شبکه‌های نوآوری جهانی – سازمان‌ها و مردم

چکیده

کلمات کلیدی

1. مقدمه

2. سه ابرروند

2.1. دانش بنیان، برون سپاری فرامرزی و پیش ساختگی

2. دیجیتالی شدن، خودکارسازی و بازارهای نوپا

2.3. چرخه‌های عمر محصول، مرزهای صنعت و افزایش بازده به مقیاس

3. اشکال عمومی ارتباط: خطوط ارتباطی در مقابل روابط شخصی

4. جهانی شدن- تردید روز افزون

5. روش‌های مشترک، زوایای مشخص: مقالاتی در این شمارۀ ویژه

6. نتیجه‌گیری

 

نوآوری بیش از پیش محصول شبکه‌های جهانی‌ای است که مراکز دانشی که از نظر جغرافیایی پراکنده‌اند را به یکدیگر وصل می‌کند. مقالات منتشر شده در زمینۀ کسب و کار بین المللی (IB) خِردی پیچیده از تشکیلات اقتصادی چند ملیتی (MNE) را به عنوان یک سازمانی توسعه داده‌اند که با استفاده از ادغام دانش در آن سوی مرزهای ملی، اعتبار ایجاد میکند .ما این مقاله را با مطرح کردن سه استدلال کلیدی به پیش می‌بریم. ابتدا ما سه ابرروندی که شکل دهندۀ استراتژی تشکیلات اقتصادی چند ملیتی مُدرن هستند را مشخص میکنیم: تفیک زنجیرۀ اعتبار به فعالیت‌هایی حتی محدودتر از همیشه، مهاجرت اعتبار به دانش‌های فشردۀ ناملموس و ظهور بازارهای عظیمی مانند چین و هند که شرکت‌های داخلیشان قبل از شروع کسب و کار در خارج از مرزهایشان، میتوانند رشد چشمگیری داشته باشند. دوم ما این سه ابرروند را تا هزینۀ معاملات فضایی‌ای ‌ دنبال می‌کنیم که دیجیتال سازی آنها را به طور عمده فعال کرده است. سوم، برای استدلال کردن اینکه مقالات کسب و کار بین‌المللی (IB) خودشان را به خطوط ارتباطی سازمانی محدود کرده‌اند در حالیکه توجه نسبتاً کمی به ارتباطات شخصی داشته‌اند، از تحقیقات قبلی در مورد اشکال عمومی پیوندهای جهانی استفاده می‌کنیم. موارد اخیر بخصوص هم در پیداش کارآفرینی و هم نوآوری بنیادی بسیار مهم هستند، اما به طور خاصی نسبت به سیاست‌های ضد جهانی سازی حساسند. محیطی که در آن تکنولوژی به کاهش هزینۀ معاملات فضایی ادامه می‌دهد در حالی که سیاست باعث افزایش آنان می‌شود، تشکیلات اقتصادی چند ملیتی بزرگ را به توسعۀ سرمایه گذاری‌های جدید نوآورانه سوق می‌دهند.

توزیع اعتبار اقتصادی که باعث ایجاد فعالیت‌های مختلف در سرتاسر فضا شده است حداقل از قرن نوزدهم محققان را شیفتۀ خود کرده است. مطالعۀ مدرن این پدیده، ریشه‌اش را از فعالیت کلاسیک مارشال (1920) گرفته است. در طول دورۀ قرن گذشته، این مسئله از دیدگاه‌های مختلفی مطالعه شده است که منجر به شکل‌گیری چندین جامعۀ تحقیقاتی شده که هر کدامشان مجموعه‌ای از مقالات مرتبط خود را دارند. جغرافیدانان اقتصادی و دانشمندان منطقه‌ای عمدتاً مشخصات مکانها را مطالعه می‌کنند درحالی که دانشمندان کسب و کارهای بین المللی بر سازماندهی فعالیت‌های اقتصادی تمرکز دارند. به عبارتی دیگر کانون توجۀ جغرافیدانان اقتصادی و «دانشمندان منطقه‌ای» در واقع محل است در حالی که محققان کسب و کارهای بین‌المللی کانون توجهشان تشکیلات اقتصادی (چند ملیتی) است. طی چند دهۀ گذشته از طرف هر دو جوامع تحقیقی به نوآوری توجۀ فزاینده‌ای شده است که آن را به عنوان یکی از عوامل اصلی اقتصاد دانش مُدرن می‌شناسند. مطالعۀ شبکه‌های نوآوری جهانی در سه مقولۀ اصلی انجام شده است: کسب و کار بین‌المللی، جغرافیای اقتصادی و مدیریت نوآوری. در اصل این مقالات به موازی یکدیگر پیش رفته‌اند اما ارتباطات تحلیلی واقعی آنها بسیار محدود باقی مانده بود به طوریکه تجزیه و تحلیل شبکه‌های جهانی نوآوری جزئی و چند پاره باقی مانده است. هدف اصلی این شمارۀ خاص کار بر روی رابطۀ داخلی این سه جوامع و مقالات تحقیقی و ایجاد مجاری دانش در بین آنهاست. این تحقیق تقویت گفتگوی بین رشته‌ای و میان رشته‌ای را به منظور ایجاد دیدگاهی جامع از سازمان فضایی نوآوری جهانی هدف گرفته است. ما با توصیف سه گرایش اصلی که در حال تغییر دادن چهرۀ فعالیت اقتصادی هستند شروع میکنیم. پس از آن، این روندها را به دو شکل عمومی ارتباطی وصل می‌کنیم که عملکرد شبکه‌های نوآوری جهانی را امکان پذیر می‌کنند. این دو شکل از یک طرف بر اساس سازمان‌ها (عمدتاً تشکیلات اقتصادی چند ملیتی) و از طرف دیگر مردم (کارآفرینان سیار بین المللی) است. ما از تجزیه و تحلیلمان برای برجسته کردن هم علت و هم معلول سرخوردگی کنونی از جهانی شدن، مخصوصاً در اقتصادهای پیشرفته استفاده می‌کنیم - سرخوردگی‌ای که در پایان جنگ جهانی دوم آغاز شده و منجر به چندین تغییر مهم در سیاست با هدف جلوگیری از پیشرفت مداوم جهانی شدن شده است. ما چنین استدلال می‌کنیم که اگرچه ممکن است تغییر سیاست‌ها باعث محدود شدن ارتباطات جهانی شود، اما فناوری همچنان به فعال کردنش ادامه می‌دهد. این نشان می‌دهد که نتایج منفی سیاست احتمالاً نامتقارن بوده و تشکیلات اقتصادی چند ملیتی بزرگتر را با گسترش کارآفرینان و شرکت‌های کوچک تقویت می‌کند. این تجزیه و تحلیل باعث می‌شود ما بتوانیم راه‌های اصلی برای تحقیقات نوآوری در آینده را شناسائی کنیم. در نهایت، ما مقالات این شمارۀ ویژه را خلاصه کرده و آن‌ها را به موضوع اصلی ارتباط خود وصل می‌کنیم.