دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 16673
ترجمه فارسی عنوان مقاله

حقوق مالکیت معنوی ، شرکت های چندملیتی و رشد اقتصادی

عنوان انگلیسی
Intellectual property rights, multinational firms and economic growth
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
16673 2010 15 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Journal of Development Economics, Volume 92, Issue 1, May 2010, Pages 13–27

فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده

واژگان کلیدی

1. مقدمه

2. ادبیات مرتبط

3. مدل

3.1. مرور کلی 

3.2. خانوارها

3.3. بازارهای محصول

3.4. نوآوری، انطباق و تقلید

3.5. بازار بورس

3.6. ترکیب صنعت و دینامیک کیفیت

شکل 1. ترکیب صنعت

3.7. بازار کار شمال

3.8. بازار کار جنوب

4. تعادل پایدار

شکل 2. تعادل پایدار

5. ویژگیهای تعادل پایدار

6. تحلیل رفاه پایدار

7. نکات پایانی

تقدیر و تشکر 

ضمیمه الف 

ضمیمه ب
ترجمه کلمات کلیدی
حفاظت از حقوق مالکیت معنوی - فعالیت های بین المللی فن آوری - تجارت شمال و جنوب - شرکت های چند ملیتی - رشد اقتصادی -
کلمات کلیدی انگلیسی
Intellectual property rights protection, International technology transfer, North–South trade, Multinational firms, Economic growth,
ترجمه چکیده
این مقاله بر آن است تا مدلی از تجارت شمال – جنوب، شرکت های چندملیتی و رشد اقتصادی را ارائه دهد تا به طور رسمی اثرات حفاظت شدیدتر از حقوق مالکیت معنوی (IPR) را در کشورهای در حال توسعه موشکافی نماید. در این مدل، شرکت های شمالی محصولاتی جدید با کیفیتی بالاتر را تولید می کنند، شرکت های چندملیتی عملیات ساخت را به جنوب منتقل نموده و شرکت های جنوبی محصولات تولیدی شرکت های شمال را تقلید می کنند. نشان داده می شود که حفاظت شدیدتر از IPR در جنوب (یعنی اتخاذ و اجرای توافقنامه TRIPs) در نهایت به افزایشی دائمی در نرخ انتقال فن آوری به جنوب بواسطه شرکت \های چندملیتی، افزایشی دائمی در بکارگیری R&D توسط وابستگان جنوبی شرکت های چندملیتی شمالی، کاهشی دائمی در شکاف دستمزد بین شمال و جنوب، و افزایشی موقت در آهنگ نوآوری شمال منتهی می شود.
ترجمه مقدمه
هدف این مقاله ارائه مدلی از تجارت شمال – جنوب، شرکت های چندملیتی و رشد اقتصادی به منظور موشکافی رسمی اثرات حفاظت شدیدتر از حقوق مالکیت معنوی (IPR) در کشورهای در حال توسعه است. توافقنامه مالکیت معنوی تجاری (TRIPs)، که به عنوان بخشی از مذاکرات تجاری چندجانبه اروگوئه در سال 1994 امضا گردید، پایه گذاری یک سری ار حداقل استانداردهای حفاظت از IPR را توسط اعضای سازمان تجارت جهانی (WTO) تا سال 2006 ایجاب می-نماید. با وجود این، بار تعدیل سیاست ها بر دوش کشورهای در حال توسعه قرار داده شده است زیرا کشورهای توسعه یافته از پیش دارای سطوح بالاتری از حفاظت از IPR هستند (ماسکوس ، 2000). در نتیجه، بازار بحث پیرامون اثرات حفاظت شدیدتر از IPR در کشورهای در حال توسعه بسیار داغ است. استدلال طرفداران حفاظت شدیدتر از IPR آن است که این اصلاح باعث ارتقای نوآوری در اقتصاد جهانی شده و با شکوفائی رشد اقتصادی سریع تر به کشورهای در حال توسعه سودرسانی می کند. ایشان همچنین ادعا می کنند که تقویت IPR باعث