ترجمه فارسی عنوان مقاله
اثرات سرمایه گذاری عمومی در سرمایه گذاری های خصوصی بخشی: یک رویکرد VAR عامل افزوده
عنوان انگلیسی
Effects of public investment on sectoral private investment: A factor augmented VAR approach
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
10025 | 2013 | 13 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Journal of the Japanese and International Economies, Volume 27, March 2013, Pages 35–47
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
واژگان کلیدی
1. معرفی
2. مدل FAVAR
3. تجزیه و تحلیلهای تجربی
3.1 تجزیه و تحلیلهای تجربی با VAR استاندارد ساختاری
جدول 1: داده ها
3.2 برآورد با FAVAR
4.نتیجه گیری
واژگان کلیدی
1. معرفی
2. مدل FAVAR
3. تجزیه و تحلیلهای تجربی
3.1 تجزیه و تحلیلهای تجربی با VAR استاندارد ساختاری
جدول 1: داده ها
3.2 برآورد با FAVAR
4.نتیجه گیری
ترجمه کلمات کلیدی
- سیاست های مالی - سرمایه گذاری - تنگ کردن عرصه - باز کردن عرصه
کلمات کلیدی انگلیسی
ترجمه چکیده
تاکائو فوجی، کازوکی هیراگا، ماسافومی کازوکا - اثرات سرمایه گذاری عمومی در سرمایه گذاری های خصوصی بخشی: یک رویکرد VAR عامل افزوده
سرمایه گذاری عمومی در هر دو مدل نئوکلاسیک و کینزی موجب کاهش سرمایه گذاریهای خصوصی جمعی می شود. اما، در خصوص چگونگی تاثیر سرمایه گذاری عمومی بر سرمایه گذاری خصوصی با معیاری متمایز، مانند سرمایه گذاری خصوصی بخشی، هیچ پژوهشی یافت نشده است. علی الخصوص اینکه پژوهش های قبلی تفاوتهای رفتار سرمایه گذاری بخشی را در پاسخ به سرمایه گذاری عمومی و امکان تاثیر خروج سرمایه در برخی از صنایع نادیده گرفته اند، مثل صنایعی که با سیلی از تقاضای عمومی روبرو هستند. در ضمن، سرمایه گذاری عمومی سرمایه گذاری های خصوصی بخشی را نه تنها با بالا نگه داشتن هزینه اجاره، بلکه تاثیر متفاوت تخصیص نامناسب در منابع سرمایه گذاری عمومی کاهش می دهد. در یک بخش تاثیر مثبت از سرمایه دریافت می کند و در بخش دیگر حالت عکس اتفاق می افتد. در این مقاله، ما از VAR عامل افزوده (FAVAR) استفاده می کنیم، مدلی که قادر به تجزیه و تحلیل مدلهای VAR در مقیاس بزرگ است، تا میزان خروج یا ورود سرمایه در رده های مختلف سرمایه گذاری صنعتی را مورد بررسی قرار دهیم. یافته های ما نشان می دهد که سرمایه گذاری عمومی اثرات مختلفی هم از نظر کیفی و هم از نظر کمی در بخشهای خصوصی دارد. این نشان می دهد که سرمایه گذاری عمومی امتیازات مختلفی را در بخشهای متفاوت به ارمغان می آورد و بدترین تاثیر را از تخصیص نامناسب منابع در برخی از بخشها به دنبال دارد.
ترجمه مقدمه
سرمایه گذاری نه تنها از طریق انباشت سرمایه، منابع را در دراز مدت تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه در کوتاه مدت بر تقاضا نیز اثرگذار است. این با عنوان '' دوگانگی سرمایه گذاری '' شناخته شده است. نوسانات و بی ثباتی نسبتا زیاد سرمایه گذاری در ژاپن چرخه تجارت را تحت تاثیر قرار می دهد.
