دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 10025
ترجمه فارسی عنوان مقاله

اثرات سرمایه گذاری عمومی در سرمایه گذاری های خصوصی بخشی: یک رویکرد VAR عامل افزوده

عنوان انگلیسی
Effects of public investment on sectoral private investment: A factor augmented VAR approach
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
10025 2013 13 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Journal of the Japanese and International Economies, Volume 27, March 2013, Pages 35–47

فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده

واژگان کلیدی

1. معرفی 

2. مدل FAVAR

3. تجزیه و تحلیلهای تجربی 

3.1 تجزیه و تحلیلهای تجربی با  VAR استاندارد ساختاری

جدول 1: داده ها  

3.2 برآورد با  FAVAR

4.نتیجه گیری 
ترجمه کلمات کلیدی
- سیاست های مالی - سرمایه گذاری - تنگ کردن عرصه - باز کردن عرصه
کلمات کلیدی انگلیسی
ترجمه چکیده
تاکائو فوجی، کازوکی هیراگا، ماسافومی کازوکا - اثرات سرمایه گذاری عمومی در سرمایه گذاری های خصوصی بخشی: یک رویکرد VAR عامل افزوده سرمایه گذاری عمومی در هر دو مدل نئوکلاسیک و کینزی موجب کاهش سرمایه گذاریهای خصوصی جمعی می شود. اما، در خصوص چگونگی تاثیر سرمایه گذاری عمومی بر سرمایه گذاری خصوصی با معیاری متمایز، مانند سرمایه گذاری خصوصی بخشی، هیچ پژوهشی یافت نشده است. علی الخصوص اینکه پژوهش های قبلی تفاوتهای رفتار سرمایه گذاری بخشی را در پاسخ به سرمایه گذاری عمومی و امکان تاثیر خروج سرمایه در برخی از صنایع نادیده گرفته اند، مثل صنایعی که با سیلی از تقاضای عمومی روبرو هستند. در ضمن، سرمایه گذاری عمومی سرمایه گذاری های خصوصی بخشی را نه تنها با بالا نگه داشتن هزینه اجاره، بلکه تاثیر متفاوت تخصیص نامناسب در منابع سرمایه گذاری عمومی کاهش می دهد. در یک بخش تاثیر مثبت از سرمایه دریافت می کند و در بخش دیگر حالت عکس اتفاق می افتد. در این مقاله، ما از VAR عامل افزوده (FAVAR) استفاده می کنیم، مدلی که قادر به تجزیه و تحلیل مدلهای VAR در مقیاس بزرگ است، تا میزان خروج یا ورود سرمایه در رده های مختلف سرمایه گذاری صنعتی را مورد بررسی قرار دهیم. یافته های ما نشان می دهد که سرمایه گذاری عمومی اثرات مختلفی هم از نظر کیفی و هم از نظر کمی در بخشهای خصوصی دارد. این نشان می دهد که سرمایه گذاری عمومی امتیازات مختلفی را در بخشهای متفاوت به ارمغان می آورد و بدترین تاثیر را از تخصیص نامناسب منابع در برخی از بخشها به دنبال دارد.
ترجمه مقدمه
سرمایه گذاری نه تنها از طریق انباشت سرمایه، منابع را در دراز مدت تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه در کوتاه مدت بر تقاضا نیز اثرگذار است. این با عنوان '' دوگانگی سرمایه گذاری '' شناخته شده است. نوسانات و بی ثباتی نسبتا زیاد سرمایه گذاری در ژاپن چرخه تجارت را تحت تاثیر قرار می دهد. تاکنون چندین مقاله به چاپ رسیده اند که تاکید دارند سرمایه گذاری با دهه شکست ژاپن ارتباط دارد. به عنوان مثال، هوری و همکاران (2006) و هایاشی (2007)، رکود سرمایه گذاری را به عنوان یکی دلائل اصلی این دهه شکست نشان