دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 10413
ترجمه فارسی عنوان مقاله

تأثیربسته‌ی کمک به تصمیم گیری برای ریسک گریزی در تصمیمات سرمایه گذاری

عنوان انگلیسی
The effect of a decision aid on risk aversion in capital investment decisions
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
10413 2012 11 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Advances in Accounting, Volume 28, Issue 1, June 2012, Pages 64–74

فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده

1. مقدمه

2. مسائل نظری و بیان فرضیه

2.1 روند تصمیم گیری و ابهام در نتایج

2.2 بسته‌ی کمک به تصمیم گیری‌

2.3 مقاومت در برابر ابهام

2.4 تمایلات اخلاقی

3. طرح پژوهش و روش‌های تجربی

3.1 شرکت کنندگان

3.2 کار

3.3 بسته کمک به تصمیم گیری

3.4 مقیاس TOA

3.5 برنامه عواطف مثبت عواطف منفی

3.6 متغیرهای وابسته و همگام

3.7 متغیرهای وابسته

4. تحلیل و نتایج

5. بحث و نتیجه گیری
ترجمه کلمات کلیدی
ابهام گریزی - سرمایه گذاری - کمک های تصمیم گیری - تاثیر -
کلمات کلیدی انگلیسی
Ambiguity aversion,Capital investments, Decision aids, Affect,
ترجمه چکیده
در مطالعه‌ی حاضر بررسی می‌کنیم که آیا بسته‌ی کمک به تصمیم گیری شیوه‌ی موثری برای کاهش ریسک گریزی در قالب تصمیمات مخارج سرمایه ای است و در کدام شرایط این احتمال وجود دارد. 78 کارمند (نیمی از آن‌ها مدیر) با متوسط سن 30 سال در این پژوهش شرکت داشتند و در برنامه‌ی مهم مدیریت MBA در آمریکا ثبت نام کردند. پیش بینی می‌کنیم و در می‌یابیم که بسته‌ی کمک به تصمیم گیری تاثیرگذارترین عامل در میان افرادی است که تحمل ابهام ندارند و عواطف منفی بسیاری هم دارند.
ترجمه مقدمه
خطر تاحدودی به خاطر بی اعتمادی و ابهام، اگر در تمامی تصمیمات نباشد، در بسیاری از تصمیمات مهم زندگی وجود دارد؛ و پژوهش‌های نشان می‌دهند که همیشه بر انتخاب در انواع شرایط تصمیم گیری تأثیر دارد (کامرر و وبر 1992). کمتر دیده می‌شوندنتایج سرمایه گذاری‌های آینده، مخصوصاً در تجارت، قطعی باشند و نشان داده شده که ابهام خروجی تأثیر منفی بر تصمیم تخصیص منابع مدیران دارد. اسپرینکل، ویلیامسون و آپتون (2007) اشاره دارند که ریسک گریزی منجر می‌شود افراد پروژه‌های «امن» انتخاب کنند که رفاه شرکت را کاهش می‌دهد» (ص.437). در این مطالعه، تأثیربسته‌ی کمک به تصمیم گیری بر کاهش ریسک گریزی را بررسی می‌کنیم . بیشتر اوقات مدیران وقتی برای مخارج سرمایه ای تصمیم می‌گیرند با چندین گزینه روبرو می‌شوند که باید به جای تمامی اعضای شرکت انتخاب کنند.ابهام و عدم قطعیت تصمیم برای مخارج سرمایه ای پیچیدگی انتخاب و سختی کار را بیشتر می‌کند که به نوبه‌ی خود بر روند چاره جویی و انتخاب نهایی تأثیرمی‌گذارد (ساورز 2005). پژوهش‌های پیشین نشان می‌دهند که افراد در پی این هستند که معمولاً با ساده کردن واکنش‌های تاثیرگذار و یا واکنش‌های ذهنی بر شرایط تصمیم گیری پیچیده تکیه می‌کنند، دانش محدودی دارند. اغلب تصمیمات، هم در عمل و هم در پژوهش، به عنوان روشی برای هدایت کارمندان در تصمیم گیری در جهتی که به نفع شرکت است استفاده می‌شوند. هنوز هم در حالیکه سازمان‌ها منابع مهم خود را در انتخاب، اجرا و بهره برداری از بسته‌ی کمک به تصمیم گیری سرمایه گذاری می‌کنند، همیشه منافع مطلوبی به دست نمی‌آید. افراد بسیار و متغیرهای کاری