تسریع انتقال فن-آوری از کشورهای توسعه یافته (شمال) به کشورهای در حال توسعه (جنوب) می شود که این خود مجرای دیگری برای سودرسانی به کشورهای در حال توسعه است. در مقابل، مخالفان حفاظت شدیدتر از IPR بیان می دارند که این اصلاح نه منجر به رشد اقتصادی سریعتر و نه انتقال سریع تر فن آوری بین المللی می شود، بلکه بیشتر باعث انتقال اجاره ها به صاحبان حقوق صنعتی شرکت های چندملیتی در توسعه یافته ترین کشورهای جهان بویژه ایالات متحده می شود. به تازگی، شواهدی جدید به دست آمده است که ارتباطی مستقیم با این بحث سیاست عمومی دارد. با بهره گیری از اطلاعاتی بسیار غنی تری نسبت به آنچه پژوهشگران پیشین بدان دسترسی داشتند، برنستتر و همکاران (2006) به بررسی چگونگی تغییر انتقال فن-آوری توسط شرکت های چندملیتی آمریکائی در پاسخ به یک سری از اصلاحات IPR انجام شده توسط شانزده کشور در بازه زمانی 1999-1982 پرداختند. یافته های ایشان حاکی از آن است که پرداخت ها بابت حق امتیاز استفاده از دارائی های نامشهود انجام گرفته توسط وابستگان شرکت های مادر، که بازتابنده ارزش انتقال فن-آوری است، به تأسی از رژیم های قوی تر دارای مالکیت صنعتی افزایش می یابد. مخارج R&D هزینه شده توسط شرکت های وابسته – که معمولاً به عنوان مکملی برای واردات فن آوری از شرکت های مادر تلقی می شود – نیز پس از اصلاحات IPR افزایش می یابد. افزایش های در R&D و حق امتیازهای شرکت های وابسته در میان وابستگان شرکت-هائی متمرکز است که استفاده گسترده تری از نظام مالکیت حقوق صنعتی ایالت متحده پیش از انجام اصلاحات داشته و از اینرو احتمال می رود بیشترین ارزش را برای اصلاحات قائل شوند. برای این شرکت های بسیار علاقمند به حقوق صنعتی، یک افزایش 34% در پرداخت های حق امتیاز شرکت وابسته و یک افزایش 23% در مخازج R&D شرکت وابسته وجود دارد. برنستتر و همکاران (2006) چنین نتیجه گیری می کنند که بهسازی های انجام شده در حفاظت از IPR منتهی به افزایش های چشمگیری در انتقال فن آوری از شرکت های چندملیتی آمریکائی به وابستگان آنها در کشورهای در حال انجام اصلاحات می شود. این شواهد چالشی را در مقابل ادبیات نظری موجود در زمینه تجارت بین شمال و جنوب ایجاد می نماید. در مدل های تجارت شمال – جنوب با شرکت های چندملیتی، حفاظت شدیدتر از IPR در جنوب منجر به یک نرخ انتقال فن آوری کاملاً پائین تر در نوشتجات گلاس و ساگی (2002)، سنر (2006)، و گلاس و وو (2007) می شود که کاملاً عکس چیزی است که برنستتر و همکاران (2006) بلحاظ تجربی یافته-اند. افزایش مشاهده شده در نرخ انتقال فن آوری که حاصل حفاظت بیشتر از IPR است سازگار با تلویحات مدل های شمال – جنوب ساخته شده توسط هلپمان (1993)، لای (1998)، و برنستتر و همکاران (2007) می باشد. با این حال، تمامی این مقالات چنین فرض می دارند که انتقال فن آوری بین المللی بوسیله شرکت های چندملیتی بی هزینه بوده و ازاینرو قادر به توضیح افزایش مشاهده شده در مخارج R&D توسط وابستگان خارجی شرکت های چندملیتی آمریکائی نیست. در این مقالات، هیچ مخارجی برای R&D توسط وابستگان صورت نمی پذیرد، درحالیکه چند مطالعه تجربی چنین گزارش داده اند که R&D انجام شده توسط شرکت های وابسته در کشورهای در حال توسعه بر جذب فنآوری شرکت مادر و بر تعدیل آن برای