تاکنون چندین مقاله به چاپ رسیده اند که تاکید دارند سرمایه گذاری با دهه شکست ژاپن ارتباط دارد. به عنوان مثال، هوری و همکاران (2006) و هایاشی (2007)، رکود سرمایه گذاری را به عنوان یکی دلائل اصلی این دهه شکست نشان می دهند. با استفاده از داده های قبل و بین دوره حباب (1991-1980) و دوره پس از حباب (2003-1991)، هوریوکا (2007) رکود سرمایه گذاری را به عنوان یک عامل اصلی در دهه شکست در نظر می گیرد و ارتباط آنرا با رشد اقتصادی و نرخ های سهم اجزای تولید ناخالص داخلی تجزیه و تحلیل می کند. مطالعات متعدد سرمایه گذاری در رابطه با سیاست مالی و مشکلات تراکم جمعیت از اسمیت (1776) به مدت طولانی که انجام شده است. در شرایط حاضر، این یک مسئله حیاتی است. همانطوری که فوکودا و همکاران (2011) بیان کردند، کشورهای بزرگ جهان سیاست مالی پرتکاپوئی را در واکنش به بحران مالی جهانی معرفی کردند که از اواسط سال 2007 شروع شد. در نتیجه، با کسری بودجه عظیمی مواجه شدند. علاوه بر این، نرخ بهره بلند مدت در کشورهایی مانند یونان و اسپانیا به دلیل اوراق قرضه دولتی به طور چشمگیری افزایش یافت (نگاه کنید به لوباخ، 2010). علاوه بر این، گرچه نمی توانیم افزایش نرخ بهره بلند مدت را در حال حاضر مشاهده کنیم، ولی وضعیت در ژاپن بحرانی است. همانطوری که دویی و همکاران (2011) نشان دادند، بدهی عمومی ژاپن بیش از ایتالیاست و در حال حاضر بالاترین مقام را در بین کشورهای گروه هفت دارد. این شرایط امکان مشکل خروج سرمایه را نشان می دهد.
سرمایه گذاری عمومی بر اساس هر دو مدل انتقالی نئوکلاسیک و کینزی مردم را از سرمایه گذاریهای خصوصی جمعی دور می کند. واس (2002) از یک مدل VAR ساختاری استفاده می کند تا نشان دهد هزینه کردن دولت سرمایه گذاری خصوصی را کاهش می دهد. برعکس، یافته های آشاور (b، a 1989) تاثیر طرف مقابل را نشان می دهد. این مقالات، با این حال، تجزیه و تحلیل سرمایه گذاری خصوصی بخشی انتقالی را رد می کند، که به سرمایه گذاری عمومی اضافی از یک بخش به بخش دیگر پاسخی متفاوت می دهد. بخش ساخت و ساز، برای مثال، اغلب سفارشات خود را در سرمایه گذاری عمومی مانند احداث جاده ها، پل ها و سدها از دولت می گیرد، در حالی که صنعت خدمات معمولا هیچ وقت سفارشات مستقیمی را از دولت دریافت نمی کند. اختلافاتی از این نوع باعث تفاوتهائی در رفتار سرمایه گذاری می شود.
با توجه به موارد فوق، این مطالعه واکنش داینامیک سرمایه گذاری بخشی را در سرمایه گذاری عمومی بررسی می کند. متغیرها در مقیاس بزرگ از طریق مدل VAR عامل افزوده(FAVAR) مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند، یک مدل عامل پویا که به ما اجازه می دهد مدلهای VAR را تجزیه و تجلیل کنیم، حتی زمانی که تعداد متغیرهای مستقل برای اندازه نمونه بیش از حد زیاد هستند. تخمین FAVAR تجزیه و تحلیل عامل را با VAR حاوی بارگذاریهای عامل و متغیرهای سیاست ترکیب می کند، که به ما اجازه می دهد متغیرهای VAR را کاهش دهیم. اطلاعات مقیاس بزرگ ضروری در معرفی بسیاری از متغیرهای مستقل را به دست می آوریم. مدل FAVAR همچنین متغیرهائی را شامل می شود که انتظاراتی مانند قیمت سهام را در بر می گیرند و در نتیجه، اغلب ضعفهای انتقادی VAR، نبود اجزای آتی و رو به توسعه را جبران می کنند. مقالات متعددی در خصوص رفتار سرمایه گذاری بخشی در پاسخ به سیاست مالی منتشر شده اند. هنگامی که نکاردا و ریمی (2011) مقایسه می کنند که چه نوع مدلی، نئوکلاسیک و یا کینزی جدید، در استفاده از داده های پانل صنعتی سازگاری بیشتری دارد، به این نتیجه رسیدند که اولی بهتر است. هماکی (2008) اثرات اصلاح مالیات ژاپن در سرمایه گذاری را با برآورد تابع سرمایه گذاری بررسی می کند. با این حال، هیچ یک از این مطالعات، موفق به تجزیه و تحلیل رفتار دینامیکی سرمایه گذاری نشده اند.