بسیاری می‌توانند تاثیرگذاری بسته‌ی کمک به تصمیم گیری را محدود کنند یا افزایش دهند. اگر نتوان دلیل یا دلایل تصمیم گیریی نامناسب را با کمک تشخیص داد، در نتیجه بسته‌ی کمک به تصمیم گیری هیچ سودی نخواهد داشت؛ و هزینه‌های پیشرفت اتلاف خواهند شد. در تصمیم گیری که احتمالاً مبهم بودن خروجی برای تصمیم گیرندگان اهمیت بسیاری دارد، با افزایش میزان ساختار کاری و شفافیت در کمک به یک تصمیم گیری شیوه‌ی موثری در رفتارهای انتخاب مؤثرافتاده است (شکل 1). نشان داده شده که خصوصیات فردی، تحمل ابهام و تأثیراخلاقی یک فرد، در شرایط عدم قطعیت و ابهام بر تصمیم گیری تأثیر دارد. نشان داده شده که مخصوصاً مقاومت در برابر ابهام (TOA) در بسیاری از شرایط تجاری بر تصمیم گیری، از جمله بودجه بندی سرمایه، تأثیرمی‌گذارد؛ که محدود به این یک مورد هم نیست. نشان داده شده که تاثیرات گرایشی در قالب‌های تجاری در شرایط عدم اطمینان و ابهام بر قضاوت در حسابرسی، تصمیم گیریی اخلاقی و تصمیم در سرمایه گذاری تأثیرمی‌گذارند. بنابراین در پژوهش گزارش شده در این مورد، تاثیرات متفاوت بسته‌ی کمک به تصمیم گیری را با میزان قدرت تحمل ابهام و میزان عواطف مثبت و منفی فرض می‌کنیم. آزمایشی انجام دادیم که در آن شرکت کنندگان نشان می دهند سه طرح پیشنهادی مخارج سرمایه ای با پیشنهادهای سرمایه گذاری از نظر ابهام خروجی با هم فرق می‌کنند. پیشنهادی که نوید بیشترین کمک را به اهداف مشترک می‌دهد هم پیشنهادی با بیشترین میزان ریسک (ابهام) در خروجی است. به تمامی شرکت کنندگان اطلاعات در مورد اهداف شرکت داده شد (هم اهداف بلند مدت و هم کوتاه مدت) تا به آن‌ها در تصمیم گیری کمک شود. علاوه بر این، نیمی از شرکت کنندگان بسته کمک به تصمیم گیری دریافت کردند که نیاز به ارزیابی سهم هر پیشنهاد در رسیدن به هر یک از اهداف راهبردی بلند مدت و کوتاه مدت سازمان دارند. بعد از آن شرکت کنندگان متناظر با مقدار نسبی کمک خود نکاتی را در سه پیشنهاد در مورد مخارج سرمایه ای مشخص کردند. هر میزان از تحمل ابهام را با استفاده از مقیاس تحمل ابهام مکدونالند (1970) اندازه گیری کردیم؛ و تأثیر اخلاقی با استفاده از مقیاس تغییرکرده PANAS اندازه گیری شد (واتسون و تلژن، 1985). پیش بینی کردیم و دریافتیم که بسته‌ی کمک به تصمیم گیری بیشترین تأثیر خود را در بین افرادی دارند که در تصمیم گیری خود، میزان صبر ابهام آنها کم و در دنبال کردن ساختار تصمیم گیری محتاط هستند (طبق گفته‌ی ساورز، 2005، افرادی که عواطف منفی بسیاری، نشان داده‌اند). نتایج این تحقیق دلالت بر استفاده و طراحی بسته کمک به تصمیم گیری در تصمیم‌های مخارج سرمایه گذاری دارد و در مقالات موجود با توجه به عواملی که بر تاثیرگذاری بسته‌ی کمک به تصمیم گیری می‌گذارند سهم دارد. در بسیاری از تصمیم‌های حسابداری مقدار عدم قطعیت هم مشاهده می‌شود، عواملی که بر انواع تصمیم گیریی تأثیر دارند مورد توجه بسیاری از محققان حسابداری هستند. ادامه‌ی مقاله‌ی حاضر به صورت زیر است: بخش دوم مسائل نظری ارائه می‌دهد و فرضیه‌هایی برای این تحقیق می‌آورد. روش تحقیق در بخش سوم بیان شده است، بعد نتایج را در بخش چهار داریم. بخش پنجم هم نتایج را جمع بندی می‌کند و در مورد دلایل، محدودیت‌ها و مسیر تحقیقات آینده بحث می‌کند.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  تأثیربسته‌ی کمک به تصمیم گیری برای ریسک گریزی در تصمیمات سرمایه گذاری

