نقش پیشرفت مالی در کاهش فقر

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2.استراتژی تجربی

جدول 1 : خلاصه آمار ها

جدول 2 : همبستگی بین متغیر های اضافی

جدول 3. همبستگی توسعه مالی و ابزار

3.نتایج

3.1 یافته های معیار

جدول 4 : عمق مالی به عنوان متغیر توسعه مالی

3.2 اعتبار چک ها: پول موبایل

4.نتیجه گیری

این مقاله بررسی می کند که آیا توسعه مالی به کاهش فقر منجر می شود یا خیر. جدا کردن توسعه مالی به چهار دسته و استفاده از داده های جدید در دسترس در این مقاله مشخص می کند که هم عمق مالی و هم دسترسی فیزیکی بیشتر در کاهش نسبت افراد زیر خط فقر مفید است. با استفاده از روش های جایگزین بی ثباتی مالی، نتایج نیز یافته های موجود را به چالش کشید چرا که این رویکرد احتمال دارد بروز فقر را افزایش می دهد. به علاوه، نتایج مستحکم باقی می ماند، حتی زمانی که با کنترل کردن هزینه های موبایل، یک سهم پر ارزش برای آینده به منظور فرهنگ فراهم میکند.

اهداف توسعه هزاره (اهداف توسعه هزاره) به یک نتیجه گیری در سال 2015 رسید، یکی از اهداف اصلی این بود که میزان فقر در جهان را به نصف کاهش دهد. در کنار چندین سياست ديگر، ترويج بخش مالي يکي از راهکارهاي کليدي براي رسيدن به اين نتيجه بود. به طور خاص، سیاست در افزایش عمق بخش مالی متمرکز شده است، اما اخیرا توجه بیشتر به مشارکت در آن صورت گرفته است. در واقع، از زمان شروع هزاره، بسیاری از تکنوکرات ها استدلال کردند که افزایش دسترسی به سیستم مالی ممکن است در کاهش فقر با افزایش عمق آن اهمیت داشته باشد. علاوه بر این، در 15 سال اول توسعه هزاره، یکی از بزرگترین بحران های مالی را از زمان رکود بزرگ که بخش مالی و بخش عمده ای را تحت تاثیر قرار داد بوجود آمد. این باعث شد سیاستگذاران تا مسائل مربوط به ثبات مالی را بیشتر مورد توجه قرار دهند و هدف سیاسی بیشتری را به اهداف بخش مالی خود اضافه کنند. مطالعه بانک جهانی توسط سیهک و همکاران در سال 2013 توسعه مالی را به چهار بخش برای سنجش ویژگی های سیستم مالی طبقه بندی می کند. دسته اول اندازه سیستم مالی است (عمق آن) و دوم دسترسی به سیستم مالی است. این به صورت درجه ای است که افراد و شرکت ها می توانند از خدمات مالی استفاده کنند. سومین رده، بازدهی بخش مالی را بررسی می کند، بررسی می کند که واسطه های مالی چگونه می توانند معاملات مالی را با کمترین هزینه ممکن انجام دهند، و در نهایت ثبات سیستم مالی و استحکام آن را برای مقاومت در برابر شوک های منفی، تسهیل کنند. برای این منظور، این مقاله تمام چهار جنبه توسعه مالی را در یک مطالعه جامع بررسی و نقش بخش مالی در کاهش فقر بررسی می کند. نتایج نشان می دهد که توسعه مالی ممکن است فقر را کاهش دهد این نتایج از نمونه ای از کشورهای در حال توسعه در طول دوره 2004-2015 استنباط شد. در حالی که نتایج عمدتا با بسیاری از یافته های تجربی پیشین مطابقت دارد، نقش کلیدی این مقاله این است که نتایج حاصل از کنترل یک متغیر ساختگی مثل حضور پول تلفن همراه در اقتصاد را کنترل می کند. همانطور که پول های تلفن همراه ممکن است برای خدمات مالی رسمی ضروری نباشد؛ اما نتایج نشان می دهد که با وجود این شوک نوآورانه، توسعه مالی رسمی هنوز در تلاش برای کاهش فقر است. اکثریت مطالعات قبلی نقش مالی در فقر، نقش روند عمیق مالی در کاهش فقر را مورد بررسی قرار می دهد. مطالعات نشان داده اند که عمق مالی با فقر کارکنان رابطه معکوس دارد و از هونوهان 2004. ماهیت علت این رابطه توسط پرز مورنو (2011) مورد بررسی قرار گرفت که نشان می دهد که توسعه