
طرح تحقیق
تجزیه و تحلیل داده ها
نتایج
جدول 1. جنسیت و سن بیمارانی که حداقل یکبار محدود شده بودند
جدول 2. دلایل استفاده از اقدامات محدود کننده
جدول 3. راهبردهای مورد استفاده قبل یا حین استفاده از اقدامات محدود کننده
بحث یافته ها
طرح تحقیق
تجزیه و تحلیل داده ها
نتایج
جدول 1. جنسیت و سن بیمارانی که حداقل یکبار محدود شده بودند
جدول 2. دلایل استفاده از اقدامات محدود کننده
جدول 3. راهبردهای مورد استفاده قبل یا حین استفاده از اقدامات محدود کننده
بحث یافته ها
ترجمه کلمات کلیدی
- اقدامات محدود - بستری حاد - خدمات بهداشت روانی - کودکان و نوجوانان -
کلمات کلیدی انگلیسی
Restrictive Measures, Acute Inpatient, Child and Adolescent ,Mental Health Service,
ترجمه چکیده
مسائل مهمی در رابطه با استفاده از اقدامات محدود کننده از قبیل جداسازی و مهار در مراقبت بهداشت روان کودکان و نوجوانان وجود دارد. درک و فهم بیشتر از چگونگی استفاده از اقدامات محدود کننده اهمیت زیادی در ایجاد راهبردهای آگاهانه کاهش استفاده از آنها دارد. در این گزارش مختصر، ما بازرسی 12 ماهه ای (1-1-2010 تا 31-12-2011) از بکارگیری اقدامات محدود کننده (جدا سازی، مهار فیزیکی) در یک مرکز مراقبت روانی بیماران کودک و نوجوان حاد بستری در استرالیا انجام دادیم. این مطالعه نیاز به تلاش های مستمر برای کاهش استفاده از اقدامات محدود کننده در خدمات مراقبت بهداشت روان کودکان و نوجوانان را آشکار ساخت.
اقدامات محدود کننده ای از قبیل مهار کردن و جداسازی در مراقبت بهداشت روان و در جهت اداره بیمارانی استفاده می شود که تهاجمی بوده، قصد خودکشی داشته یا ریسک صدمه زدن به خودشان و یا دیگران را دارند. مسائل قانونی و اخلاقی پیچیده ای در ارتباط با استفاده از آنها وجوو دارد (مویلان ، 2009)، علاوه بر این که پتانسیل آسیب جسمی و روانی به بیماران نیز وجود دارد (مارتین، کریگ، اسپوزیتو، استاب و کاردونا ، 2008). در نتیجه، تلاش های جهانی برای کاهش استفاده از اقدامات محدود کننده در تمامی محیط های مراقبت روانی وجود داشته است.
نرخ نسبتاً بالایی از بکارگیری جداسازی و مهار در خدمات مراقبت بهداشت روانی سراسر دنیا گزارش شده است. در بازنگری نظامدار ادبیات و متون بین المللی موضوع که اخیراً توسط دی هرت، دیریکس، دیمانتر و کورل (2011) انجام شده است، نرخ جداسازی در 26% بیماران (67 نفر از هر 1000 روز بیمار) و نرخ مهار کردن 29% (7/42 به ازای هر 1000 روز بیمار) گزارش شده است. در استرالیا، موسسه بهداشت و رفاه استرالیا (AIHW) (2013) گزارش کرده است که بطور ملی، بخش های کودکان و نوجوانان دارای نرخ جداسازی (9/20 مورد در هر 1000 روز بستری) بالاتری در مقایسه با بخش های بزرگسالان (9/11 به ازای هر 1000 روز تخت) در دوره 2011 – 2012 بوده اند.
درک چگونگی استفاده از اقدامات مهاری در مراقبت بهداشت روان گامی مهم به سوی کاهش یا حذف این اقدامات است. اطلاعات بیشتری در مورد استفاده از این اقدامات در خدمات بهداشت روان کودکان و نوجوانان لازم است (پوژه، پاپالاردو، بوچلو و هاروی ، 2013). بخصوص داده های ناکافی در مورد رفتارهای مرتبط با استفاده از اقدامات مهاری در این گروه جمعیتی در دسترس است، و هیچ اطلاعاتی در مورد راهبردهای مورد استفاده برای آرام کردن بیماران قبل یا در حین استفاده از این اقدامات وجود ندارد (دی هرت و همکاران، 2011؛ پوژه و همکاران، 2013). در این گزارش مختصر، ما بازرسی کاربرد اقدامات محدودساز (جداسازی و یا مهار فیزیکی) را در بخش های مراقبت روانی کودکان و نوجوانان در استرالیا را ارائه نموده ایم.