ترجمه فارسی عنوان مقاله
فرانشیز (امتیاز مخصوص) هواپیمایی در اروپا: مزایا و معایب برای هواپیمایی ها و مصرف کننده ها
عنوان انگلیسی
Airline franchising in Europe: benefits and disbenefits to airlines and consumers
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
2913 | 2000 | 12 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Journal of Air Transport Management, Volume 6, Issue 4, October 2000, Pages 179–190
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
کلیدواژه ها
1.مقدمه
1.1.زمینه
1.2.ماهیت توافقنامه های فرانشیز
جدول 1.گیرندۀ فرانشیز و دهندۀ فرانشیز هواپیمایی در اروپا، آوریل 1999
2.مزایا برای دهندۀ فرانشیز
2.1.تغذیه و حضور برند
جدول 2.اهمیت عملیات فرانشیز در مراکز ثانویه اروپایی
جدول 3.الگوهای خدمات برنامه زمان بندی گیرندۀ فرانشیز/ لوفتانزای معمول در مسیرهای خدمت رسانی مشترک
2.2.انتشار شکاف ها
3.معایب احتمالی برای دهندۀ فرانشیز
3.1.ریسک آسیب به تصویر برند
3.2.ریسک تصادف ها
3.3.وابستگی
4.مزایا برای گیرندۀ فرانشیز
4.1.قدرت برند
4.2.برنامه مسافران مکرر
4.3.سیستم های توزیع و فروش
4.4.افزایش ترافیک
جدول 4.ترافیک برنامه زمان بندی هواپیمایی های بریتانیا
4.5.عوامل بار
4.6.درآمدها
5.معایب برای گیرندۀ فرانشیز
5.1.هزینه
5.2.تصویر یا مسائل تنظیمی برند
5.3.دشواری کسب مجدد استقلال
5.4.عدم تناسب در مسیرهای ویژه
6.مزایا و معایب برای مصرف کننده ها
6.1.مسیرهای بیشتر و تکرار بهتر
جدول 5.افزایش تکرارها در مسیرهای پروازی توسط گیرندۀ فرانشیز
6.2.هماهنگی استاندارد محصول
6.3.کرایه
جدول 6.مقایسه کرایه اقتصادی معمول گیرندۀ فرانشیز و BA در مسیرهای انتقال یافته
جدول 7.مقایسه کرایه های اقتصاد معمول گیرندۀ فرانشیز و BA در مسیرهای موازی
6.4.اثر فرانشیز بر رقابت
جدول 8.پیشرفت در طی زمان در مسیرهای پروازی توسط گیرندۀ فرانشیز
جدول 9.سهم بازار داخلی برند BA در فرودگاه های اصلی بریتانیا
جدول 10.پیشرفت در مسیرهای پروازی توسط آگسبورگ ایرویز (IQ) تحت فرانشیز برای لوفتانزا
7.نتیجه گیری
کلیدواژه ها
1.مقدمه
1.1.زمینه
1.2.ماهیت توافقنامه های فرانشیز
جدول 1.گیرندۀ فرانشیز و دهندۀ فرانشیز هواپیمایی در اروپا، آوریل 1999
2.مزایا برای دهندۀ فرانشیز
2.1.تغذیه و حضور برند
جدول 2.اهمیت عملیات فرانشیز در مراکز ثانویه اروپایی
جدول 3.الگوهای خدمات برنامه زمان بندی گیرندۀ فرانشیز/ لوفتانزای معمول در مسیرهای خدمت رسانی مشترک
2.2.انتشار شکاف ها
3.معایب احتمالی برای دهندۀ فرانشیز
3.1.ریسک آسیب به تصویر برند
3.2.ریسک تصادف ها
3.3.وابستگی
4.مزایا برای گیرندۀ فرانشیز
4.1.قدرت برند
4.2.برنامه مسافران مکرر
4.3.سیستم های توزیع و فروش
4.4.افزایش ترافیک
جدول 4.ترافیک برنامه زمان بندی هواپیمایی های بریتانیا
4.5.عوامل بار
4.6.درآمدها
5.معایب برای گیرندۀ فرانشیز
5.1.هزینه
5.2.تصویر یا مسائل تنظیمی برند