می دهند. با استفاده از داده های قبل و بین دوره حباب (1991-1980) و دوره پس از حباب (2003-1991)، هوریوکا (2007) رکود سرمایه گذاری را به عنوان یک عامل اصلی در دهه شکست در نظر می گیرد و ارتباط آنرا با رشد اقتصادی و نرخ های سهم اجزای تولید ناخالص داخلی تجزیه و تحلیل می کند. مطالعات متعدد سرمایه گذاری در رابطه با سیاست مالی و مشکلات تراکم جمعیت از اسمیت (1776) به مدت طولانی که انجام شده است. در شرایط حاضر، این یک مسئله حیاتی است. همانطوری که فوکودا و همکاران (2011) بیان کردند، کشورهای بزرگ جهان سیاست مالی پرتکاپوئی را در واکنش به بحران مالی جهانی معرفی کردند که از اواسط سال 2007 شروع شد. در نتیجه، با کسری بودجه عظیمی مواجه شدند. علاوه بر این، نرخ بهره بلند مدت در کشورهایی مانند یونان و اسپانیا به دلیل اوراق قرضه دولتی به طور چشمگیری افزایش یافت (نگاه کنید به لوباخ، 2010). علاوه بر این، گرچه نمی توانیم افزایش نرخ بهره بلند مدت را در حال حاضر مشاهده کنیم، ولی وضعیت در ژاپن بحرانی است. همانطوری که دویی و همکاران (2011) نشان دادند، بدهی عمومی ژاپن بیش از ایتالیاست و در حال حاضر بالاترین مقام را در بین کشورهای گروه هفت دارد. این شرایط امکان مشکل خروج سرمایه را نشان می دهد. سرمایه گذاری عمومی بر اساس هر دو مدل انتقالی نئوکلاسیک و کینزی مردم را از سرمایه گذاریهای خصوصی جمعی دور می کند. واس (2002) از یک مدل VAR ساختاری استفاده می کند تا نشان دهد هزینه کردن دولت سرمایه گذاری خصوصی را کاهش می دهد. برعکس، یافته های آشاور (b، a 1989) تاثیر طرف مقابل را نشان می دهد. این مقالات، با این حال، تجزیه و تحلیل سرمایه گذاری خصوصی بخشی انتقالی را رد می کند، که به سرمایه گذاری عمومی اضافی از یک بخش به بخش دیگر پاسخی متفاوت می دهد. بخش ساخت و ساز، برای مثال، اغلب سفارشات خود را در سرمایه گذاری عمومی مانند احداث جاده ها، پل ها و سدها از دولت می گیرد، در حالی که صنعت خدمات معمولا هیچ وقت سفارشات مستقیمی را از دولت دریافت نمی کند. اختلافاتی از این نوع باعث تفاوتهائی در رفتار سرمایه گذاری می شود. با توجه به موارد فوق، این مطالعه واکنش داینامیک سرمایه گذاری بخشی را در سرمایه گذاری عمومی بررسی می کند. متغیرها در مقیاس بزرگ از طریق مدل VAR عامل افزوده(FAVAR) مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند، یک مدل عامل پویا که به ما اجازه می دهد مدلهای VAR را تجزیه و تجلیل کنیم، حتی زمانی که تعداد متغیرهای مستقل برای اندازه نمونه بیش از حد زیاد هستند. تخمین FAVAR تجزیه و تحلیل عامل را با VAR حاوی بارگذاریهای عامل و متغیرهای سیاست ترکیب می کند، که به ما اجازه می دهد متغیرهای VAR را کاهش دهیم. اطلاعات مقیاس بزرگ ضروری در معرفی بسیاری از متغیرهای مستقل را به دست می آوریم. مدل FAVAR همچنین متغیرهائی را شامل می شود که انتظاراتی مانند قیمت سهام را در بر می گیرند و در نتیجه، اغلب ضعفهای انتقادی VAR، نبود اجزای آتی و رو به توسعه را جبران می کنند. مقالات متعددی در خصوص رفتار سرمایه گذاری بخشی در پاسخ به سیاست مالی منتشر شده اند. هنگامی که نکاردا و ریمی (2011) مقایسه