بازارهای محلی متمرکز است (کیومرل ، 1999). در این مقاله، ما یک مدل پویای تعادل عمومی تجارت شمال – جنوب را ارائه می دهیم که سازگار با شواهد تجربی ذکر شده در بالاست. در این مدل، شرکت های شمالی درگیر R&D نوآورانه می-شوند تا محصولات جدید با کیفیت تر تولید کنند، و زمانیکه به این مهم دست یافتند وارد یک R&D انطباقی می شوند تا یاد بگیرند چگونه محصولات تولیدی خود را از شمال دارای دستمزد بالا به جنوب دارای دستمزد پائین منتقل کنند. جریان های سودی که وارد جیب شرکت ها می شود زمانی افزایش می یابد که آنها موفق به انتقال تولیدات خود به جنوب شوند و هر انتقال تولید با یک پرداخت حق امتیاز از سوی شرکت وابسته خارجی به شرکت مادر خود برای استفاده از فن آوری شرکت مادر همراه است. وقتی شرکت ها موفق به انتقال تولیدات خود به جنوب می شوند، در معرض نرخی مثبت از تقلید توسط شرکت های جنوبی نیز قرار می گیرند. حفاظت شدیدتر از IPR در جنوب به صورت کاهش در نرخی مدلسازی می شود که در آن شرکت های جنوبی محصولاتی را تقلید می کنند که شرکت های چندملیتی شمالی آنها را در جنوب تولید می نمایند. مدل دارای یک تعادل پایدار منحصربفرد با یک نرخ ثابت نوآوری و یک نرخ ثابت انتقال فن آوری در هر صنعت است. نرخ پایدار نوآوری بر مقیاس اقتصاد وابستگی ندارد و از اینرو، این مدل موضوع مقاله انتقادی جونز (آ1995) درباره مدل های رشد درونزای اولیه نیست. اثرات مقیاس، طبقه گفته سگرستورم (1998) و لی (2003)، با این فرض رد می شوند که نوآوری همگام با ارتقای کیفیت محصولات و پیچیده تر شدن آنها دشوارتر می شود. در نتیجه، رشد اقتصادی تاحدی درون زا است (انتخاب سیاست ها بر نرخ رشد اقتصادی بلندمدت اثرگذار نیستند) و به دلیل این خاصیت، مدل به طرز مخصوصی رام است. درمی یابیم که حفاظت شدیدتر از IPR در جنوب (یعنی اتخاذ و بکارگیری توافقنامه TRIPs) منجر به افزایشی دائمی در نرخ انتقال فن آوری به جنوب بوسیله شرکت های چندملیتی و یک افزایش دائمی در مخارج انطباقی R&D در جنوب توسط شرکت های چندملیتی می شود. این دو اثر به هم مربوطند زیرا افزایش در مخارج انطباقی R&D محرک افزایش در نرخ انتقال فن آوری بوسیله شرکت-های چندملیتی است. بنابراین، مدل با دو یافته تجربی اصلی در برنستتر و همکاران (2006، 2007) سازگار است، اینکه اصلاح مالکیت حقوق صنعتی با پرداخت های بیشتر بابت حق امتیاز از وابستگان خارجی به شرکت های مادر در شمال و مخارج بیشتر در R&D توسط این وابستگان خارجی همراه است. بعلاوه، درمی یابیم که حفاظت شدیدتر از IPR در جنوب منجر به یک افزایش موقت در نرخ نوآوری شمالی و یک کاهش دائم در شکاف دستمزد بین شمال و جنوب می شود. ازاینرو، این مقاله حامی این بحث است که اصلاح حق مالکیت صنعتی در کشورهای در حال توسعه نوآوری را در اقتصاد جهانی ارتقا داده و نیز روشن می کند چرا چند کشور در حال توسعه سریعتر از کشورهای تویعه یافته نوعی رشد کرده اند. در امتداد مسیر انتقال که به یک تعادل پایدار جدید با حفاظت شدیدتر از IPR منتهی می شود، شکاف دستمزد بین شمال و جنوب تنها در صورتی می تواند به طور دائم کاهش یابد که دستمزدهای واقعی در جنوب سریعتر از شمال رشد کنند. علاوه بر تحلیل اثرات تعادل حفاظت شدیدتر از IPR، ما همچنین اثرات رفاهی بلندمدت را نیز مورد مطالعه قرار دادیم. در مدل-های تجارت شمال – جنوب که در آن اصلاح مالکیت حقوق صنعتی به شکل دائمی نرخ رشد اقتصادی را افزایش می دهد (یعنی، لای، 1998؛ برنستتر و همکاران، 2007؛ گلاس و وو، 2007)، مصرف کنندگان باید سرانجام در وضعیت بهتری نسبت به شرایطی قرار بگیرند که در آن هیچ گونه اصلاحی بر مالکیت حقوق صنعتی وجود نمی داشت.