5.3.دشواری کسب مجدد استقلال
5.4.عدم تناسب در مسیرهای ویژه
6.مزایا و معایب برای مصرف کننده ها
6.1.مسیرهای بیشتر و تکرار بهتر
جدول 5.افزایش تکرارها در مسیرهای پروازی توسط گیرندۀ فرانشیز
6.2.هماهنگی استاندارد محصول
6.3.کرایه
جدول 6.مقایسه کرایه اقتصادی معمول گیرندۀ فرانشیز و BA در مسیرهای انتقال یافته
جدول 7.مقایسه کرایه های اقتصاد معمول گیرندۀ فرانشیز و BA در مسیرهای موازی
6.4.اثر فرانشیز بر رقابت
جدول 8.پیشرفت در طی زمان در مسیرهای پروازی توسط گیرندۀ فرانشیز
جدول 9.سهم بازار داخلی برند BA در فرودگاه های اصلی بریتانیا
جدول 10.پیشرفت در مسیرهای پروازی توسط آگسبورگ ایرویز (IQ) تحت فرانشیز برای لوفتانزا
7.نتیجه گیری
ترجمه کلمات کلیدی
- فرانچایزینگ هواپیمایی -
رقابت - نام تجاری - خوراک - رشد ترافیک و درآمد -
کلمات کلیدی انگلیسی
Airline franchising,Competition,Branding,Feed,Traffic and revenue growth,
ترجمه چکیده
فرانشیز تبدیل به استراتژی بازرگانی با اهمیت فزاینده برای هواپیمایی های اروپا شده است چرا که هواپیمایی ها به دنبال تقویت وضعیت خود در بازار بی نظم هستند. این مقاله به بررسی فعالیت فرانشیز هواپیمایی در اروپا از زمان شروع این کار توسط بریتیش ایرویز در سال 1993 و در ادامه استفاده از آن توسط اغلب موسسه های عمده حمل و نقل دیگر می پردازد. مزایا و معایب برای هر دو هواپیمایی گیرنده فرانشیز و دهنده فرانشیز بررسی شده اند، شواهدی از عملیات خدمات هوایی برنامه ریزی شده در اروپا تنظیم می شود. سپس به مزایای مورد ادعا برای مصرف کننده ها و اثر فرانشیز بر رقابت بررسی می شود. تصویری عموماً مثبت، به خصوص در بازارهای بین المللی، ایجاد می شود. با این حال نشانه های ابتدایی وجود دارد که فرانشیز باعث غلبه بیشترِ موسسه حمل و نقل عمده در بازار داخلی و حوزه رقابت شده و ورودی جدید متوقف می شود.
ترجمه مقدمه
1.1. زمینه
فرانشیز، که بدان وسیله یک شرکت مجوز هویت یا محصول خود را به دیگری می دهد، فعالیتی گسترده در بسیاری از بخش های صنعت و بازرگانی در سراسر جهان است (پرایس، 1997). در صنعت هواپیمایی ایالات متحده در سال های 1984- 1985 فرانشیز آغاز شد. در اروپا، مدت زمان زیادی است که هواپیمایی های کوچک به طور معمول بخشی یا تمام خدمات خود را از طرف موسسه های حمل و نقل با پرچم بین المللی انجام می دهند (نهاد قانون گذاری هوانوردی غیرنظامی، 1995). در دهه 1980، بریتیش کالدونیان شبکه ای از هواپیمایی های بریتانیایی کوچک را ایجاد کرد تا به خدماتش از گاتویک خدمات رسانی کنند. پیشرفت ها در اروپا در دهه 1990 باعث شد فرانشیز گامی فراتر از همکاری به سمت استقبال کاملتر از برندهای موسسه های حمل و نقل عمده باشد. این موضوع را می توان به صورت پاسخ استراتژیکِ صنعت هواپیمایی به مقررات زدایی حمل و نقل هوایی بین المللی در اتحادیه اروپا در سال 1993 و گستره متعاقب آن برای بازارهای داخلی در سال 1997 دید (بررسی بازار مجزا، 1997).