چکیده انگلیسی

In this study we examine whether a decision aid is an effective means of reducing risk aversion within a capital investment decision context, and under what conditions. Participating in the experiment were 78 working adults (mid management) with a mean age 30 and enrolled in a leading U.S. MBA program. We predict and find that a decision aid will be most effective among individuals intolerance of ambiguity and exhibiting high negative affect.

مقدمه انگلیسی

Risk due to uncertainty or ambiguity is present to some extent in many, if not most, of life's important decisions; and, research shows that it consistently influences choice across a variety of decision contexts (Camerer and Weber 1992). Within business specifically, the outcomes of prospective capital investments are rarely known with certainty, and outcome ambiguity is the rule rather than the exception.3 Further, uncertainty and ambiguity have been shown to negatively influence managers' resource allocation decisions (e.g. Ghosh and Ray, 1997, Ho et al., 2002 and Ho et al., 2005). Sprinkle, Williamson and Upton (2007) note that “risk aversion leads individuals to…select “safe” projects…(that) reduce firm welfare.” (p. 437). In this study, we examine the effectiveness of a decision aid to reduce risk aversion.4 When rendering capital investment decisions, managers often are faced with multiple options from which to choose on behalf of the firm. The uncertainty and ambiguity inherent in capital investment decisions increase choice complexity and task difficulty which, in turn, influence deliberative processes and ultimate choice (Sawers, 2005). Prior research demonstrates that individuals have limited cognitive capacity and, as a consequence, they commonly rely on simplifying heuristics and/or affective reactions in complex decision environments (Forgas & George, 2001). Decision aids are often employed, both in practice and in research, as a means of guiding employee decision making in directions beneficial to the firm. (Bonner, 2008, Carmona et al., 2011 and Ho and Vera-Munoz, 2001). Still, while organizations invest substantial resources in the development, implementation and utilization of decision aids, desired benefits are not always realized (Bonner, 2008 and Carmona et al., 2011). A variety of individual and task variables can limit or enhance the effectiveness of decision aids (Bonner, 2008 and Glover et al., 1997). If the underlying cause(s) of suboptimal decision making are not addressed by the aid then the decision aid will not yield benefits; and development costs will be wasted. In decision contexts where outcome ambiguity may have higher salience to selected decision makers, increasing the amount of task structure and clarity through a decision aid may be an effective means of influencing choice behavior (Bonner, 2008) (Fig. 1).Individual characteristics, such as tolerance for ambiguity and dispositional affect, have been shown to influence decision making in an environment of uncertainty and ambiguity (e.g. Cianci and Bierstaker, 2009, Curtis, 2006, Forgas and George, 2001, Ghosh and Ray, 1992 and Lowe and Reckers, 2012). Specifically, tolerance of ambiguity (TOA) has been shown to influence decision making across a number of business contexts including but not limited to capital budgeting (e.g. Carmona et al., 2011 and Ghosh and Ray, 1997). In business contexts set in environments of uncertainty and ambiguity, dispositional affect also has been shown to influence audit judgment (e.g., Bhattacharjee and Moreno, 2002 and Cianci and Bierstaker, 2009), ethical decision making (e.g., Curtis, 2006 and Lowe and Reckers, 2012), and investment decisions (Sawers, 2005). Accordingly, in the research reported herein, we hypothesize differential decision aid effectiveness across individuals exhibiting different levels of tolerance of ambiguity and levels of positive and negative affect. We conducted an experiment in which participants selected among three capital investment proposals with the investment proposals varying in levels of outcome ambiguity. The proposal promising the greatest contribution to corporate goals was also the proposal with the greatest outcome risk (ambiguity). All participants were provided with information about company goals (both long- and short-term) to assist in their decision making. Additionally, half the participants received a decision aid requiring assessment of the contribution of each proposal toward achieving each of the various long- and short-term strategic goals of the organization. Participants then allocated points among the three capital investment proposals according to their relative degree of support. Individual levels of tolerance of ambiguity were measured using the MacDonald (1970) tolerance of ambiguity scale; and dispositional affect was measured using a modified PANAS scale (Watson & Tellegen, 1985). We predicted and found that decision aids would have their greatest effect among individuals reticent to make a decision on their own (those exhibiting high negative affect, consistent with Sawers, 2005) and individuals intolerant of ambiguity and seeking decision making structure (Bonner, 2008). The results of this study have implications for decision aid use and design in capital investment decisions and contribute to existing literature regarding the factors that influence decision aid effectiveness. As most accounting decisions involve some degree of uncertainty, the factors that influence these types of decisions are of particular interest to many accounting researchers (e.g., Bonner, 2008, Haka, 2007 and Loewenstein et al., 2008). The remainder of this paper is organized as follows: Section II provides the theoretical issues and develops the hypotheses for this study. The research methodology is described in section III, followed by the results in Section IV. Section V summarizes the results and discusses implications, limitations and directions for future research.