بهمچنین، در مدل های تجارت شمال – جنوب که در آن اصلاحات در مالکیت حقوق صنعتی به طور دائم نرخ رشد اقتصادی را کاهش می دهد (یعنی گلاس و ساگی، 2002؛ سنر، 2006)، مصرف کنندگان باید سرانجام در وضعیت بدتری قرار بگیرند. برعکس در مدل ما، اثرات رفاهی بلندمدت بدون ابهام نیستند زیرا اصلاح در مالکیت حقوق صنعتی به طور دائم نرخ رشد اقتصادی را تغییر نمی دهد (رشد تاحدی درون زاست). با وجود این، بیشتر اثرات بلندمدت در جهت سودرسانی به مصرف کنندگان جنوبی قرار دارند. وقتی حفاظت از IPR در جنوب تحکیم شد، مصرف کنندگان جنوبی از نرخ سریع تر نوآوری، نرخ سریع تر انتقال فن آوری، و کاهش در شکاف دستمزد شمال – جنوب بهره مند می شوند. تنها ملاحظه ای که بر ضد مصرف-کنندگان جنوبی وجود دارد آن است که حفاظت شدیدتر از IPR باعث می شود محصولات تولیدی کمتری در جنوب از شرکت های چندملیتی دارای قیمت های بالاتر به شرکت های جنوبی دارای قیمت های پائین تر انتقال داده شود. بنابراین، این مقاله تصویری عموماً خوش-بینانه را در رابطه با اثرات رفاهی بلندمدت حفاظت شدیدتر از IPR در کشورهای در حال توسعه ارائه می دهد. در دهه های اخیر، تغییرات ساختاری در اقتصاد جهانی به طور چشمگیری اندازه موثر جنوب را افزایش داده است. ورود چین به نظام تجاری جهانی نیروی کار جنوبی را تا 760 میلیون کارگر افزایش داده است، فروپاشی کومونیسم 260 میلیون کارگر را اضافه نموده است، و اخیراً هند 440 میلیون کارگر را بدان افزوده است (ونابلز ، 2006). به عنوان یک تمرین نهائی، ما اثرات افزایش اندازه اولیه جنوب را مورد کاوش قرار داده و این اثرات را با اثرات متناظر اصلاحات در مالکیت حقوق صنعتی مقایسه می نمائیم.چنین درمی یابیم که افزایش اندازه اولیه جنوب دارای تقریباً همان اثرات تعادل پایدار است: یک افزایش دائمی در نرخ انتقال فن آوری به جنوب بوسیله شرکت های چندملیتی، یک افزایش دائم در مخارج انطباقی R&D در جنوب توسط شرکت های چندملیتی، و یک افزایش موقت در نرخ نوآوری شمال وجود دارد. تنها تفاوت آن است که توسعه بازار جنوب هیچ اثری بر شکاف دستمزد شمال – جنوب ندارد، درحالیکه اصلاحات در مالکیت حقوق صنعتی شکاف دستمزد شمال – جنوب را کم می کند. افزایشی در اندازه اولیه جنوب بی شک رفاه بلندمدت مصرف کنندگان جنوبی را افزایش می دهد. ادامه مطالب مقاله به این شکل ارائه می شوند: بخش 2 مرروی کلی بر ادبیات مرتبط دارد. مدل در بخش 3 ارائه شده و سپس برای تعادل پایدار منحصربفرد در بخش 4 حل می شود. اثرات تعادل حفاظت شدیدتر از IPR در بخش 5 و اثرات رفاهی بلندمدت متناظر در بخش 6 مشتق می شوند. بخش 7 سخن آخر و یک سری مسیر را برای پژوهش های بیشتر ارائه می دهد. برخی مشتقات جبری به ضمیمه آ موکول می شوند و اثرات توسعه بازار جنوب در ضمیمه ب گنجانده شده اند.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  حقوق مالکیت معنوی ، شرکت های چندملیتی و رشد اقتصادی