فرانشیز هواپیمایی آنطور که در اروپای امروزی اجرا می شود اصولاً از یک هواپیمایی (فرانشیز دهنده) با کسب حق، به عوض حق الزحمه، با فرض صورت عمومی یا برند دیگری (گیرنده فرانشیز)، همراه با مالکیت فکری و دانش فنی، و خدماتی که همراه با آن دریافت می شود تشکیل می شود. عناصر برند عبارتند از رنگ و طراحی داخلی هواپیما، یونیفرم خدمه، روش تحویل خدمات به مشتری و دستورالعمل طراح پرواز. خدمات فراهم شده برای گیرنده فرانشیز عبارتند از فروش و نظام رزرو مالک فرانشیز، سیستم های مدیریت بازده و حسابداری درآمد و دسترسی به برنامه پروازکننده های مکررش. هواپیمایی گیرنده فرانشیز استقلال عملیاتی خود را حفظ می کند، تحت گواهینامه اپراتورهای هوایی پرواز می کند و عموماً در مورد مسیر، برنامه های زمان بندی و قیمت گذاری خودش به تصمیم گیری می پردازد. معمولاً توافق نامه ای وجود دارد که با مالک فرانشیز رقابت نکند و برای حداکثرسازی ترافیک تغذیه دهنده همکاری کند. با این حال، ریسک بازرگانی پروازهای دارای فرانشیز مربوط به گیرنده فرانشیز است.
جدول 1 میزان مشارکت هواپیمایی های اروپایی را در فرانشیز در آوریل 1999 نشان می دهد. به استثناء فرانشیز های هواپیمایی های بریتانیا (BA)، تمام این چیدمان ها از اکتبر 1996 تنظیم شده اند. تمایز عملیات فرانشیز فهرست شده ناشی از روابط بازرگانی متعدد دیگر که بین هواپیمایی های اروپا وجود دارد از جمله لیزینگ کامل هواپیمایی (خدمه، بیمه و...)، پرواز اشتراکی و غیره از اهمیت برخوردار است. (آندرس، 2000).
چند مثال از توافقنامه های فرانشیز غیر از هواپیمایی های اتحادیه اروپا در اتحادیه اروپا یا هواپیمایی های ایالات متحده در ایالات متحده وجود دارد. Comair، فرانشیز بریتیش ایرویز در آفریقای جنوبی، یکی از استثناء های نادر است. این وضعیت به شدت تحت تاثیر حقوق ترافیک است. فرانشیز خدمات به موسسه حمل و نقل خارجی ممکن است دهنده فرانشیز خارجی تلقی شود ( و بنابراین حقوق ترافیک نفی شود) تا گیرنده فرانشیز محلی که صاحب این حقوق است. هرچند ملیت هواپیما توجیه خواهد شد، ملیت هواپیمایی اینگونه نخواهد بود (مندس دی لئو، 1992). برخلاف پرواز مشترک یا فاصله بندی بلوک در رمزهای چندگانه، این مورد به خصوص برای فرانشیز در جایی مشکل ساز است که تنها رمز فرانشیز گیرنده خارجی در حال حمل و نقل باشد (ناویو، 1999). وقتی دویچه BA خدمات بین المللی از برلین در اواسط دهه 1990 اجرا می کرد، تنها از رمز BA برای استکهلم و مادرید استفاده کرد اما مجبور به استفاده صرف از رمز DI برای مسکو و سنت پترسبورگ بود. هرچند ظاهراً آفریقای جنوبی خرسند بود که به کامیر اجازه داده به عنوان بریتیش ایرویز در هر دو مسیر داخلی و بین المللی فعالیت کند، اما سایر کشورها از جمله فرانسه و سوئیس به هر دو گروه دهنده و گیرنده فرانشیز الزام کردند که باید صاحب حقوق دوجانبه ضروری باشند. وضعیت ایالات متحده بدین گونه است که آنها توافقنامه ای با کنترل بازرگانی موثر را ممکن نمی دانند. ظاهراً این موضوع برای جلوگیری از هواپیمایی هایی نظیر BA یا ویرجین برای تلاش برای فرانشیز موسسه حمل و نقل ایالات متحده کافی بوده است.
