منافع سرمایه گذاران خارجی و فرار مالیاتی شرکتی: شواهدی از یک اقتصاد نوظهور

چکیده

کلیدواژه 

۱. مقدمه 

2-بررسی ادبیات و توسعه فرضیه

1-2- چشم انداز تئوری

2-2- فرضیات توسعه

3-روش تجربی

1-3- منبع داده های نمونه

2-3- مشخصات مدل تجربی و ماهیت متغیرها

3-3 روش تخمینی

4-نتایج

5.نتیجه گیری

ورود سرمایه های خارجی به کشورهای در حال توسعه موجب نگرانی شده است، زیرا فرصت تغییر سود در سراسر محل های عملیاتی مختلف آنها، شرکت های چندملیتی را از پرداخت مالیات در کشورهای میزبان معاف کرده است. بنابراین، این مطالعه به بررسی تأثیر مالیات برمنافع سرمایه گذاران خارجی در اقتصاد در حال توسعه کشور میزبان می پردازد. نمونه داده ها از گزارش های سالانه 100 شرکت برتر مالی FTSE Bursa مالزی برای دوره های مالی 2009، 2010 و 2011 استخراج شده است. با استفاده از چهار معیار فرار مالیاتی و سه معیار سرمایه گذار خارجی، تحلیل ما از پانل پویا داده ها با سیستم تخمین زننده GMM، روابط مناسبی بین منافع سرمایه گذاران خارجی و فرار مالیاتی شرکتی در میان شرکت های بزرگ مالزی را نشان می دهد. این نتیجه این احتمال را بیان می دارد که شرکت های چند ملیتی مقیاس های بین المللی عملیاتی خود را برای فرار از مالیات در کشورهای میزبان و اصلی فاش نمایند. بنابراين، اقتصادهای نوظهور باید مزایای باقی مانده از سرمایه گذاری مستقیم خارجی را در صورت وجود چنین فرار مالیاتی تحت توسعه اقتصادی خود در نظر بگیرند.