می کنند که چه نوع مدلی، نئوکلاسیک و یا کینزی جدید، در استفاده از داده های پانل صنعتی سازگاری بیشتری دارد، به این نتیجه رسیدند که اولی بهتر است. هماکی (2008) اثرات اصلاح مالیات ژاپن در سرمایه گذاری را با برآورد تابع سرمایه گذاری بررسی می کند. با این حال، هیچ یک از این مطالعات، موفق به تجزیه و تحلیل رفتار دینامیکی سرمایه گذاری نشده اند. در رجوع به رفتار پویای سرمایه گذاری، ما می توانیم از پریرا (2001) یاد کنیم، پریرا و اندراز (2003)، آنالا و همکاران، با استفاده از مدل VAR شامل این متغیرها، رفتار پویای سرمایه گذاری بخشی را در پاسخ به سرمایه گذاری عمومی تجزیه و تحلیل می کنند. ABF تاثیر زیرساخت های عمومی را مورد بررسی قرار می دهد که با استفاده از مدل تصحیح خطای برداری (VECM) در خروجی بخشی، سرمایه خصوصی و اشتغال در ژاپن تقریبا برابر با سرمایه گذاری عمومی است. ABF تاثیر هر دو خروج و ورود سرمایه خصوصی را گزارش می کند. فورنی و گامبتی (2010) با استفاده از مدل FAVAR رفتار پویای سرمایه گذاری جمعی را در مقابل سرمایه گذاری عمومی تجزیه و تحلیل می کند. این مقاله ترکیبی از این دو روش را مورد استفاده قرار می دهد. مدل FAVAR برای اولین بار توسط برنانکه و همکاران پیشنهاد شد (2005). از آن زمان، بسیاری از مقالات از FAVAR برای تجزیه و تحلیل اثرات شوک سیاست های پولی در محیط های غنی از داده ها استفاده کرده اند. با این حال، فقط تعداد کمی از مطالعات،FAVAR را برای تجزیه و تحلیل اثرات سیاستهای مالی در نظر گرفته اند و بر اساس دانسته های ما، هیچ یک از FAVAR برای تجزیه و تحلیل سرمایه گذاری بخشی استفاده نکرده اند. در این مقاله، اولین تلاش خود را برای تجزیه و تحلیل تجربی سیاست های مالی ژاپن با استفاده از FAVAR و بررسی ارتباط بین هزینه کردن دولت و سرمایه گذاری بخشی انجام می دهیم. مدل FAVAR به ما اجازه می دهد واکنش پویای سرمایه گذاری بخشی را در مقابل سرمایه گذاری عمومی مشخص کرده و نتایج کمی و کیفی قابل ملاحظه متفاوتی را به دست آوریم. ما می توانیم چهار دلیل را برای این ذکر کنیم. اول، تفاوت از تداوم سرمایه گذاری عمومی ناشی می شود. دوم، تفاوت در خروجیهای دینامیک سرمایه گذاری بخشی به سرمایه گذاری عمومی را، هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی تغییر می دهد. سوم، اثر موجی سرمایه گذاری عمومی، همانطوری که قبلا ذکر شد ، از یک بخش به بخش دیگر فرق می کند. در نهایت، مدل FAVAR ما را قادر می سازد به اثرات همه جانبه شوک توجه کنیم، از جمله تاثیر درون- بخشی در شوک سرمایه گذاری عمومی به دلیل اینکه، مدل FAVAR می تواند شامل هر دو متغیرهائی کلان اقتصادی که سیاستگذار و تمامی متغیرهای بخشی باشد. اذامه این مقاله به شرح زیر ترتیب داده شده است. در بخش 2 مدل FAVAR را توصیف می کنیم که برای برآورد به کار گرفته شده است. در بخش 3 نتایج برآورد را نشان داده و به تفسیرآنها می پردازیم. در بخش 4 همه یافته ها را خلاصه کرده و نتیجه گیری خواهیم کرد.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  اثرات سرمایه گذاری عمومی در سرمایه گذاری های خصوصی بخشی: یک رویکرد  VAR عامل افزوده