مالی می تواند فقر کارکنان را کاهش دهد، گرچه در یافته هایش، جزییات وجود دارد. به عنوان مثال، نتایج به دوره های زمانی مورد مطالعه حساس هستند و به ماهیت شاخص های توسعه مالی بستگی دارد. پرز و مورنو در سال 2011 نشان دادند که هنگام اندازه گیری عمق مالی با استفاده از بدهی های مربوط به تولید ناخالص داخلی، نتایج حمایتی حائز اهمیت مطرح است که فقر را کاهش می دهد، نسبت به زمانی که از اعتبار بخش خصوصی استفاده می کند. مطالعه اخیر اندرسون و سیلوستر نشان می دهد که توسعه بخش مالی می تواند فقر را با استفاده از طیف وسیعی از شاخص های فقر با متغیرهای وابسته آنها کاهش دهد. با استفاده از هر دو شاخص عمق متغیرهای بخش رسمی و غیر رسمی مالی، آنها دریافتند که هر چند هر دو به کاهش فقر کمک می کند، اما تاثیر بخش غیررسمی به عنوان بخش بانکی از بخش رسمی قوی نیست. مطالعاتی که تأثیر دسترسی مالی فقرا را بررسی می کند، بسیار کمتر از آنهایی است که عمق مالی را بررسی می کنند. یکی از دلایل این امر به دلیل دسترسی به داده ها است، با این حال، بارگس و پانده 2005) یک مطالعه جامع در مورد کشور هند ارائه دادند. نویسندگان تأثیر تجربیات اجتماعی بانکداری هند، جاییکه بانک مرکزی هند تصمیم گرفته است که برای هر شعبه بانک که در یک منطقه قبلا خدمت کرده است، موسسه مجبور به افتتاح چهار شعبه در مناطق غیرقانونی را بررسی کردند. تأثیرات بر فقر بسیار چشمگیر بود و تعداد روستاییان به میزان 14-17 درصد کاهش یافت. به طور مشخص، حساب های پس انداز روستایی با بیش از 100 میلیون و حساب های وام دهی روستایی به میزان 25 میلیون افزایش یافته است. مطالعات بیشتری در مورد دسترسی مالی توسط موکرجی و کالیپیونی و 2010) انجام شده است. نویسندگان ارتباط بین دسترسی مالی و نابرابری درآمد را بررسی می کنند که همبستگی منفی و معناداری بین گسترش شعبه بانکی و ضریب جینی دارد. دو ویژگی دیگر توسعه مالی عبارتند از بهره وری بخش مالی و ثبات مالی. بازده بخش بانکی عمدتا برای اندازه گیری هزینه واسطه مبتنی است و نقش آن در کاهش فقر ممکن است واضح نباشد. با این حال، کارآمد ترین بانک ها باید بتوانند خدمات مالی به فقرا را به شیوه ای مقرون به صرفه ارائه دهند ، به عنوان مثال از طریق نرخ های پایین بهره، و با استفاده از روش های سریع و ارزان اداری برای تسهیل مبادله خدمات. به عنوان یک نتیجه، سیستم مالی باید موقعیتی قوی داشته باشد تا افراد فقیر که ریسک اعتباری کم دارند، به آنها خدمات صحیحی را که نیاز دارند، ارائه دهند و از هزینه های حساب کاربری اجتناب کنند، به طوری که بازده مالی باید فقر را کاهش دهد. با این وجود، تاثیر بازدهی بخش مالی بر فقر به طور عمده به تحقیقات بستگی دارد و دانش ما یکی از اولین مطالعات تجربی برای بررسی آن است. آختر و دالی در سال 2009 نشان دادند که بی ثباتی مالی یک نتیجه منفی ناخواسته است که به توسعه مالی بیشتر (عمیق تر شدن بخش مالی) منجر می شود. نویسندگان نشان می دهند که توسعه مالی به کاهش فقر کارکنان موجب می شود؛ با این حال، بی ثباتی مالی که همراه تقویت مالی است برای فقرا مضر است. مطالعه بیشتر توسط گیلامونت و پودار (2011 این نتایج را تایید می کند و نشان می دهد که اگر چه بی ثباتی مالی ناشی از توسعه مالی به فقرا آسیب می رساند (با توجه به سهم درآمد پایین ترین قیمت گذاری)، اما مزایای توسعه مالی آن بیش از هزینه های کلی است. باقی مانده از این مقاله به شرح زیر است. بخش 2 مجموعه داده ها را شرح می دهد و روش برآورد را توضیح می دهد. بخش 3 نتایج را ارائه می دهد و بخش 4 نتیجه می گیرد.