نتیجه گیری انگلیسی

This research project was conducted to learn how decision aids can influence capital budgeting decision making (choice among investment options) under conditions wherein investment options exhibit differing degrees of ambiguity risk. That is, while the investment options all promised the same ROI (point estimates), the range around the ROI point estimates varied across the projects from low to medium to high. The results of this analysis show that, as a method for overcoming ambiguity-averse choice behavior in capital investment decisions, a decision aid was only effective for a subset of participants. Specifically, receptive participants were those who were predisposed by low tolerance of ambiguity or high dispositional negative affect. Tolerance of ambiguity arguably is a stable personal trait which may be difficult to change. Negative affect (specifically fear) is often a product of past experience in the work place; and as such, may be altered by changes made to the work environment. Similarly, individuals exhibiting high dispositional positive affect (arousal) were observed to be more risk seeking. This is consistent with prior research outside of business. A rich literature exists with respect to dispositional affect and its antecedents as well as its consequences. These finding highlight potential areas for future research regarding effective decision aid development and implementation. This study contributes to the literature on the influence of individual differences in capital investment decision making and decision aid effectiveness. The results highlight the importance of personality traits in designing effective aids to decision making and the importance of the work environment as an antecedent to dispositional affective states. The current study also contributes to the growing accounting literature examining the influence of outcome ambiguity in capital investment decisions and the factors that influence ambiguity-averse choice behaviors in this setting. While this study provides additional insights into decision aid effectiveness, there are several limitations. First, this study was conducted using MBA students as surrogates for managers. In decentralized firms, managers at various levels of the organization are involved in the capital budgeting process; however, more experienced managers may have different incentives and may incorporate organizational strategy more fully into their decisions. Second, this study was conducted in an experimental setting and tasks elements were necessarily simplified to accommodate the experimental setting, time constraints, and the need to isolate specific variables of interest. Real-world capital budgeting decisions are much more complex and involve greater quantities of information. In addition, the salience of the work environment may be greater in a real world setting than in the lab study, and thus the distribution of affective states may be greater and with that greater dispersion, still stronger effects might be expected to register. The results of this study have implications for decision aid use and design in capital investment decisions. But, our findings may contribute to a better understanding of decision making processes beyond the capital budgeting context. Most accounting decisions involve some degree of uncertainty and an understanding of the factors that influence these types of decisions is important for improving judgment and decision making quality (Bonner, 2008, Haka, 2007 and Loewenstein et al., 2008). Prior research has established that individual choices are influenced by the presence of ambiguous information in the decision task and has identified many factors that may influence ambiguity aversion and choice behavior. We contribute to this literature by examining a potential method for reducing the influence of outcome ambiguity on choice behavior in resource allocation decisions.