چکیده انگلیسی

Public investment decreases aggregate private investment in both neoclassical and Keynesian models. There are no findings, however, on how public investment affects private investment on a disaggregated basis, such as sectoral private investment. More specifically, previous research has neglected the distinctions of sectoral investment behavior in response to public investment and the possibility of crowd-in effects in some industries, such as industries blessed with public demand. Meanwhile, public investment decreases sectoral private investment not only by keeping rental cost high, but also by differences in the resource misallocation effect of public investment itself; one sector receives a positive wealth effect while another suffers the opposite. In this paper we use a factor-augmented VAR (FAVAR), a model capable of analyzing large-scale VAR models, to investigate the extent to which public investment is crowded out or crowded in in different categories of industrial investment. Our results demonstrate that public investment confers different effects, both quantitative and qualitative, in individual sectors. This implies that public investment reaps different benefits in different sectors and that it can bring the worse effect of resource misallocation on some sectors.

مقدمه انگلیسی

Capital investment affects not only the supply side via capital accumulation in the long run, but also the demand side in the short run. This is known as the “duality of investment”. The relatively high fluctuation and instability of capital investment in Japan affects the business cycle.1There are several papers which insist that capital investment is relevant to Japan’s “lost decade”. Hori et al., 2006 and Hayashi, 2007, for example, implicate capital investment stagnation as one of the main causes of this lost decade. Using data from the pre- and middle-bubble period (1980–1991) and post-bubble period (1991–2003), Horioka (2007) points to capital investment stagnation as a principal cause of the lost decade and analyzes its relation to economic growth and the contribution rates of GDP components. Numerous studies in capital investment in relation to fiscal policy, and to the crowding out problem, have long been developed since Smith (1776). Under the present circumstances, this is a critical issue. As stated by Fukuda et al. (2011), beginning in mid-2007, major countries in the world introduced aggressive fiscal policy in response to the global financial crisis. As a result, they ran huge budget deficits. In addition, long term interest rates in countries such as Greece and Spain rose dramatically because of sovereign risk (see e.g., Laubach (2010)). Furthermore, though we cannot observe the increase in the long-term interest rate now, the situation in Japan is critical. As stated by Doi et al. (2011) and other papers, the Japanese public debt exceeds Italy’s and is currently the highest among the G7 countries.2 These circumstances suggest the possibility of revealing the crowding-out problem. Public investment crowds out aggregate private investment, following both the transitional neoclassical and Keynesian models. Voss (2002) uses a structural VAR model to show that government spending decreases private investment. In contrast, findings from Aschauer, 1989a and Aschauer, 1989b show the opposite effect.3 These papers fail, however, to analyze the transitional sectoral private investment, which responds differently to additional public investment from sector to sector. The construction sector, for example, often receives orders from government to construct public capital such as roadways, bridges, and dams, while the service industry ordinarily receives no direct orders from government at all. Differences of this type cause differences of investment behavior. In light of the above, this study investigates the dynamic response of sectoral capital investment to public investment. Large-scale variables are analyzed by the factor-augmented VAR (FAVAR) model, a dynamic factor model that allows us to analyze VAR models even when the independent variables are too numerous for the sample size. Estimations by FAVAR combine factor analysis with VAR containing factor loadings and policy variables, which allows us to decrease the variables within the VAR and obtain the large-scale information necessary to introduce many independent variables. FAVAR can also contain variables that include expectations, such as stock prices, and thus compensate for the often criticized weakness of VAR, its lack of forward-looking components. Several papers have been published on sectoral capital investment behavior in response to fiscal policy. When Nekarda and Ramey (2011) compare which type of model, neoclassical or New Keynesian, is more consistent with the use of industrial panel data, they conclude that the former is better. Hamaaki (2008) inspects the effects of Japanese tax reform on sectoral capital investment by estimating the capital investment function. None of these studies, however, succeed in analyzing the dynamic behavior of capital investment. Turning to the dynamic behavior of capital investment, we can cite Pereira (2001), Pereira and Andraz, 2003 and Annala et al., 2008(ABF) and Forni and Gambetti (2010). Pereira Alfredo M., 2001 and Pereira and Andraz, 2003 analyze the dynamic behavior of sectoral capital investment in response to public investment using a VAR model containing only those variables. ABF investigate the effects of public infrastructure, which is nearly equal to public investment, on sectoral output, private capital, and employment using vector error correction model (VECM) in Japan. ABF reports both crowding-in-and-out effect of private capital. Forni and Gambetti (2010) analyze the dynamic behavior of aggregate capital investment in response to public investment using a FAVAR model. This paper combines these two approaches. The FAVAR model was first proposed by Bernanke et al. (2005). Many papers since have used FAVAR to analyze the effects of monetary policy shock in data-rich environments. Only a few studies, however, have used FAVAR to analyze the effects of fiscal policy, and to our knowledge none have utilized FAVAR to analyze sectoral investment. In this paper, we perform the first attempt to empirically analyze Japanese fiscal policy with FAVAR, and investigate the relationship between government spending and sectoral investment. The FAVAR model allows us to obtain the dynamic response of sectoral capital investment to public investment and yields markedly different quantitative and qualitative results. We can cite four reasons for this. First, the difference arises from the persistence of public investment. Second, differences in production externalities alter the dynamic response of sectoral capital investment to public investment, both quantitatively and qualitatively. Third, the ripple effect of public investment differs from sector to sector, as mentioned before.4 Lastly, FAVAR model enables us to consider comprehensive effects of shocks; such as intra-sectoral effect to public investment shock because FAVAR model can involve both macroeconomics variables the policymaker observes and all of sectoral variables.5 The remainder of this paper is structured as follows. In Section 2 we describe the FAVAR model used for the estimation. In Section 3 we show the estimation results and give interpretations. In Section 4 we summarize our findings and conclude.

نتیجه گیری انگلیسی

Private investment is a major source of economic growth. At the same time, it fluctuates more than any other component on the demand side. The effect of public investment on private investment is thus important to investigate, as the government’s ability to stabilize or stimulate the private investment is one of the most important issues to know. The effects of sectoral capital investment are especially divergent from industry to industry, with different policy implications. Here, therefore, we have used the FAVAR model to investigate the extent to which public investment affects sectoral capital investment. FAVAR allows us not only to analyze large-size VAR models, but also to consider variables connoting forward-looking components (expectations), such as stock prices. As a result, public investment crowds out aggregate investment. We can also, however, obtain results indicative of both crowd-out and crowd-in effects on sectoral capital investment. This implies that public investment has differential effects in each industry, such as productive externality of public capital consisting of accumulating public investment and differences in wealth or demand shock. This research can be expanded and elaborated in two possible directions. First, the selection of ‘fast-moving’ or ‘slow-moving’ variables may alter the results. In this paper we consider the sectoral capital investment as a control variable with good control in the current period. Second, we can also analyze other government policy effects, such as the effects of regional output and investment on some forms of regional public investment.