ارزیابی املاک و مستغلات، حساب جاری و الگوهای رشد اعتبار، قبل و بعد از بحران سال 2008-9

ما به بررسی ثبات حسابداری متغییرهای شرطی سازی برای ارزیابی املاک و مستغلات قبل و بعد از بحران سال 2008-9 در پانل 36 کشور پرداخته، شکست بحران را به رسمیت می شناسد. ما ثبات ارتباط بین ارزیابی املاک و مستغلات و الگوهای حساب جاری عقب افتاده را، قبل و بعد از بحران ارزیابی می نمائیم. متغییر مهم اقتصادی در حسابداری برای تغییرات ارزیابی املاک و مستغلات به افزایش ارزش ارزیابی املاک و مستغلات عقب افتاده تبدیل شده، همراه با کاهش عقب افتاده حساب جاری/GDP، اعتبار داخلی عقب افتاده/رشدGDP، و افزایش ارزش ارزیابی بازار سهام عقب افتاده می باشد. افزایش انحراف معیار در افزایش ارزش املاک و مستغلات عقب افتاده مرتبط با افزایش 10% در افزایش ارزش املاک و مستغلات موجود بوده، بزرگ تر از تاثیر افت انحراف معیار در حساب جاری عقب افتاده/ GDP و اعتبار داخلی عقب افتاده/ رشد GDP می باشد. نتایج از حساب جاری و کانال های رشد اعتبار حمایت می نمایند، در حالی که کانال های حرکتی مهم ترین نقش را ایفاء می نمایند.

بحران جهانی 2008-9 به بحث و بررسی عوامل موثر در بحران می پردازد. آیا عدم تعادل جهانی یا رشد اعتبار بیشمار جوانب کلیدی هستند؟ شرکت کنندگان در بحث عبارتند از بوریو و دیسیاتات (2011)، معتقد هستند که عامل اصلی بحران مالی صرفه جویی بیش از حد نیست بلکه انعطاف پذیری بیش از حد سیستم پولی و سیستم مالی بین المللی می باشد؛ و اوبسفلد (2012:20) اشاره می نماید که "عدم تطبیق ترازنامه نهادهای مدنظر به ارائه مستقیم ترین شاخص های بی ثباتی بالقوه بیش از عدم تعادل جهانی می پردازند، هر چند عدم تعادل ممکن است نشانه این موضوع باشد که تهدیدات مالی عمیق تر گرد هم می آیند". برخلاف این پس زمینه، ما این سوالات را در زمینه بازار املاک و مستغلات بازبینی می نمائیم. اهمیت کلان بازار املاک و مستغلات امروزه به خوبی قابل افزایش ارزش می باشد. مثال اصلی این موضوع ایالات متحده می باشد، جایی که عنوان لیمر (2007) مختصرا به شرح زیر است: "مسکن چرخه کسب و کار است". به صورت پیش فرض، فرد انتظار دارد که حساب جاری و روندهای رشد اعتبار بر ارزیابی املاک و مستغلات ملی تاثیر می گذارند. پیوند اولیه بین ارزیابی املاک و مستغلات و کسری حساب جاری از حسابداری ملی و روش جذب پیروی می نماید. رشد کسری حساب جاری نشانه شکاف در حال رشد بین مصرف ساکنین داخلی و خروجی آن ها می باشد. تا زمانی که تقاضا برای دارایی های کلیدی باداوم غیر تجاری، همانند املاک و مستغلات، به صورت مثبت مرتبط با جذب می باشد، فرد انتظار دارد کسری بالاتر حساب جاری مرتبط با ارزیابی بالاتر املاک و مستغلات باشد. با این حال، در حالی که اکثر خانواده ها خرید مسکن خود را از طریق سیستم بانکداری تامین مالی می نمایند، عمق بیشتر مالی و نرخ رشد سریع اعتبار تقاضا برای مسکن را افزایش می دهد، که همین موضوع احتمالا منجر به افزایش ارزیابی املاک و مستغلات می گردد. از این رو، فرد انتظار دارد حساب جاری و روندهای اعتبار برای ارزیابی املاک و مستغلات مهم باشند، و به