قیمتهای کالا و CPI: هم‌انباشتگی، اطلاعات و استخراج علائم

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2. مدل

2.1 بخش ساخت

3.ویژگی‌های مجموعه زمانی سطح قیمت

جدول 1. آزمونهای ریشه‌ای واحد فیلیپس-پرون از شاخصهای قیمت ماهانه

جدول 2. آزمونهای ریشه‌ای واحد از شاخصهای قیمت ماهانه واقعی کالا

جدول 3. آزمونهای اثر یوهانسون

4. سیاست

5.نتیجه‌گیری

 

این مقاله شالوده نظری رابطه قیمت کالا/ قیمت هم‌افزوده را ارائه می‌کند، شرایط را تحت قیمتهای کالا توضیح می‌دهد که متغیرهای اطلاعاتی سودمندی برای سیاست پولی هستند و نتایج تجربی ارائه می‌کنند که نشان میدهد چرا پیش‌بینی قیمتهای کالا فایده‌ی چندانی نداشت.

اخیرا کارشناسان سیاسی (انجل 1987، ویت 1988، دی فینا 1988، گارنر 1989، فورلانگ 1989)، مدرسان (باگتون و برانسون 1988، هال 1982، بیلی 1989) و تحلیلگران مالی بخش خصوصی (بریتان 1988، کادلو 1988) در استفاده از شاخصهای قیمت کالا، شاخصهای سیاست پولی علاقه زیادی نشان دادند. بیشتر این علاقه از مشاهداتی برمی‌آید که شاخصهای قیمت کالا باعث ایجاد شاخص قیمت کالا (CPI) شدند و همچنین احتمال وقوع تورم را نشان می‌داد و بنابراین در ایجاد پیش‌بینی‌های بهتر از تورم در آینده سودمند است. به طور ناخودآگاه، تغییرات در احتمال وقوع تورم با تغییرات در قیمت کالا قبل از انعکاس در تغییرات CPI آشکار می‌شود زیرا بازارهای کالا بازارهای مزایده سوداگرانه هستند که قیمتها سریعا برای تغییرات در اطلاعات تعدیل می‌شوند درحالیکه قیمتهای زیادی دربردارنده پاسخ CPI به احتمال وقوع تورم با تاخیر هستند. اگر مسئله این باشد، علامت احتمال وقوع تورم از بازارهای کالا از بازارهای کالا حاصل می‌شود که می‌تواند اختیار مالی را همراه با اطلاعاتی ارائه کند که میتوان آنها را برای کاهش نوسان سطح قیمت به کار برد. درحالیکه همبستگی آشکاری بین شاخصهای قیمت و CPI محتمل است، شواهد تجربی اندکی از استدلال اطلاعات برای قیمتهای کالا پشتیبانی می‌کنند که میتوان آنها را به طور موثر برای پیش بینی CPI یا تعدیل سیاست پولی به کار برد. برای مثال، بیلی (1989)، باگتون و برانسون (1988) و گارنر (1989) پی بردند هیچ رابطه بلندمدت قابل تشخیصی بین قیمتهای کالا و CPI نیست (دو مجموعه زمانی هم‌انباشته نشده‌اند)، با این وجود باگتون و برانسون (1988) و گارنر (1989) رابطه کوتاه مدت ضعیفی پیدا کردند (قیمتهای کالا به پیش‌بینی تورم قیمت مصرف‌کننده در آینده کمک می‌کند) درحالیکه بیلی (1989) موفق به یافتن این رابطه نشد. ویت (1988) نشان داد نه تنها رابطه بلند مدتی وجود دارد بلکه این قیمتهای کالا باید هدف واسطه سیاست پولی باشند. این پیشنهاد توسط گارنر (1989) به بحث گذاشته شد و توسط کیچن، کاوی و لی‌بلانک (1990) که مدعی شدند سیاست پولی باعث کنترل قیمتهای کالا می‌شود میتوانست باعث از هم‌گسیختگی اقتصادی جدی در بازارهای کشاورزی شود، اگرچه هیچ پیوندی بین قیمتهای کالا و سیاست پولی به دست نیامد که بتوان از آن بهره‌برداری کرد. بازبینی (1988) دی‌فینا از مطالعات انجام گرفته او را به پاسخی مشابه رساند. یکی از محرکهای این مقاله ارائه‌ی مبنای نظری برای روابط بلندمدت و کوتاه‌مدت بین قیمتهای کالا و مصرف‌کننده است، و تا کنون از نتایج نظری استفاده شد تا تفسیر منسجم یافته‌های تجربی مختلف را نشان دهد. این مقاله مدل احتمال وقوع منطقی دو بخشی را توسعه داد که اطلاعات مفید و جالبی در مورد قیمتهای کالا از CPI به همراه داشت که قیمت تولیدکنندگان تعریف می‌شد. این مدل فیشر (1977) و گری (1976) را دنبال می‌کرد که دستمزدشان در بخش تولید توسط قراردادهای بلندمدت دنبال می‌شد درحالیکه قیمتهای کالا در بازارهای مزایده سوداگرانه تعیین شدند. یافته‌های اصلی این تحلیل را در پایین دنبال کنید. ابتدا، اگر CPI بی‌ثابت باشد، پس منبع احتمالی این بی‌ثباتی شیوه سیاست پولی است. این نتیجه با نظریه پاچنینو و راچی (1990) و گودفرند (1987) مطابقت دارد. دوم، درحالیکه این مدل نشان می‌دهد رابطه‌ی نزدیکی بین قیمتهای کالا و هم‌انباشتگی دیده می‌شود، قیمتهای کالا و قیمتهای انبوه فقط تحت فرضیات خاصی در نقش تامین پول یا فرآیندهای احتمالی هم‌انباشته می‌شوند تا شوک تقاضا و تامین سیستم را به وجود آورند. آزمونهای تجربی متنوع پشتیبانی ضعیفی برای این فرضیه ارائه کردند که قیمتهای کالا و CPI به‌هم‌پیوسته هستند. سوم، حتی اگر رابطه بلندمدت بین مصرف‌کننده و قیمتهای کالا موجود نباشد، اطلاعات در مورد قیمتهای کالا برای پیش‌بینی قیمتهای آینده مصرف‌کننده سودمند خواهد بود. هرچند، مشکلات استخراج علائم در برابر استفاده از قیمتهای کالا برای ایجاد سیاست پولی کاهش یافت.