چکیده انگلیسی

This paper develops a model of North–South trade with multinational firms and economic growth in order to analyze formally the effects of stronger intellectual property rights (IPR) protection in developing countries. In the model, Northern firms invent new higher-quality products, multinational firms transfer manufacturing operations to the South and the Southern firms imitate products produced by multinational firms. It is shown that stronger IPR protection in the South (i.e., the adoption and implementation of the TRIPs agreement) leads to a permanent increase in the rate of technology transfer to the South within multinational firms, a permanent increase in R&D employment by Southern affiliates of Northern multinationals, a permanent decrease in the North–South wage gap, and a temporary increase in the Northern innovation rate.

مقدمه انگلیسی

The purpose of the present paper is to develop a model of North–South trade with multinational firms and economic growth in order to analyze formally the effects of stronger intellectual property rights (IPR) protection in developing countries. The Trade-Related Intellectual Property (TRIPs) agreement, which was signed as part of the Uruguay round of multilateral trade negotiations in 1994, calls for the establishment of minimum standards of IPR protection by all World Trade Organization (WTO) members by 2006. The burden of policy adjustment, however, has fallen on the shoulders of developing countries because developed countries already have higher levels of IPR protection (Maskus, 2000). As a result, an intense debate has arisen about the effects of stronger IPR protection in developing countries.2 Advocates of stronger IPR protection argue that this reform promotes innovation in the global economy and benefits developing countries by fostering more rapid economic growth. They also claim that a strengthening of IPR accelerates the transfer of technology from developed countries (the North) to developing countries (the South), a further channel through which developing countries benefit. Opponents of stronger IPR protection counter that this reform leads to neither faster economic growth nor faster international technology transfer, but mainly results in the transfer of rents to multinational corporate patent holders headquartered in the world's most advanced countries especially the US.3 Recently, new evidence has become available that is directly relevant to this public policy debate. Taking advantage of considerably richer data than had been used by prior researchers, Branstetter et al. (2006) examined how technology transfer within US-based multinational firms has changed in response to a series of IPR reforms undertaken by sixteen countries over the 1982–1999 period.4 They find that royalty payments for the use of intangible assets made by affiliates to parent firms, which reflect the value of technology transfer, increase in the wake of stronger patent regimes. R&D spending by affiliates–usually viewed as a complement to technology imports from parent firms–also increases after IPR reform. The increases in affiliate royalties and R&D are concentrated among affiliates of firms that make extensive use of the US patent system prior to reforms and are therefore likely to value reforms the most. For these patent-intensive firms, there is a 34% increase in affiliate royalty payments and a 23% increase in affiliate R&D spending. Branstetter et al. (2006) conclude that improvements in IPR protection result in significant increases in technology transfer from US-based multinationals to their affiliates in reforming countries.5 This evidence represents a challenge to the existing theoretical literature on trade between the North and the South. In North–South trade models with multinational firms, stronger IPR protection in the South leads to an unambiguously lower rate of technology transfer in Glass and Saggi (2002), Sener (2006), and Glass and Wu (2007), the exact opposite of what Branstetter et al. (2006) find empirically.6 The observed increase in the rate of technology transfer that results from stronger IPR protection is consistent with the implications of North–South trade models developed by Helpman (1993), Lai (1998), and Branstetter et al. (2007). However these papers all assume that international technology transfer within multinational firms is costless and thus cannot account for the observed increase in R&D spending by foreign affiliates of US multinationals. In these papers there is no R&D spending by affiliates, while several empirical studies have documented that R&D conducted by affiliates in developing countries is focused on the absorption of parent-firm technology and on its modification for local markets (Kuemmerle, 1999). In this paper, we present a dynamic general equilibrium North–South trade model that is consistent with the above-mentioned empirical evidence. In the model, Northern firms engage in innovative R&D to develop new higher-quality products and once successful, they engage in adaptive R&D to learn how to transfer their manufacturing production from the high-wage North to the low-wage South. The profit flows earned by firms jump up when they are successful in transferring their production to the South and each production transfer is associated with a royalty payment from the foreign affiliate to its parent for the use of the parent firm's technology. When firms are successful in transferring their production