هر چه امنیت بیشتر باشد، خطر نیز بالاتر می رود : مدل بی ثباتی مالی و نفوذ بانک

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

شکل 1 : جریان TED و سرمایه گذاری های شبکه برای بانک ها و دلال های واسطه

2- مدل 

1-2 : ایجاد 

2-2 : نیاز به تامین مالی 

3-2 : دارایی های بانک ها و عرضه ی نقدینگی 

4-2 : بازار

جدول 1 : شبیه سازی عددی از احتمال وقوع بحران 

5-2 : انتخاب نفوذ از جانب بانکداران  

شکل 2 : نفوذ بانکداران و ابزار در دسترس مالکان منازل. به یاد داشته باشید که خط یکنواخت بیانگر سطح ابزار در برابر ارزش سپرده هایی است که در فرمول 10 محاسبه شده اند. 

3- شبیه سازی مدل 

3.1. درجه بندی

شکل 3 : مقایسه ی توزیع برای تتا. نکته : خط پیوسته بیانگر تابع تراکم بر اساس توزیع بتا با استفاده از میانگین 50 درصد و انحراف معیار 5./. است. 

شکل 4 : احتمال بحران و سطح بهینه ی میزان سپرده ی D. توجه کنید که منحنی بیانگر احتمال بحران و سطح بهینه ی D است. 

2-3 : نتایج

شکل 5 : تحلیل نقاط قوت. توجه : منحنی هر پنل بیانگر احتمال بحران در مقایسه با میانگین تتا است. هر منحنی برای پارامترهای مختلف در مدل است. 

3-3 : شدت 

4- نکات نتیجه گیری

نقش نفوذ بانک را برای اینکه چرا بحران های مالی سال های 2007 و 2008 زمانی گره گشایی شده اند که ظاهرا اقتصاد نسبت به خطرات بحران آسیب پذیر بود، تشریح خواهیم کرد. برای رسیدن به این هدف مدلی که دایموند و راجان ارائه کرده اند را گسترده تر خواهیم کرد تا جایی که احتمال بحران های مالی تفاوت داشته باشد. در مدل ما خطرت کلی جریان های مالی نقش کلیدی را در افزایش بحران ها دارند زیرا جریان مالی قوی در سیستم بانک داری پرنفوذ احتمالا اقتصاد را در معرض خطر جدی تری قرار می دهد. مثال مربوط به محیط امن را در نظر میگیریم که در آن نیاز به جریان مالی میانگینی به نسبت پایین دارد. با استفاده از تحلیل های عددی نشان می دهیم که محیط امن تر می تواند بانک ها را تشویق کند تا نفوذ خود را بالا ببرند و در نتیجه سیستم بانکی ایجاد شود که نسبت به شوک های مالی آسیب پذیر تر است.