صورت پیش فرض هیچ دلیل قطعی جهت تصور این موضوع وجود ندارد که کدام یک از دو مورد باید تسلط داشته باشند. در آیزنمان و جینجارک (2009) ما به صورت تجربی به بررسی این مسائل در 41 کشور، برای سال های 1990-2005 پرداخته، به بررسی رابطه موجود بین کسری حساب جاری عقب افتاده و افزایش ارزش قیمت های املاک و مستغلات/ کاهش GDP پرداخته، عوامل کلان مرتبط با ارزیابی املاک و مستغلات را کنترل می نمائیم [GDP عقب افتاده/ رشد سرمایه، تورم، عمق مالی، موسسه، رشد جمعیت شهری و نرخ سود واقعی]. ما درمی یابیم که رابطه مثبت قوی بین کسری حساب جاری عقب افتاده و افزایش ارزش املاک و مستغلات وجود دارد، جایی که افزایش ارزش توسط عمق مالی افزایش یافته، و توسط کیفیت موسسات کاهش می یابد. جالب توجه است که، اهمیت اقتصادی تغییرات حساب جاری، در حسابداری برای ارزیابی املاک و مستغلات، بیش از دیگر متغییرها، از جمله نرخ بهره واقعی و تورم می باشد. ادبیات در حال رشد کانال های متعدد مرتبط با ارتباط مثبت حساب جاری و الگوهای رشد اعتبار با ارزیابی املاک و مستغلات را شناسایی می نماید. تومورا (2010) به تحلیل نقش شرایط بازار اعتبار در شکل گیری درونی چرخه های رونق بازار مسکن، در مدل چرخه کسب و کار می پردازد. زمانی که خانواده ها در خصوص مدت زمان دوره رشد درآمد بالای موقت نامطمئن هستند، قیمت های پیش بینی شده آتی مسکن در طول دوره رشد بالا افزایش یافته و در پایان دوره کاهش می یابد. این تحولات در چرخه های رونق مسکن مبتنی بر انتظار مدل در قیمت های مسکن جای دارند، تنها اگر اقتصاد مرتبط با جریانات سرمایه بین المللی باشد. علاوه بر این، نسبت های حداکثر بالای وام به ارزش برای رهن ساکنین منجر به چرخه های رونق مسکن بدون جریانات سرمایه بین المللی نمی شوند. لایبسون و مولراستروم (2010) اشاره می نمایند که حباب های دارایی ملی ممکن است عدم تعادل بین المللی را شرح داده، منجر به کسری تجاری بزرگ بشوند. در نمونه 18 کشور OECD بعلاوه چین، جنبش در قیمت های مسکن به تنهایی نیمی از تغییر در کسری تجارت را شرح می دهند. مدل گته (2010) نشان می دهد که تقاضای افزایش یافته برای مسکن منجر به کسری تجارت بدون نیاز به تاثیرات ثروت یا تجارت در کالاهای سرمایه ای می شود، و رونق مسکن بزرگ تر می باشد اگر کشور به اجرای کسری تجارت بپردازد. این پیش بینی ها سازگار با تجربه قبل از بحران کشورهای OECD هستند. آدام و همکاران (2011) یک مدل قیمت گذاری دارایی اقتصادی باز را با خانواده ها مطرح می نمایند که توسط باورهای ذهنی در خصوص رفتار قیمت مشخص می گردد و این باورها با استفاده از قانون Bayes به روز رسانی می شوند. آن ها نشان می دهند که پویایی باور حاصل منجر به شوک های اقتصادی قابل توجه شده و شاهد تجربی ارتباط بین الگوهای حساب جاری و ارزیابی های املاک و مستغلات را تکرار می نماید. پویایی باور به صورت موقت قیمت مسکن را از اصول جدا می سازد، بنابراین نرخ بهره پائین می تواند منجر به رونق قیمت مسکن بشود. در حالی که دلیلی برای اهمیت نسبی حساب جاری و الگوهای اعتبار جهت ثابت در طول زمان در حسابداری ارزیابی املاک و مستغلات وجود ندارد، ما در این مقاله به بررسی الگوهای قبل از بحران جهانی پس از بحران می پردازیم. به خصوص، ما به سوالات زیر توجه می نمائیم: 1. ثبات متغییرهای شرطی کلیدی ارزیابی املاک و مستغلات را قبل و بعد از بحران مدنظر قرار می دهد؛ به خصوص اهمیت نسبی حساب جاری و الگوهای رشد اعتبار مدنظر هستند. 