1.2. ماهیت توافقنامه های فرانشیز
توافقنامه های فرانشیز مجزا معمولاً به لحاظ بازرگانی محرمانه هستند. با این حال، الزام های متناظر گیرنده و دهنده فرانشیز در شرایط عمومی مشخص شده اند. مسئولیت های دهندۀ فرانشیز عبارت است از تدارک راهنما در مورد روش های خدمات مشتری، تدارک آموزش، مشاوره در مورد نحوه اجرای کارها به روش هواپیمایی دهندۀ فرانشیز، دسترسی به برنامه پرواز کننده های مکرر و بازخورد به گیرندۀ فرانشیز در مورد نتایج مخاطبان عملیات فنی، امنیتی و خدمات مشتری.
الزام های گیرندۀ فرانشیز عبارتند از فعالیت مطابق با سبک دهندۀ فرانشیز و استانداردهایش، تدارک اطلاعات برای دهندۀ فرانشیز، خرید کالاها (مثلاً یونیفرم ها، برچسب های بسته ها و سایر اقلام دارای برند، تهیه «برچسب ها»، مجله های داخل پرواز و نشانه های عمومی) از عرضه کننده های کاندید و چیدمان پوشش بیمه ای مناسب. ضمیمه ای برای توافقنامه معمولاً مسیرهایی را فهرست می کند که تحت این فرانشیز در آن پرواز انجام خواهد شد: این الحاقیه را می توان در طی دوره فرانشیز اضافه کرد، که به نظر بین 5 و 10 سال متفاوت خواهد بود. توافقنامه های فرعی مجزا به تدارک خدمات حسابداری درآمد و مدیریت موجودی کالا می پردازد.
گیرندۀ فرانشیز هزینه ای برای استفاده از مالکیت فکری دهندۀ فرانشیز می پردازد (هزینه مجوز)، همراه با هزینه ای که برای خدمات دریافتی (آموزش، حسابداری درآمد و غیره) پرداخت می شود. هزینه این خدمات معمولاً با نرخ ثابت به علاوه نرخ به ازاء هر مسافر تعیین می شود. فرمول مجوز فرانشیز در ظاهر خیلی متفاوت است. در مورد بریتیش ایرویز، برخی گیرندههای فرانشیز BA را به ازاء مبلغ برای هر مسافری که حمل می کنند می پردازند، سایرین مطابق با مبلغ خوراک فراهم شده توسط گیرندۀ فرانشیز به BA، تراکم مسیر و ارزش برند BA در کشورهای مربوطه پرداخت می کنند. برنامه BA که در هزینه های آینده باید نقش سوددهی گیرندۀ فرانشیز را منعکس سازد توسط توافقنامه صورت می گیرد (وودرو، 1999).
میزان اطلاعات فراهم شده برای مسافران در مورد اینکه کدام هواپیمایی در واقع خدمات رسانی می کنند تفاوت قابل ملاحظه ای دارد. تحقیقات ابتدایی در مورد پرواز مشترک، از جمل نظر سنجی در مورد آژانس های مسافرتی آلمانی از سوی بیهوف (1995) نشان داد مصرف کننده ها اطلاعات ناقص در مورد موسسه حمل و نقل عملیات در 80% از وضعیت ها دریافت کردند. تحت مقررات اتحادیه اروپا 1999/323، مسافران در زمان خرید بلیط خود مطلع می شوند که با کدام هواپیمایی مسافرت خواهند کرد. بریتیش ایرویز تلاش می کند تا این اطلاعات را در مکان های متعدد و متفاوت تکرار کند. جداول زمانی لوفتانزا و آلیتالیا نیز مشخص می کنند که کدام خدمات توسط کدام هواپیمایی ها ارائه خواهد شد. استثناء اصلی برای این قاعده شفافیت ظاهرا ایرفرانس است: با توجه به جدول زمانی تابستان 1999آنها تمایز بین اینکه کدام مسیرها توسط ایرفرانس و کدام موارد توسط گیرندۀ فرانشیز آنها خدمت رسانی می شود غیرممکن است.