توافقی که پیرامون بحران سال های 2007 و 2008 وجود دارد این است که بخش بانکداری در معرض خطرهای شدید ورشکستگی قرار گرفتند قبل از اینکه بحران روی دهد. در مقابل تصوری در شرایط بحران وجود داشت که احتمالا بانک ها در محیط امنی قرار گرفتند (1) مربوط به این موضوع حقیقت شایان ذکر این است که جریان های پولی برای بانک ها قبل از بحران خیلی فراوان بودند. گارتن و متریک می گویند که بازار قراردادهای خرید که سبب جریان های پولی کوتاه مدت برای بانک ها و دیگر موسسات مالی شد به سرعت در دوره های قبل از بحران 2007 تا 2008 رشد کرد. در این زمان هزینه های جریان های مالی در سطح نسبتا پایینی حفظ شد مثلا جریان TED که در واقع معیار جریان ها مالی است، به سطوح پایین خود در اوایل دهه ی 2000 افت کرد و تا سال 2006 سطح پایین خود را حفظ کرد (2) شکل 2 تصویری از نمایه ی TED همراه با هزینه های شبکه ی بانک ها و واسطه های دلال از سال 1998 تا 2008 است. ترکیب هزینه ی پایین جریان های مالی و گسترش بازارهای پولی کوتاه مدت نشان می دهد که نیاز به جریان های مالی برای بانک ها به نسبت عرضه خیلی پایین تر بوده است. در شرایط این میزان جریان مالی فراوان و تقاضای به نسبت پایین به جریان مالی، بانک احساس امنیت می کند و خود را در معرض خطر بحران های مالی نمی بیند. یک سوال کلیدی این است که چرا بحران مالی زمانی گره گشایی شد که بخش بانکداری در محیط امنی محصور شده بود. هدف این مقاله تشریح این است که چگونه یک محیط امن می تواند احتمال مدیریت بانک را بالا ببرد. کلیدی برای درک موضوع هر چه امن تر باشد پرخطرتر است، همان قابلیت خطرپذیری بانک است. نشان دادیم که خطرپذیری بانک همراه با نفوذ بالا و یا حتی مرجعیت گرایی سبب بهبود از لحاظ مدیریت بانکی شده است. به طور خاص یک محیط امن که به خاطر تقاضای پایین به جریان مالی است سبب می شود که بانک ها نفوذ خود را بالا ببرند واین نفوذ زیاد سبب خطر بالای مدیریت در بانک می شود. مدل ما بر اساس چهارچوب مدیریتی بانک است که دیاموند و راجان ارائه کرده اند. در این مدل، تعهد بانک به بازپرداخت سپرده های مورد تقاضا یک توصیه اساسی به بانک ها است تا سرمایه ی خود را ارتقا دهند هر چند انتقالات زیاد سبب واسطه گری های مالی است اما این نوع سرمایه گذاری ها از طریق اعتبارات مورد تقاضا سبب می شود که بانکها در معرض خطر مدیریتی قرار بگیرند. شکل 1 : جریان TED و سرمایه گذاری های شبکه برای بانک ها و دلال های واسطه با ساتفاده از چهارچوب اصلاح شده و خلاصه برداری شده، دیاموند و روژان نشان دادند که چرا و چگونه سیاست نرخ سود پایین از جانب بانک مرکزی سبب افزایش نفوذ بانک ها شد و ثبات مالی را به خطر انداخته است. در این مقاله ما از چهارچوب DR برای اهداف متفاوتی استفاده می کنیم یعنی برای اینکه بتوانیم به سوالات کلیدی مطرح شده پاسخ دهیم. برای ارزیابی تاثیر محیط امن برای بانک ها، دو شوک در توزیع مالی مقایسه خواهند شد : توزیع امن و خطرناک به شکلی که تقاضای سپرده گذار برای داشتن جریان مالی بالا یا پایین رود یا به حد میانگین رسد. یافته ی ما می گوید هر چه امن تر، پرخطرتر، به این معنی است که توانایی در مدیریت بانک حتی با نبود سیاست های ابتکاری نیز بالا می رود چیزی که مغایر تاکیدات اصلی DR است. هر چند بانک هایی را که سپرده های مورد عرضه در آن ها سرمایه گذاری شده اند را بر اساس مفاهیم کلاسیک بانکداری مدل بندی می کنیم اما بانک مطرح شده در این مقاله اشاره به واسطه های مالی گسترده ای دارد که از طریق بدهی های کوتاه مدت سبب افزایش نقدینگی می شوند و این نقدینگی را در کالاهای بادوام سرمایه گذاری می کنند. هزینه ی پایین جریان های مالی در دوره های قبل از بحران را می توان به مدل کلاسیک بانکداری تعریف کرد که در آن سرمایه گذاران کمتر به بانک سر می زنند تا سپرده ی خود را برداشت کنند. بدین شکل، گورتن و متریک می گویند که دوره ی بحران مالی سال های 2007 و 2008 در واقع یک شرایط مدیریت نظامند بانکی بود که مطابق ان ما نیز بر شوک های ناشی از افزایش جریان های مالی تاکید داریم که به سپرده گذارانی تاثیر می گذارند که نقش آنها تامین کننده ی مالی بانک است. در نتیجه تصور می کنیم که مدیریت بانک و بحران های مالی در مدل ما دو کلمه ای هستند که می توان به جای هم اورد. در مقایسه با مطالعات اولیه در مورد مکانیزم بحران های مالی در این مقاله هیچ وابستگی به مفاهیم خارجی و یا مفاهیم ناخوشایند نداریم. (3) بر اساس DR یکسری مطالعاتی نیز وجود دارند که بحث آنها انتظارات روزافزون بانک ها و یا سیاست های نرخ سود پایین توسط بانک مرکزی است که احتمالا مسئول این بحران ها تلقی می شوند (4) ادعا نداریم که تمامی این عوامل نقش اساسی بحران را نداشته اند بلکه در این مقاله مثال می زنیم که در کجا احتمال بحران بیشتر است حتی بدون عواملی مثل سیاست و عوامل خارجی. ادامه ی مقاله بدین شکل است : بخش دوم مقدمه ای بر مدل. بخش سوم بحث در مورد نتایج عددی اصلی با یکسری بررسی ها در بخش چهارم نتیجه گیری