to the South, they also become exposed to a positive rate of imitation by Southern firms. Stronger IPR protection in the South is modeled as a reduction in the rate at which Southern firms imitate the products that North-based multinational firms produce in the South. The model has unique steady-state equilibrium with a constant rate of innovation and a constant rate of technology transfer in each industry. The steady-state rate of innovation does not depend on the scale of the economy and thus this model is not subject to the Jones (1995a) critique of early endogenous growth models.7 Scale effects are ruled out by assuming that innovating becomes more difficult as products improve in quality and become more complex, as in Segerstrom (1998) and Li (2003).8 Consequently, economic growth is semi-endogenous (policy choices do not affect the long-run economic growth rate) and because of this property, the model is particularly tractable. We find that stronger IPR protection in the South (i.e., the adoption and implementation of the TRIPs agreement) leads to a permanent increase in the rate of technology transfer to the South within multinational firms and a permanent increase in adaptive R&D spending in the South by multinational firms. These two effects are connected because the increase in adaptive R&D spending is what drives the increase in the rate of technology transfer within multinational firms. Thus the model is consistent with the two main empirical findings in Branstetter et al., 2006 and Branstetter et al., 2007, that patent reform is associated with increased royalty payments from foreign affiliates to their parent firms in the North and increased R&D spending by these foreign affiliates. Furthermore, we find that stronger IPR protection in the South leads to a temporary increase in the Northern innovation rate and a permanent decrease in the North–South wage gap. Thus this paper provides support for the argument that patent reform in developing countries promotes innovation in the global economy and also sheds light on why several developing countries have been growing faster than typical developed countries. Along the transition path leading to a new steady-state equilibrium with stronger IPR protection, the North–South wage gap can only permanently decrease if real wages grow faster in the South than in the North. In addition to analyzing the equilibrium effects of stronger IPR protection, we also study the long-run welfare effects. In North–South trade models where patent reform permanently increases the economic growth rate (i.e., Lai, L, 1998, Branstetter et al., 2007 and Glass and Wu, , 2007), consumers must eventually be better off than they would have been without patent reform. Likewise, in North–South trade models where patent reform permanently decreases the economic growth rate (i.e., Glass and Saggi, , 2002 and Sener, 2006), consumers must eventually be worse off. In our model, by contrast, the long-run welfare effects are not unambiguous because patent reform does not permanently change the economic growth rate (growth is semi-endogenous). However, most of the long-run effects go in the direction of benefiting Southern consumers. When IPR protection is strengthened in the South, Southern consumers benefit from the faster rate of innovation, the faster rate of technology transfer, and the decrease in the North–South wage gap. The only consideration that goes against Southern consumers is that stronger IPR protection leads to less manufacturing production being transferred within the South from multinational firms with higher prices to Southern firms with lower prices. Thus this paper yields a generally optimistic picture concerning the long-run welfare effects of stronger IPR protection in developing countries. In recent decades, structural changes in the global economy have significantly increased the effective size of the South. China's entry into the world trading system has augmented the Southern labor force by 760 million workers, the collapse of communism has added 260 million workers, and recently India has added another 440 million workers (Venables, 2006). As a final exercise, we explore the effects of increasing the initial size of the South and compare these effects with the corresponding effects of patent reform. We find that increasing the initial size of the South has almost the same steady-state equilibrium effects: there is a permanent increase in the rate of technology transfer to the South within multinational firms, a permanent increase in adaptive R&D spending in the South by multinational firms, and a temporary increase in the Northern innovation rate. The only difference is that Southern market expansion has no effect on the North–South wage gap, whereas patent reform reduces the North–South wage gap. An increase in the initial size of the South unambiguously increases long-run Southern consumer welfare. The rest of the paper is structured as follows: Section 2 offers an overview of the related literature. The model is presented in Section 3 and then solved for the unique steady-state equilibrium in Section 4. The equilibrium effects of stronger IPR protection are derived in Section 5 and the corresponding long-run welfare effects are derived in Section 6. Section 7 offers some concluding remarks and avenues for further research. Some algebraic derivations are relegated to Appendix A and the effects of Southern market expansion are contained in Appendix B.