مالکیت خارجی - از طریق سرمایه گذاری مستقیم، سرمایه گذاری مشترک، ادغام و خرید و یا مالکیت سهام (Dahiya and Gupta, 2004) منافع سرمایه گذاران خارجی را نشان می دهد (Ohori, 2011). این شرکت های خارجی وابسته به مالکیت / برای اغلب اقتصادهای د رحال توسعه که به دنبال عملکرد فوق العاده اقتصادی خود بنا به رشد و توسعه سریع خود، (Mohd Ghazali, 2010)، بهره وری بالاتر (Khawar, 2003)، سطح بالایی از افشای داوطلبانه (Haniffa and Cooke, 2002) ارزش سهام (Huang and Shiu, 2009) و بازده در کشورهای میزبان می باشند مطلوب است. دلایلی از سوی شرکت ها، از جمله دسترسی به بازارهای جدید، فرصت بهره برداری از منابع، هزینه های پایین تر کار، پیشرفت تکنولوژی، آزاد سازی سیاست، و مهمتر از همه، مشوق های مالیاتی، به عنوان انگیزه ای برای آنها در خارج از کشور عمل کرده است. با توجه به این دلایل، بازارهای نوظهور به میدان های جنگ تبدیل شده اند که شرکت های چند ملیتی در میان خود رقابت می کنند (Luo, 2002). به عنوان مثال، در آسیا، حجم سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) در جنوب، شرق و جنوب شرقی آسیا از 24.5 میلیارد دلار در سال 2009 به 299.7 میلیارد دلار در سال 2010 افزایش یافته است (UNCTAD, 2011, p. 45). تنها در آسیای جنوب شرقی، افزایش 26 درصدی میزان سرمایه گذاری مستقیم خارجی به 117 میلیارد دلار در همان سال ثبت شد. به همین ترتیب، اقتصاد مالزی شاهد افزایش 30 درصدی از 9.1 میلیارد دلار در سال 2010 به 11.9 میلیارد دلار در سال 2011 بود (MIDA, 2012, p. 15).. در حالی که احتمالا این ورودی قابل تحسینی برای رشد اقتصادهای در حال توسعه در آسیا می باشد عنوان شده است که شرکت های چند ملیتی کسب و کار خود را طوری کنترل می کنند که از دادن مالیات در هر بخشی که کار می کنند فرار نمایند (Christensen and Murphy, 2004). علاوه بر این، مطالعات تجربی همچنین نشان داده است که شرکت های چند ملیتی ایالات متحده با وجود سطح بالایی از سودآوری، مالیات های کمتری در کشورهای میزبان می پردازند (Grubert and Mutti, 1991; Hines and Rice, 1994; Kinney and Lawrence, 2000). احتمالا این مطلب به دلیل فرصت های برای تغییر درآمد شرکت ها در سطح بین المللی (Shackelford and Shevlin, 2001) و مشوق های مالی ارائه شده توسط کشورهای میزبان می باشد. از لحاظ نظری، این جای تعجب دارد، زیرا انتظار می رود که این شرکت ها به دنبال مشروعیت سازمانی باشند که تحت قرارداد اجتماعی صریح بین آنها و جامعه ای که در آن فعالیت می کنند میباشد. هر گونه اقدام فرار مالیاتی به معنای نقض قرارداد اجتماعی است و «جرم علیه ملت» است. (Landolf, 2006, p. 6) بنابراین، برای اینکه سازمانی قانونی شود، باید با پرداخت مالیات به جامعه اقتصادی میزبان، مسئولیت اجتماعی خود را انجام داد (Preuss, 2010; Williams, 2007a). از آنجایی که عموما شرکتهای چندملیتی معتقدند که به بهترین شیوه های بین المللی عمل می کنند، آنها به عنوان شرکت های مسئول اجتماعی شناخته می شوند. بنابراین ارزش دارد تا بررسی کنیم که آیا این شرکت ها مساله مشروعیت سازمانی را در نظر می گیرند یا خیر. اگر آنها واقعا از پرداخت مالیات فرار نمایند، همانطور که کریستنسن و مورفی (2004) ادعا نمودند، مزایای استفاده از راهبردهای مدیریت مالیات، هزینه ها را جبران کرده بر مشروعیت سازمانی کمتر توجه می نماید. اما با وجود افزایش سرمایه گذاری های برون مرزی، وضعیت مالیات این شرکت ها در اقتصادهای در حال توسعه کشور میزبان هنوز مشخص نیست. گرچه بعضی از مطالعات تأثیرات مالیاتی سرمایه گذاری خارجی در ایالات متحده و انگلیس را مورد بررسی قرار داده اند، مطالعات مشابه در کشورهای در حال توسعه تقریبا انجام نشده است. بنابراين، اين مطالعه رابطه بين منافع سرمايه گذاران خارجي و فرار مالیاتی شرکت ها را در ميان شرکت هاي ثبت شده مالزي بررسي مي کند. سه معیار مرتبط برای جذب منافع سرمایه گذاران خارجی به طور جامع استفاده می شود: نسبت سهام سرمایه گذاران خارجی به کل سهام شرکت ها، سهم قابل توجه سهام خارجی و نسبت مدیران خارجی در هیئت مدیره. از سوی دیگر، فرار از مالیات شرکت ها با استفاده از چهار روش مشابه برآورد می شود: نرخ مالیات موثر حسابداری (ETR)، نرخ مالیات بر نقدینگی در درازمدت (ETR)، نسبت هزینه های مالیات بر درآمد به جریان نقدینگی عملیاتی و نسبت مالیاتی که برای عملیات جریان نقدینگی پرداخت می شود. طبق دیدگاه 2020 (MIDA, 2012)، مالزی به عنوان زمینه این مطالعه بدلیل ماهیت در حال ظهور اقتصاد آن و پتانسیل آن برای سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI)، انتخاب شده است. در واقع، تلاش های اخیر دولت کنونی کشور برای جذب سرمایه گذاری های خارجی بسیار مورد قدردانی قرار گرفته است . بنابراین لازم است این نوع مطالعه را انجام داده و به درستی سیاست های کشور را در خصوص سرمایه گذاری مستقیم خارجی، حداقل در مورد امور مربوط به مالیات ارزیابی شود. این امر به ویژه با توجه به یافته های اخیر در مورد خروج بودجه غیرقانونی از کشور از طریق عدم پرداخت مالیات تجاری، اهمیت دارد . بخش باقی مانده این مقاله به شرح زیر است: بخش 2، به بررسی متون مربوطه و بیان فرضیات تست شده می باشد. بخش 3 اطلاعاتی در مورد روش تجربی ارائه می دهد که شامل منبع نمونه ای از داده ها، مشخصات مدل، اندازه گیری های متغیر و روش برآورد مدل است. بخش 4 نتایج حاصل از ارزیابی پارامتر را بیان کرده، و بخش 5 نتیجه گیری است.