در رجوع به رفتار پویای سرمایه گذاری، ما می توانیم از پریرا (2001) یاد کنیم، پریرا و اندراز (2003)، آنالا و همکاران، با استفاده از مدل VAR شامل این متغیرها، رفتار پویای سرمایه گذاری بخشی را در پاسخ به سرمایه گذاری عمومی تجزیه و تحلیل می کنند. ABF تاثیر زیرساخت های عمومی را مورد بررسی قرار می دهد که با استفاده از مدل تصحیح خطای برداری (VECM) در خروجی بخشی، سرمایه خصوصی و اشتغال در ژاپن تقریبا برابر با سرمایه گذاری عمومی است. ABF تاثیر هر دو خروج و ورود سرمایه خصوصی را گزارش می کند. فورنی و گامبتی (2010) با استفاده از مدل FAVAR رفتار پویای سرمایه گذاری جمعی را در مقابل سرمایه گذاری عمومی تجزیه و تحلیل می کند. این مقاله ترکیبی از این دو روش را مورد استفاده قرار می دهد. مدل FAVAR برای اولین بار توسط برنانکه و همکاران پیشنهاد شد (2005). از آن زمان، بسیاری از مقالات از FAVAR برای تجزیه و تحلیل اثرات شوک سیاست های پولی در محیط های غنی از داده ها استفاده کرده اند. با این حال، فقط تعداد کمی از مطالعات،FAVAR را برای تجزیه و تحلیل اثرات سیاستهای مالی در نظر گرفته اند و بر اساس دانسته های ما، هیچ یک از FAVAR برای تجزیه و تحلیل سرمایه گذاری بخشی استفاده نکرده اند. در این مقاله، اولین تلاش خود را برای تجزیه و تحلیل تجربی سیاست های مالی ژاپن با استفاده از FAVAR و بررسی ارتباط بین هزینه کردن دولت و سرمایه گذاری بخشی انجام می دهیم.
مدل FAVAR به ما اجازه می دهد واکنش پویای سرمایه گذاری بخشی را در مقابل سرمایه گذاری عمومی مشخص کرده و نتایج کمی و کیفی قابل ملاحظه متفاوتی را به دست آوریم. ما می توانیم چهار دلیل را برای این ذکر کنیم. اول، تفاوت از تداوم سرمایه گذاری عمومی ناشی می شود. دوم، تفاوت در خروجیهای دینامیک سرمایه گذاری بخشی به سرمایه گذاری عمومی را، هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی تغییر می دهد. سوم، اثر موجی سرمایه گذاری عمومی، همانطوری که قبلا ذکر شد ، از یک بخش به بخش دیگر فرق می کند. در نهایت، مدل FAVAR ما را قادر می سازد به اثرات همه جانبه شوک توجه کنیم، از جمله تاثیر درون- بخشی در شوک سرمایه گذاری عمومی به دلیل اینکه، مدل FAVAR می تواند شامل هر دو متغیرهائی کلان اقتصادی که سیاستگذار و تمامی متغیرهای بخشی باشد.
اذامه این مقاله به شرح زیر ترتیب داده شده است. در بخش 2 مدل FAVAR را توصیف می کنیم که برای برآورد به کار گرفته شده است. در بخش 3 نتایج برآورد را نشان داده و به تفسیرآنها می پردازیم. در بخش 4 همه یافته ها را خلاصه کرده و نتیجه گیری خواهیم کرد.