نتیجه گیری انگلیسی

In this paper, we have developed a model of North–South product-cycle trade where multinational firms play a central role. Higher-quality products are discovered in the high-wage North through stochastic and sequential R&D races, and the winners of these innovative R&D races then engage in adaptive R&D in order to transfer their manufacturing operations to the low-wage South. Once firms have succeeded in transferring their manufacturing operations to the South, they face a risk that their technology will be copied by Southern firms and their profits will vanish. The model generates semi-endogenous growth because we assume that innovating becomes more difficult as products improve in quality and become more complex. Therefore, the model is not subject to the Jones (1995a) critique of early endogenous growth models. The main focus of the paper is on analyzing the steady-state equilibrium effects of stronger intellectual property rights (IPR) protection. We find that stronger IPR protection in the South increases permanently the rate of international technology transfer within multinational firms and generates a temporary increase in the Northern innovation rate. In addition, stronger IPR protection reduces permanently the North–South wage gap. The steady-state equilibrium effects of stronger IPR protection are consistent with the empirical findings of Branstetter et al. (2006) on technology transfer within multinational firms and the evidence in Jones (1997) and Sala-i-Martin (2006) on the decline in global income inequality. Encouraged by these results, we also analyze the long-run welfare effects of stronger IPR protection. We find that stronger IPR protection in the South contributes to benefiting Southern consumers in the long run by increasing temporarily the rate of innovation, by increasing permanently the rate of technology transfer within multinational firms, and by increasing permanently the relative wage of Southern workers. The only channel through which stronger IPR protection in the South hurts Southern consumers is that less manufacturing production is transferred within the South from higher-priced foreign affiliates to lower-priced Southern firms. Overall, this paper supports a rather positive assessment concerning the long-run effects of stronger IPR protection in developing countries, in contrast to several previous theoretical studies. For example, Glass and Saggi (2002), Sener (2006), and Glass and Wu (2007) all find that stronger IPR protection in the South leads to a lower rate of international technology transfer within multinational firms. The analysis could be extended in several dimensions. For instance, the effects of commercial policies and trade costs could be incorporated into the present model, and the assumption that only the North can innovate could be relaxed. In addition, finite patents and patent enforcement policies could be modeled following the lead of Grossman and Lai (2004). These important issues represent interesting directions for further research.