2. اهمیت حرکت قیمت املاک و مستغلات، همانگونه که توسط تاثیر افزایش ارزش املاک و مستغلات عقب افتاده در حسابداری افزایش ارزش املاک و مستغلات موجود اندازه گیری شده است، به کنترل دیگر عوامل کلان می پردازد. این مسئله مرتبط با مسائل پویایی حباب ممکن می باشد، جایی که افزایش ارزش عقب افتاده انتظارات افزایش ارزش آتی را تقویت می نماید. 3. تقارن الگوها در طول افزایش ارزش املاک و مستغلات در مقابل استهلاک املاک و مستغلات قرار دارد. 4. دو روش علیت ممکن بین حساب جاری و الگوهای ارزیابی املاک و مستغلات وجود دارد. 5. درجه ای از ارزش سهام که توسط متغییرهای شرطی مشابه مورد تاکید قرار می گیرد. در کل، مقاله ما نشانگر مجموعه ای از الگوهای متغییر زمانی می باشد، در حالی که پایداری ارتباط بین ارزیابی املاک و مستغلات الگوهای حساب جاری عقب افتاده را قبل و بعد از بحران ارزیابی می نماید. رگرسیون پایه برآورد پانل پویای 36 کشور، در طول دوران 2005-2012 است، که کاهش بحران را به رسمیت می شناسد. این موضوع نرخ افزایش ارزش ارزیابی املاک و مستغلات را همانگونه که توسط همبستگی های زیر توصیف شده است مدنظر قرار می دهد: نرخ افزایش ارزش عقب افتاده ارزیابی املاک و مستغلات، کاهش عقب افتاده در حساب جاری/ GDP، تغییرات عقب افتاده در اعتبار داخلی/GDP، تغییرات عقب افتاده در افزایش ارزیابی بازار سهام، و بردار تغییرات عقب افتاده کنترل های کلان [ تورم، رشد تولید صنعتی، گسترش TED، گسترش مطلق، VIX، و ذخایر بین المللی]. قابل توجه ترین متغییر اقتصادی در توجه به تغییرات ارزیابی املاک و مستغلات به افزایش ارزیابی املاک و مستغلات عقب افتاده منجر شده، همراه با کاهش عقب افتاده حساب جاری/ GDP، اعتبار داخلی عقب افتاده/ رشد GDP، و افزایش ارزیابی بازار سهام عقب افتاده می باشد. سه تاثیر اول از لحاظ اقتصادی قابل توجه هستند: افزایش انحراف معیار در افزایش ارزش املاک و مستغلات عقب افتاده مرتبط با افزایش 10% در املاک و مستغلات موجود می باشد، که بسیار بزرگ تر از تاثیر کاهش انحراف معیار در حساب جاری عقب افتاده است، و همین موضوع منجر به افزایش عقب افتاده در اعتبار داخلی/ رشد GDP می گردد. از این رو، نتایج از کانال های رشد اعتبار و حساب جاری حمایت می نمایند، در حالی که کانال های انتظارات و روح های حیوان مهم ترین نقش را در رونق و کاهش ارزیابی املاک و مستغلات ایفاء می نمایند. در حالی که بازخورد مثبت معکوس افزایش املاک و مستغلات به کسری حساب جاری از لحاظ نظری تکذیب نمی گردد، ما درمی یابیم که این موضوع در طول دوره نمونه ما حمایت نمی گردد. ما از بازخورد مثبت افزایش ارزش املاک و مستغلات به افزایش ارزش بازار سرمایه حمایت می نمائیم، که سازگار با تاثیرات ثروت برگرفته از ارزیابی املاک و مستغلات به سرمایه گذاری است.