دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 134738
ترجمه فارسی عنوان مقاله

برآورد فضایی جریان های آوار، بارندگی و وابستگی آن به دوره بارندگی باران

عنوان انگلیسی
Spatial estimation of debris flows-triggering rainfall and its dependence on rainfall return period
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
134738 2017 40 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Geomorphology, Volume 278, 1 February 2017, Pages 269-279

ترجمه چکیده
پیش بینی وقوع جریان های حوضه ها برای صدور هشدارهای خطرناک اساسی است و اغلب به بارندگی بعنوان عامل تحریک کننده و استفاده از آستانه های بارندگی تجربی بر اساس مشاهدات باران سنجی می پردازد. جزء شناخته شده عدم قطعیت مرتبط با استفاده از آستانه باران مربوط به نمونه برداری از تغییرات بارندگی بسیار متفاوت با شبکه های اندازه گیری کم بار است. در این کار، توزیع فضایی عمق بارندگی در ناحیه هایی که تا 10 درجه سانتیگراد از نقاط شروع آغاز جریان جریان انبوه به عنوان تابعی از دوره بازگشت انجام می شود، مورد بررسی قرار می دهیم و از این اطلاعات برای تحلیل اشتباهات پیش بینی شده در تخمین جریان جریان انبوه که باعث بارش می شود، استفاده می کنیم. هنگامی که داده های سنج باران استفاده می شود. به طور خاص، ما بررسی تاثیر تراکم باران و استفاده از روش های مختلف درون یابی. برآورد بارش رادار با وضوح بالا، نشان دهنده بهترین برآورد بارش باران فضایی توزیع شده در نقطه شروع و در ناحیه اطراف آن، با استفاده از شبکه های باران سنجی که به طور تصادفی تولید می شوند و با تراکم های مختلف متفاوت می شوند، نمونه برداری می شوند. بارش جابجایی باعث بارندگی برآورد شده با استفاده از سه روش درونیابی بارندگی: نزدیک ترین همسایه، وزن دهی معکوس و کریگینگ معمولی. به طور متوسط ​​بارش باران را نشان می دهد که نقطه اوج محلی مربوط به نقطه شروع شروع باقی مانده است و بارندگی با فاصله ای که با دوره بازگشت بارندگی باعث افزایش می شود افزایش می یابد. تعیین اندازه گیری اندازه گیری باردهای تصادفی منجر به کاهش دستیابی به بارش بارانی می شود که بدون در نظر گرفتن روش های درون یابی با دوره بازگشت افزایش می یابد و با تراکم سنج باران افزایش می یابد. برای رویدادهای دوره ای کوچک و تراکم باران بالا، تفاوت در روش ها جزئی است. با افزایش دوره بازگشت و کاهش تراکم سنج باران، نزدیک ترین روش متقابل کمتر محاصره می شود، زیرا تنها از نزدیکترین سنجنده باران به نقطه شروع جابجایی استفاده می کند. برعکس، وزن دهی معکوس و کریگینگ عادی، که از سنجنده های باران استفاده می کنند، علاوه بر نزدیکترین محدوده جغرافیایی، در مقایسه با نزدیک ترین، دارای منفی های منفی است که با دوره بازگشت افزایش می یابد. انحراف استاندارد مقادیر اینترپولیتی زمانی که نزدیک ترین همسایه با توجه به معادله فاصله معکوس و کریگینگ معمولی استفاده می شود بزرگتر است. برای دوره بازگشت بزرگ و تراکم کم باران، اختلاف بین روش ها جزئی است.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  برآورد فضایی جریان های آوار، بارندگی و وابستگی آن به دوره بارندگی باران

چکیده انگلیسی

Forecasting the occurrence of debris flows is fundamental for issuing hazard warnings, and often focuses on rainfall as a triggering agent and on the use of empirical rainfall thresholds based on rain gauge observations. A recognized component of the uncertainty associated with the use of rainfall thresholds is related to the sampling of strongly varying rainfall variability with sparse rain gauge networks. In this work we examine the spatial distribution of rainfall depth in areas up to 10 km from the debris flow initiation points as a function of return period, and we exploit this information to analyze the errors expected in the estimation of debris flow triggering rainfall when rain gauge data are used. In particular, we investigate the impact of rain gauge density and of the use of different interpolation methods. High-resolution, adjusted radar rainfall estimates, representing the best available spatially-distributed rainfall estimates at the debris flows initiation point and in the surrounding area, are sampled by stochastically generated rain gauge networks characterized by varying densities. Debris flow triggering rainfall is estimated by means of three rainfall interpolation methods: nearest neighbor, inverse distance weighting and ordinary kriging. On average, triggering rainfall shows a local peak corresponding to the debris flow initiation point, with a decay of rainfall with distance which increases with the return period of the triggering rainfall. Interpolation of the stochastically generated rain gauge measurements leads to an underestimation of the triggering rainfall that, irrespective of the interpolation methods, increases with the return period and decreases with the rain gauge density. For small return period events and high rain gauge density, the differences among the methods are minor. With increasing the return period and decreasing the rain gauge density, the nearest neighbor method is less biased, because it makes use only of the closest rain gauge to the debris flow initiation point. On the contrary, inverse distance weighting and ordinary kriging, which are using rain gauges located farther from the debris flows in addition to the closest one, exhibit negative biases that increase with return period. The standard deviation of the interpolated values is larger when the nearest neighbor is used with respect to inverse distance weighting and ordinary kriging. For large return period and low rain gauge density, the differences among the methods are minor.